Diferencia entre revisiones de «Remiro II d'Aragón»

Contenido eliminado Contenido añadido
AraBot (descutir | contrebucions)
m Robot: Reemplazo automático de texto (- n'o + en o )
AraBot (descutir | contrebucions)
m Robot: Reemplazo automático de texto (- á + a )
Linia 16:
 
Dende que yera mui choben pasó la suya vida dedicato a la Iglesia, primero como monche en o monesterio [[Francia|francés]] de San Ponz de Tomeras; dimpués como abate de [[San Per o Biello]] en [[Uesca]] y, de zaguero, como bispe de Roda-Balbastro.
[[Imachen:Signun Regis Remiro II d'Aragón.svg|thumb|left|100px|''Signum Regis'' de Remiro II, áa los cantos d'a cruz se beyen as letras alfa y omega.]]
O suyo chirmán, o rei [[Alifonso I d'Aragón|Alifonso I]], fazió erederas d'os suyos reinos áa las Ordens Melitars, pero nengún no quereba cumplir dito testamento y os nobles aragoneses, aplegatos en [[Chaca]] en [[1134]], reconoxioron áa Remiro como rei. Os nabarros esleyoron áa [[García Remíriz de Navarra|Garzía Remíriz]], deszendient d'a primera dinastía pamplonesa. En ixe inte Ramiro yera bispe de Roda-Balbastro, pero abió d'ocupar o tron. En nobiembre plegó ta [[Zaragoza]] e i rezibió o churamento de fidelidat d'os barons d'o reino, dica que i plegó áa la ziudat o [[Lista de reis de Castiella|rei]] [[Alifonso VII de Castiella|Alifonso VII]] de [[Reino de Castiella|Castiella]]. Encara que áa más bi abió sulebazions (como en [[Uncastiello]]), Remiro consolidó a suya posizión cuentra os nabarros y os castellans, encara que perdió o [[reino de Navarra]] y [[Nachera]].
 
Encara que no teneba esperenzia politica, sefocó con esito bellas rebueltas mientres o suyo reinato, que exerció només que tres años, entre [[1134]] y [[1137]].
 
En o Reino d'Aragón i eba bels bandos nobiliarios que luitaban por adubir mayors cotas de poder y de riqueza. Ixos bandos s'enfrentoron entre ers aprobeitando lo cambeo de monarca. En una d'ixas letigas Remiro II cuasi perdió lo tron, por lo que abió que cubillar-se en [[Condato de Besalú|Besalú]] en [[1135]]. Á la suya tornada soluzionó lo poblema mandando escabezar áa bels nobles que eban enrestito una carabana de musulmans en tiempo de tregua. Iste suzeso dió orichen áa la falordia de "[[A campana de Uesca]]".
 
Se casó o diya 13 de nobiembre de [[1135]] en a seu de [[Chaca]] con [[Agnés de Piteus]], una noble biuda franzesa. D'iste matrimonio naxió a eredera, [[Peyronela d'Aragón|Peyronela]] o diya 29 de chunio de [[1136]].
 
Prometió áa la suya filla [[Peyronela d'Aragón|Peyronela]], con un año d'edá, con [[Remón Berenguer IV]], [[Condato de Barcelona|conte de Barcelona]]. O casorio se siña en [[Balbastro]] o 11 d'agosto de [[1137]]. O 13 de nobiembre d'ixa mesma añada, Remiro II zedió la ''potestas'' d'o reino en Remón Berenguer, anque no pas a dinnidá reyal, que mantenió ta a suya muerte en o [[1157]]. Dende ixe inte D.Remón, con títol de prenzipe d'Aragón y conte de Barcelona, s'encarga d'os dos estatos. En o mes d'agosto de [[1150]] o conte Remón Berenguer y doña Peyronela se casoron en [[Leida]].
 
D'ista traza, Remiro cumplió a misión de salbar a monarquía.