Diferencia entre revisiones de «Alessandro Stradella»
Contenido eliminado Contenido añadido
Sin resumen de edición |
Sin resumen de edición |
||
Linia 1:
{{Infobox artista musical
|Nombre = Alessandro Stradella
|Imachen = AlessandroStradella.jpg
|Grandaria = 230px
|Fondo =
|Nombre_de_naiximiento =
|Alias =
|Naiximiento = enta 1643/44
|
|Instrumento = Vriolín
|Estilo = Barroco
|Ocupancia = Compositor de música clasica
|Tiempo =
|Discografica =
Línea 20 ⟶ 19:
|Miembros =
|Atros_miembros =
▲|piet de foto = Dibuixo a la pluma de Alessandro Stradella creyau entre 1868 y 1888
▲|puesto naiximiento = [[Imachen:Bologna-Stemma.png|24px|border|Bandera de Bolonia]] [[Bolonia]], ([[Italia]])
▲|calendata muerte = [[25 de febrero]] de [[1682]]
}}
'''Alessandro Stradella''' ([[Bolonia]], [[Italia]], enta 1643/44 - [[Chenova]], Italia, [[25 de febrero]], [[1682]]), figura important en a escuela romana d'o [[sieglo XVII]], Stradella unió o suyo nombre a lo periodo historico d'a naixencia d'o melodrama, tot y que a suya producción, que supera a los 250 titols, estió fecunda y se refirió as operas y acciones scenicas, cantatas, motetes, serenatas a una u más voces, madrigals, ''canozonettas'' y oratorios.
Línea 52 ⟶ 41:
Pa comprender lo significau y valor d'este compositor, que desembolicó a suya actividat, como tantos atros d'a suya epoca, en o sino d'as cortes palatinas y eclesiasticas, que constituyen os puntos de referencia obligaus d'a sociedat d'a Roma barroca, será convenient estudiar o luengache musical de Stradella. En primer puesto cal subrayar a modernidat harmonica d'a suya mosica, que deixó d'estar ligada a los antigos modulos ""staticos" d'o estilo eclesiastico y s'ubrió a una mayor variedad expresiva y a un sentiu ritmico más vivo en os suyos contrastes, a fin d'evidenciar millor lo ''pathos'' y o que yera definida como ''ternura en mosica''. En este sentiu adquiere particular relevancia a cantata con acompanyamiento instrumental, que asume con Stradella a suya forma tipica, a traviés d'a versatil combinación de l'oratorio y d'o recitativo, y en l'achil fluidez d'o suyo estilo.
En ista mesma dirección alcanzó resultaus encara más fecundos o napolitano [[Alessandro Scarlatti]], que, con as suyas cantatas, nos legó un inacorable tresoro d'invención melodica y d'elegant disenyo formal. Puede decir-se, como afirman los musicologos, que en Stradella ''"ye agún mayor a variedat d'as arias; arias ubiertas, en as qualas a cada frase poetica corresponde una nueva frase melodica y a suya unidat corre a cargo de l'afinidat melodica, y arias zarradas en as qualas lo torno d'o texto a los concepos inicials conduz a una mención más u menos modificada d'os temas inicials"''. Naturalment, no faltan moments de rigidesa en as obras de Stradella, quan prevale o sentiu de respeto a lo noble y a lo sacro, tal como imposan las normas compositivas d'a epoca, pero o temperamento más sincero y autentico d'iste artista se torna a trobar en as situacions musicals más inmediatas y marcadas por una vena popular, como o ''Trespolo tutore balordo'', an a linea de canto s'adecua a la comicidad verbal y a lo rítmo rapido de l'acción.
|