Diferencia entre revisiones de «Maronins»

Contenido eliminado Contenido añadido
AraBot (descutir | contrebucions)
m clean up, replaced: cristián → cristiano, cristians → cristianos (4)
Linia 19:
|idiomas = [[Idioma arabe|Arabe]] y [[idioma arameu|arameu]]
|relichión = [[Cristianismo]] maronín
|relacionaus = [[sirians (pueblo preislamico)|sirians]], [[chodigos]], [[asirians cristianscristianos]], [[samaritans]]
}}
 
Os '''maronins''' ([[Idioma arameu|arameu]] ''ܡܪ̈ܘܢܝܐ'', en [[idioma arabe|arabe]] ''الموارنة'') son un pueblo cristiáncristiano d'o [[Mont de Liban]] con una important [[diaspora]]. Parlan [[idioma arabe|arabe]], [[arameu]] y [[idioma francés|francés]].
 
Os principals baluarts maronins son en as rechions montanyosas de [[Matn]], [[Xuf]] y [[Kisruan]]. Tamién bi n'ha muitos en [[Beirut]]. Bi ha una important diaspora en [[America]] y en l'[[Africa Negra]], (por eixemplo en [[Senegal]] e [[Nicheria]]), e uns pocos en Siria, Israel (sobre tot en [[Galilea]]), y [[Chipre]].
Linia 32:
 
== Relichión ==
Os maronins son seguidors de [[Sant Marón]], que ye considerato o fundador oficial d'esta comunidat relichiosa enta o sieglo V. En un tiempo que os cristianscristianos de Siria yeran dividitos entre [[monofisistas]] y [[melquitas]] os maronins se facioron adeptos d'una formula de compromís dita [[monotelismo]]. En tiempos d'as [[Cruzadas|Cruzatas]] (1216), os maronins aceptoron l'autoridat de Roma. Os maronins fan servir l'[[arameu]] siriaco como luenga liturchica.
 
== Historia ==
Linia 38:
{{cita|En el regno de [[Siria]] habitan diuerssas gentes, [[griegos]], [[armenios|ermins]], [[sirians (pueblo preislamico)|iacobins]], [[nestorins]], et otras dos naçiones de cristianos, es a saber, silianos et '''maronins'''. Los silianos tienen la manera de los griegos, et fueron obedientes en tiempo passado a la santa eglesia de Roma. Ellos parlan lengua arabica, et facen el offiçio de la eglesia con [[idioma griego|letras gerguescas]]. Los '''maronins''' tienen la [[secta|seta]] de los iacobins, et han letras et lengua arabica; et aquesta gent habitan encara en el [[Mont de Liban]] deues las partidas de Gerusalem et son buena gent d'armas. Los silianos son muchos, mas los maronins son poca gent; et han entre ellos de valientes hombres de armas et de buenos sennores.}}
 
En o sieglo XVIII os maronins desembolicoron una estructura social feudal baixo a dominación parcial d'os [[drusos]]. En o periodo que o druso Baxir II (1788-1840) consiguió a independencia restecto a los otomans as guerras entre faccions enfeblioron a los drusos y os maronins creixioron en numero y poder, producindo-se muitas conversions relichiosas a lo cristianismo d'os maronins. En 1841 esclató una guerra etnica entre os drusos e maronins. En 1869 os cristianscristianos se reveloron pa demandar una reforma territorial y esta revuelta fue esclafata producindo-se unas [[mortalera (delito)|mortalera]]s que en [[Xouf]] significoron 10.000 muertes entre cristianscristianos y drusos. Esto estió enchaquia pa que Francia ninviase o suyo exercito pa protecher a los maronins y imposar un estatuto especial semiautomo en o Mont de Liban dentro de l'[[Imperio Otomán]]. A mitat d'os drusos d'o Mont de Liban fuyió ta Siria.
 
Dende o [[Mont de Liban]] muitos maronins emigroron ta Beirut en o sieglo XX creyando-ie una [[burguesía]]. En a guerra civil libanesa de fins d'o sieglo XX os maronins pretendeban a partición d'o Liban en cantons confesionals autonomos. Manimenos a fins d'o sieglo XX e principios d'o sieglo XXI han estato forzatos a una cooperación con os ocupants Sirios.