Diferencia entre revisiones de «Blaise Pascal»

Contenido eliminado Contenido añadido
Sin resumen de edición
(Garra diferencia)

Versión d'o 07:27 21 abr 2006

Blas Pascal, (en franzés Blaise Pascal) (19 de junio de 1623 - 19 de agosto de 1662) estió un matemático, físico y filósofo relichioso franzés. Os suyos contribuziones a las zienzias naturales y zienzias aplicadas incluyen a construzión de calculadoras mecánicas, estudios sobre a teoría de probabilidad, inbestigaziones sobre os fluidos y a aclarazión de conzeptos tales como a presión y o bazío. Después d'una experiencia relichiosa profunda en 1654, Pascal abandonó as matemáticas y a física para dedicarse a la filosofía y a la teolochía.

Nazito en Clermont-Ferrand, Puy-de-Dôme, Franzia, Blaise perdió á a suya madre a la edad de tres años. Él y a suya hermana Jacqueline (1625 - 1661) fueron criatos por o suyo padre, Étienne Pascal (1588 - 1651), que era matemático. Blaise ye considerato un niño prodichio y estió educato por o suyo padre.

Os historiadores d'a computazión reconozen a suya contribuzión á este campo. á os 18 años construyó una calculadora mecánica capaz de reyalizar operaziones como a adizión y a sustrazión (o museo de Zwinger, en Dresde, Alemania exhibe una d'as suyas calculadoras mecánicas orichinales). Tamién escribió un tratato sobre as seziones cónicas en a suya jubentud. En 1654, inzitato por un amigo interesato en problemas d'apuestas, Blaise mantubo correspondenzia con Pierre de Fermat y le enbió una primera aproximazión al cálculo de probabilidades.

Años más tarde formuló a Apuesta de Pascal, una discusión sobre a creenzia en Dios, basata en probabilidades. O triángulo de Pascal, una manera de presentar coefizientes binomiales, tamién leba o suyo nombre, aunque os matemáticos conozían os coefizientes binomiales desde hazía ya mucho tiempo. os suyos contribuziones notables á os campos d'o estudio de líquitos (hidrodinámica e hidrostática) se zentraron en os prinzipios sobre líquitos hidráulicos. As suyas inbenziones incluyen a prensa hidráulica (que usa a presión hidráulica para multiplicar a fuerza) y a jeringuilla. Tamién aclaró conzeptos tales como a presión (cuya unidad leba o suyo nombre) y o bazío.

En 1650, por problemas de salud, Pascal abandonó as matemáticas. Sin embargo, en 1653, se recuperó y escribió o Traité du triangle arithmétique en o cual describió o "triángulo aritmético" que leba o suyo nombre.

Después d'un azidente en 1654 en o puente de Neuilly, an os caballos se hundieron pero o carruaje sobrenadó milagrosamente, Pascal abandonó as matemáticas y a física definitibamente para dedicarse a la filosofía y a la teolochía.

En 1660, o rey Luis XIV ordenó a destruzión y quema d'a suya obra Cartas probinziales en defensa de Antoine Arnauld. Esta obra está considerata como un modelo de prosa franzesa y de ironía.

Pascal nunca terminó o suyo trabello más influyente, Pensamientos (Pensées sur a relichión, 1669), pero una bersión de sus notas para o libro aparezió impresa en 1670, ocho años después d'a suya muerte, y pronto se conbirtió en una obra clásica d'a literatura relichiosa. Falezió en París y está enterrato en o zementerio de St. Étienne-du-Mont.

Pensamiento

O pensamiento de Pascal puede ubicarse dentro d'a conzepzión esenzialista o dualista, dentro d'o razionalismo antropolóchico, porque menziona Pascal, al igual que a teoría, que o hombre se compone de cuerpo y alma. Señala tamién, que o hombre conoze o uniberso á trabés d'o pensamiento, al igual que lo fa con a suya propia condizión.

Pascal afirma que o hombre ye un ser de “contradiziones”, porque o hombre ye un ser grandioso y miserable a la bez. Estos se explica debito á que a grandeza d'o hombre probiene de que conoze a suya miseria.

O autor compara al hombre con un junco, para mostrarnos a debilidad d'o hombre, que puede ser matado, por un bapor o una gota de agua.

A esenzia d'o hombre para Pascal ye o suyo pensamiento y ye lo que lo fa grande. O hombre ye un ser mortal sometito a las enfermedades, al dolor, sin embargo, en tanto él conoze a suya condizión ye grandioso, y esto ye posible grazias al pensamiento.

O uniberso comprende al hombre, porque este último ye parte d'o primero, lo que representa un sentito prático. A la suya bez, o hombre comprende al uniberso, porque o hombre sabe qué ye o uniberso y sabe que ye parte d'él, lo que representa un sentito teórico. No ye a sola posesión d'o pensamiento lo que fa grande al hombre, ya que o pensamiento puede ser utilizato de dibersas maneras, y puede ser desaprobechado.

Según Pascal o hombre ebita pensar ye sí mismo porque para o alma ye una pena insoportable pensar en o fin d'a bida. d'ahí o orichen d'a dibersión y os pasatiempos, que intentan pasar o tiempo sin sentirlo, sin sentirse uno mismo y ebitar pensar, perdiendo una parte importante d'a bida.

O alma no be nata en sí misma que a contente, no be nata que no a aflija, lo que a obliga á esparzirse en lo exterior, buscando perder o recuerto d'o suyo estato berdadero. o suyo gozo consiste en o olbito y basta para hazerle desdichata obligarle á estar á solas con sigo misma.

Pascal dize que o cuerpo y o alma, son dos unibersos unitos y que uno ye terrenal, efímero y limitato y que o atro ye espiritual, por o cual nos azercamos más a la eternidad de Dios; estando a la espera d'a suya Grazia y señala que a berdadera sabiduría d'o hombre ye darse cuenta de que ye un ser contraditorio, conozer a suya grandeza y a suya miseria.

Béase tamién

Enrastres esternos y referenzias