Diferencia entre revisiones de «William Dennis Elcock»

Contenido eliminado Contenido añadido
AraBot (descutir | contrebucions)
Sin resumen de edición
AraBot (descutir | contrebucions)
m Robot: Reemplazo automático de texto (- á + a )
Linia 21:
'''William Dennis Elcock''' ([[Reino Unito]], [[1910]]<ref name="CREMONA">Necrolochía (1961) por J. Cremona, consultable en {{en}} ''[http://fs.oxfordjournals.org/cgi/pdf_extract/XV/1/95 Oxford Journal of French Studies]''</ref> - † [[Londres]], [[Anglaterra]], [[7 d'otubre]] de [[1960]]) (que soleba siñar os suyos escritos como '''W. D. Elcock''') estió un [[filolochía romanica|filologo romanista]] y profesor [[unibersidat|unibersitario]] [[Reino Unito|britanico]], espezializau en o estudio d'as [[luengas latinas]] y [[romanzes]] de [[Francia]] y o [[Perineu]]<ref name="CREMONA"/> (encluítos cualques estudios sobre l'[[Idioma aragonés|aragonés]]). Exerzió como cabeza d'o departamento de [[Luenga franzesa]] en a ''[[Westfield College]]'' de [[Londres]]<ref name="CREMONA"/> y [[catedra (unibersidat)|catedratico]] de [[filolochía romanica]] y [[literatura franzesa|literatura franzesa meyebal]] en a [[Unibersidat de Londres]], dende [[1947]] dica a suya muerte<ref name="Xordica">{{es}} Biografía de W. D. Elcock, consultable de [http://www.xordica.com/autor.php?id=105 www.Xordica.com]</ref>. Partezipó en a [[Segunda Guerra Mundial]] en ran de [[tinent]] en o [[exerzito britanico]].<ref name="Xordica"/>.
 
Os suyos estudeos sobre a literatura clasica franzesa l'empuchoron áa interesar-se por l'[[idioma occitán|occitano]] y bel altras luengas bernaculas d'a [[Francia|republica franzesa]]. Introduzió en l'ambito academico d'a filolochía romanica en o [[Reino Unito]] os conzeptos de contriparazión morfolochica y [[etimolochía|etimolochica]]<ref name="CREMONA"/>, fendo ebidents os puntos en común y as esferenzias que esisten d'entre as diferents parlas d'a parte d'a [[Romania]] que estudeyó. En ixe sentíu, fué un imbestigador intensibo en o campo d'a conserbazión y sonorizazión d'as [[consonant oclusiba xorda|consonants oclusibas xordas]] en o [[Idioma gascón|gascón]] y en l'[[idioma aragonés|aragonés]], como tamién de bels altros fenomenos foneticos carateristicos d'as [[luenga romanze|romanzes]] d'á redol d'o Perineu.
 
Otenió a graduazión en a [[Unibersidat de Manchester]] en [[1932]]<ref name="Xordica"/> y se lizenzió en Letras por a [[Unibersidat d'Edimburgo]] en [[1934]]<ref name="Xordica"/>. En a segunda metat d'os [[años 1930|años 30]] fayó cualques biaches por o sur de [[Francia]] y o norte d'[[Espanya]], interesando-se por dos luengas romanzes por as que eba ganau intrés en as añadas que estió estudiant unibersitario: o [[idioma gascón|gascón]] y l'[[Idioma aragonés|aragonés]]. O suyo treballo d'imbestigazión estió muit sistematico y esaustibo si se compara con bel altros filologos d'o suyo tiempo, fendo recopilazions de formas homologas d'un mesmo termino en 15 u dica 25 localidaz diferents en cada baixant d'o Perineu ta dimpués descutir-las y quitar conclusions sobre as diferenzias, áa sobent aduyando-se con a representazión grafica en [[mapa]]s d'os puestos áa on que i eba recopilau cada termino ta poder acotar as rechions cheograficas en as que s'estendeba cada rasgo fonetico que eba quiesto estudiar.
 
Por os suyos treballos se sabe que Elcock conoixeba bien y eba leito as publicazions de [[Jean-Joseph Saroïhandy]] y que yera familiraizau con os treballos más rezients d'o suyo contemporanio [[Gerhard Rohlfs]], aprofeitando a suya propia estanza en bels lugars que estes dos autors eban besitau en os suyos treballos de campo ta aprefundir y perfezionar os mostreyos que fayoron con nuebos cuestionarios y entrebistas con informants que o francés y l'alemán ya i eban conoixíu. En [[Nerín]] ([[bal de Bio]], [[Sobrarbe]]) entrebista áa la nuera d'un informant de Saroïhandy, casada en a casa d'o maríu pos l'amo biello ya i faltaba, y se sorprende con que mientres que en as notas de Saroïhandy se mostra un aragonés muit puro, o solo paso d'una chenerazión (20 años alto u baixo) entre a estanza d'o francés y la d'él en a mesma casa ya i ye deixau paso áa una parla mayoritariament [[idioma castellano|castellana]], estando as expresions de l'amo biello que o propio filologo britanico les amuestra refusadas «por bastas» en boca d'a suya nuera<ref name="ELCOCK"/>.
 
En l'[[Alto Aragón]], Elcock cretica cualques conclusions de Rohlfs sobre a etimolochía de bellas parolas<ref name="ELCOCK">{{es}} ELCOCK, William Dennis, ''Algunas afinidades fonéticas entre el aragonés y el bearnés'' (traduzión de l'orichinal de 1938); Xordica Editorial. Zaragoza, [[2005]]. <small>ISBN 978-84-96457-09-5</small></ref>, que l'alemán atribuiba áa lo [[Idioma basco|basco]] (''Baskische Reliktwörter im Pyrenäengebiet'', 1927) pero que Elcock planteya que podesen estar de radizes más dibersas, como [[luenga zelta|zelticas]] u mesmo dica [[idioma latín|latinas]] encriptadas por una fonetica de fuerte sostrato basco, como ye la que en cheneral constata que ye prenzipal en os suyos estudeos tanto en o gascón como en l'aragonés. En iste sentíu, Elcock rompe con a clasica pretensión de muitos filologos que os [[toponimia|toponimos]] aragoneses y gascons d'esplicazión defizil son cuasi toz dimanaus d'o basco, y introduz una nueba bisión sobre l'asunto en sucherindo más que probables etimolochías [[Luengas indoeuropeyas|indoeuropeguas]] (latinas, zelticas, etz) ta muitos macro y microtoponimos d'o norte d'a rechión ([[Pico Bachimaña|Bachimaña]] < ''Vallis Magna''; ...), amprando ta postular-lo criterios bien simples que en os tiempos d'él encara no yeran si que material d'ipotesis pero que en l'atualidat se tienen por confirmaus (p. ex. A tendenzia áa tornar -ch- as -ll- d'o latín en dialeutos constitutibos como lo [[tensino]]; caso d'o toponimo «Bachimaña»). A toponimia de l'[[Alto Aragón]] estió l'obcheto de dos d'as suyas obras tardanas: «''Toponimia menor del Alto Aragón''» (1949) y «''Placenames in the valley of Tena (Aragon)''» (1953).
 
En [[1938]] espublicó en [[París]] «''De quelques affinités phonétiques entre l'aragonais et le béarnais''» (Cualques afinidaz foneticas entre l'aragonés y o bearnés), libro en o que analiza esaustibament os fenomens foneticos que eba decumentaus áa un y áa l'altro costau d'o Perineu con cuestionarios y treballos de campo en os años prebios áa l'esclatido d'a [[Guerra Zebil espanyola|Guerra Zebil]], trazando muitas relazions de fenomenos que no se troban si que en estas dos luengas de tot lo que ye a Romania y que son singularment compartius d'entre la un y l'altro idioma. A editorial aragonesa Xordica publicó a traduzión de [[María Esther Castrejón]] áa l'[[espanyol]] d'ixe libro, en [[2005]]. Tamién son tradueitos, en iste caso enta l'[[idioma aragonés|aragonés]], dos articlos sobre ista luenga, y poblicatos en a rebista ''[[Luenga e fablas]]'': «''Un grupo semantico en o romanze alpino''» (1998), por [[Francho Nagore]] y «''O prefixo re- en a toponimia pirinenca''» (2006), por [[Óscar Latas]].
 
==Obras<ref name="Xordica"/>==