611
ediciones
Sin resumen de edición |
Sin resumen de edición |
||
== Vida ==
Quarto fillo de l'aristocrata modenesa Simona Garofoli y de Marcantonio Stradella, vicemarqués de Vignola, en o territorio d'os Estensis, se quedó huerfano enta 1655. No se sabe con certeza a qui s'encomendó lo cudiau d'o chicot Alessandro y con quí aprendió este los suyos primers rudimentos de mosica. Se sabe manimenos, que Stradella estió nino cantor d'os Florentinos y en os oratorios de Santo Marcelo, en a parroquia d'o SS. Crocefisso, y d'a Vallicella, en a Chiesa Nuova. En 1663 componió un motete, ''Care Jesu suavissime'', en honor a Santo Felipe Neri, per encargo de [[Cristina de Suecia]], dos anyos más tarde estió nombrau compositor a lo servizio d'o gran condestable Lorenzo Onofre Colonna y d'a suya muller Maria Mancini, nieto d'o cardenal [[Giulio Raimondo Mazzarino|Mazzarino]], por lo que podio entrar a formar parte del ambient aristócrata romano. Entre 1565 i 1566 abandonó Roma i se tresladó a Venecia como part d'o séquito d'os principes Colonna.
▲por lo que podio entrar a formar parte del ambient aristócrata romano. Entre 1565 i 1566 abandonó Roma i se tresladó a Venecia como part d'o séquito d'os principes Colonna. En esta ciudat levó a cabo las suyas primeras esperencias teatrals y escribió una chicota opera, ''[[Circe]]'', d'a quala se conservan dos versions distintas, tanto por lo suyo texto como por la suya mosica. En totas dos versions existe un elemento caracteristico común, com ye a referencia a Tivoli y a lo "Teatro delle Acque", d'a Villa Aldobrandini, an se creye tenió puesto l'enguero d'a ópera, en mayo de 1667, representación ofrida per Olimpia Alldobrandini u per lo suyo fillo Benedetto Pamphili en honor d'o nuevo cardenal [[Leopoldo de Médicis]]. A lo mesmo tiempo que esta obra d'inspiración mitolochica, Stradella componió los oratorios ''Susana'', con libreto de G.B. Giardini (1666) y ''Santo Gio Grisostomo'', con libreto de G. Lotti (1667), en os cuals s'aprecia perfectament lo dominio tecnico y la fantasia inventiva d'o músico. En este periodo empecipió a amostrar-se tamién lo temperamento estremadament vivaz y inspirau de l'artista, en contina busqueda d'aventuras amorosas, con los suyos correspondiens adulterios, riñas, duelos y bravatas de tot tipo, que caracterizaron a suya achitada vida.
== Per repasar ortografia ==▼
== Diversas biografias ==
La suya vida tumultuosa no impidió a lo
▲== Per repasar ortografia ==
Con motivo d'o chubileu, en 1675 toz os teatros romanos, y o primer d'els o Tordinona, permanecierón inactivos, por o que Stradella s'entregó a la composizión d'oratorios a ista epoca pertenexen os oratorios ''Santa Pelagia '' (1675), pa Santo Marcelo, en a parroquia d'o SS. Crocefisso, y ''Santo Giovanni Battista'' (1675), pa la ilesia d'os Florentinos, que gozaban de gran renombre en l'ambién mosical d'a ziudat, an, manimenos, la fegura d'o mosicaire trobaba cada vez mayor enemistat entre os nobles y poderosos por culpa d'a suya desordenada vida y las suyas intrigas amorosas. Por ista razón, Stradella se veyió obligau a fuyir d'una ziudat a unatra (Venecia, Turín, Génova), anque de vez en cuan trobaba cobexo y protezión de familias aristocraticas y bien situadas, como suzedió en Turín, ciuda a la cuala plegó en 1677, acompañau d'Ortensia Contarini, y estió aculliu por la rechente Maria Giovanna de Nemours, dimpués que o gran duque de Toscana le negase o permiso de residenzia, a causa d'o suyo comportamiento, considerau inmoral y escandaloso. Ixo no impidió que, lo [[10 de noviembre]] de 1667, Stradella ise abordau en Turín por dos espadachines plegaus dende Venecia, que le infirioron cuatre puñaladas, os matons adubioron acubillar-se en casa d'o marqués de Villars, ambaixador de Francia, consellaus por l'ambaixador franzés en Venecia. La rechente de Nemours trató, en vano, d'arrestar a los dos esbirros, que adubioron salir de territorio turinés, y cual fuga suszitó polemicas y intercanvios de notas de protesta sobre o posible abuso d'as prerogatibas diplomaticas.
|
ediciones