Diferencia entre revisiones de «Terminación -ain (toponimia)»
Contenido eliminado Contenido añadido
Sin resumen de edición |
Sin resumen de edición |
||
Linia 6:
Acompañan a antroponimos d'a epigrafía gala u aquitana (''Centulo'' > ''Guendulain''), antroponimos ispanomeyebals (''Belasco''/''Blasco''/''Blas'' > ''Belascoain''), e sobre tot romans (''Marcellus'' > ''Marcalain'').
Julio Caro Baroja considera que ''Allín'', ''Ancín'', ''Barbarín'' e ''Morentín'' tienen una terminazión ''-ín'' deribata de -ain (ye documentato ''Morentain'').
Son intresants porque reflexan como os bascoparlants conoxioron e adautoron os toponimos romans orichinals, por exemplo en ''Marcalain'' e ''Urbicain'' se mantién a pronunziazión /k/ d'as CE, CI latinas, que en as luengas romanzes d'arredol eboluzionoron primero ta /che/, /chi/ e rematoron como /ze/, /zi/ en [[idioma aragonés|aragonés]] e [[idioma castellán|castellán]].
Bi ha toponimos equibalents rematatos en -ano:
*En [[Nabarra]]: ''Abinzano'', ''Amillano'', ''[[Guirguillano]]'', ''Liquiniano''.
*En [[Alaba]]: ''Abornicano'', ''Apricano'', ''Arriano''.
*En [[Bizcaya]]: ''Sollano'', ''Libano''.
En [[Guipuzcua]] e sobre tot en territorio franzés bi ha toponimos equibalents rematatos en -ao u en -aun:
*''Atano'', ''Ataun'', ''Galdacano'', ''Galdacao''.
== Lista de toponimos rematatos en -ain ==
|