Diferencia entre revisiones de «Iconoclasia bizantina»

Contenido eliminado Contenido añadido
AraBot (descutir | contrebucions)
m meridionalizando..., replaced: sur → sud
Sin resumen de edición
Linia 6:
Os iconoclastas bizantins consideraban que o culto a las santas imachens yera una mena d'[[idolatría]], ya que negaban que representar a [[Cristo]] estase licito, por a suya naturaleza divina. Por a suya tradición oriental pensaban que yera inevitable a consustancialidat entre a imachen y o ser representato, y que o culto a las imachens representaría un acto de [[machia]]. O culto a las santas imachens yera un herencio d'as relichions [[politeísmo|politeísta]]s indoeuropeas anteriors a lo cristianismo y una reacción a lo [[monofisismo]], y seguiban una tesi [[neoplatonismo|neoplatonica]] que afirmaba que a imachen només yera que o simbolo de l'[[arquetipo]] en a realidat. Os [[monesterio]]s se beneficiaban d'o culto a las imachens porque trayeba pelegrins e chent que feban ofrendas.
 
O emperador León III prenió as primeras mesuras iconoclastas cuentracontra os iconodulos dende l'anyo [[726]], y dende l'anyo [[730]] ordenó a destrucción d'as santas imachens, a més de deposar a lo patriarca [[Chermán (patriarca)|Chermán]] y de deseparar d'a churisdicción de Roma os territorios de [[Secilia]], sud d'[[Italia]] y o [[Illiria|Illirico]]. A crisi iconoclasta significaba que as ilesias romana y griega se deseparaban y quedaban claras as zonas d'influyencia, pasando a estar baixo a churisdicción d'o [[patriarcato de Costantinoble]] tot o que quedaba d'o [[Imperio Román d'Orient]].
 
Con [[Costantín V]] (741-775) aumentó a persecución d'o culto a las santas imachens, en especial dimpués d'o concilio iconoclasta de l'anyo [[754]].
Linia 12:
Sindembargo a emperadriç [[Irene (emperadora)|Irene]] (780-802) convocó un concilio en Nicea, ([[segundo Concilio de Nicea]]) en o que tornó o culto a las santas imachens.
 
[[León V l'Armenio|León V]] prebó de tornar a la iconoclasia, encomenzando una segunda fase d'iconoclasia menos virulenta, trobando-se con a oposición d'o patriarca [[Niceforo (patriarca)|Niceforo]] y de l'abat [[Teodoro Studita]]. O suyo sucesor [[Miguel II]] abióhabió de luitar cuentracontra una revuelta iconodula en Asia la Chica y a muga oriental.
 
A emperadriç [[Teodora (emperadora)|Teodora]] remató con a segunda fase iconoclasta con un sinodo en o que se restablió o culto a las santas imachens.