Diferencia entre revisiones de «Iconoclasia bizantina»
Contenido eliminado Contenido añadido
m meridionalizando..., replaced: sur → sud |
Sin resumen de edición |
||
Linia 6:
Os iconoclastas bizantins consideraban que o culto a las santas imachens yera una mena d'[[idolatría]], ya que negaban que representar a [[Cristo]] estase licito, por a suya naturaleza divina. Por a suya tradición oriental pensaban que yera inevitable a consustancialidat entre a imachen y o ser representato, y que o culto a las imachens representaría un acto de [[machia]]. O culto a las santas imachens yera un herencio d'as relichions [[politeísmo|politeísta]]s indoeuropeas anteriors a lo cristianismo y una reacción a lo [[monofisismo]], y seguiban una tesi [[neoplatonismo|neoplatonica]] que afirmaba que a imachen només yera que o simbolo de l'[[arquetipo]] en a realidat. Os [[monesterio]]s se beneficiaban d'o culto a las imachens porque trayeba pelegrins e chent que feban ofrendas.
O emperador León III prenió as primeras mesuras iconoclastas
Con [[Costantín V]] (741-775) aumentó a persecución d'o culto a las santas imachens, en especial dimpués d'o concilio iconoclasta de l'anyo [[754]].
Linia 12:
Sindembargo a emperadriç [[Irene (emperadora)|Irene]] (780-802) convocó un concilio en Nicea, ([[segundo Concilio de Nicea]]) en o que tornó o culto a las santas imachens.
[[León V l'Armenio|León V]] prebó de tornar a la iconoclasia, encomenzando una segunda fase d'iconoclasia menos virulenta, trobando-se con a oposición d'o patriarca [[Niceforo (patriarca)|Niceforo]] y de l'abat [[Teodoro Studita]]. O suyo sucesor [[Miguel II]]
A emperadriç [[Teodora (emperadora)|Teodora]] remató con a segunda fase iconoclasta con un sinodo en o que se restablió o culto a las santas imachens.
|