Diferencia entre revisiones de «Pronombre personal»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Robot: Reemplazo automático de texto (-ozidental +occidental) |
|||
Linia 98:
|}
As formas orichinals de plural en [[idioma aragonés|aragonés]] son «''nos''» e «''bos''» (como altramente se gosa beyer en os testos meyebals). As formas «''mos''» e «''tos''» son analochicas con o singular «''me''» e «''te''» anque en l'atualidat gozen de gran estensión més que més en l'aria zentral e oriental d'o dominio lingüistico. A forma «''tos''» ye cheneral en la mitat oriental de l'alto Aragón, plegando tamién enta la mitat
Contrasta con tot ixo que «''mos''» e «''tos''» sigan comuns en [[catalán
Os pronombres «''el'', ''e(l)s''» en sostituzión d'obchetos masculins singular e plural respetibament tienen una ampla destribuzión en as bals d'o [[Sobrarbe]], estando los d'uso común en [[aragonés chistabín|chistabín]]<ref>BLAS GABARDA, Fernando et ROMANOS HERNANDO, Fernando; ''DICCIONARIO ARAGONÉS: Chistabín-Castellano''; Ed. Gara d'Edizions + Institución Fernando el Católico. Zaragoza, 2008. <small>ISBN 978-84-8094-061-0</small></ref>, [[belsetán]] e en a parla d'o sector d'a [[aragonés d'a balle de Bio|bal de Bio]], [[aragonés d'a balle de Puértolas|bal de Puértolas]] e [[aragonés d'a balle de Tella|bal de Tella]]<ref>QUINTANA i FONT, Artur; ''El aragonés nuclear de Nerín y Sercué''; Ed. Gara d'Edizions + Institución Fernando el Católico. Zaragoza, 2007. <small>ISBN 978-84-8094-060-3</small></ref>, á on que «''lo''» e muito més «''los''» i son perzebitos como castellanismos morfolochicos. «''Astí debaixo '''el''' deixoren''», «''No '''el''' quiero nian que me''''l''' dases regalato''», «''tos '''e(l)s''' amagaz á on que podiaz''», etz. A forma plural «''els''» se gosa trobar prenunziada «''es''», perdendo-se ixa "l" en a fonetica d'a més gran parte d'ixe sector cheografico á on pasa este fenomén, e nomás se pronunzia «''ers''» u «''els''» en a bal de Bielsa encara en l'atualidat e per boca d'as presonas de més gran edat.<ref>LOZANO SIERRA, Chabier et SALUDAS BERNAD, Ángel Luis; ''ASPECTOS MORFOSINTÁCTICOS DEL BELSETÁN (Aragonés del valle de Bielsa)'';Ed. Gara d'Edizions + Institución Fernando el Católico. Zaragoza, 2005. <small>ISBN 978-84-8094-056-5</small></ref>
Linia 133:
|}
As formas «''li'', ''lis''» güei son localizatas e esclusibas en [[ansotano]] e [[cheso]] en dó que coesisten (esto se ye á dezir) con «''le'', ''les''» en toz os suyos usos, de maniera que en garra puesto no se i siente nunca só que una forma «''li'', ''lis''» como unica esistent. A cheneralizazión abusiba de «''li, lis''» que se ye feita en cualques testos podría considerar-se un altro exemplo de cheneralizazión erronia cara á l'aragonés estándar.<ref>BARCOS, Miguel Ángel. ''EL ARAGONÉS ANSOTANO: Estudio lingüístico de Ansó y Fago''. Ed. Gara d'Edizions + Institución Fernando el Católico. Zaragoza 2007. <small>ISBN 978-84-8094-058-0</small></ref> Manimenos, en a [[Edat Meya]] las formas «''li, lis''» yeran as carauteristicas d'a luenga escrita en [[Aragón]] e [[Navarra]] e tamién d'o [[castellán d'a Riocha meyebal|castellán de sustrato nabarroaragonés d'A Riocha]], cosa que fa dir que talment ese puesto estar un fenomén cheografico difusament
=== Pronombres presonals con preposizión ===
Linia 204:
|}
En [[cheso]] e atras barians
=== Pronombres reflecsibos ===
| |||