Diferencia entre revisiones de «Alessandro Stradella»

Contenido eliminado Contenido añadido
Vulcano (descutir | contrebucions)
Sin resumen de edición
Vulcano (descutir | contrebucions)
Sin resumen de edición
Linia 15:
Quarto fillo de l'aristocrata modenesa Simona Garofoli y de Marcantonio Stradella, vicemarqués de Vignola, en o territorio d'os Estensis, se quedó huerfano enta 1655. No se sabe con certeza a qui s'encomendó lo cudiau d'o chicot Alessandro y con quí aprendió este los suyos primers rudimentos de mosica. Se sabe manimenos, que Stradella estió nino cantor d'os Florentinos y en os oratorios de Santo Marcelo, en a parroquia d'o SS. Crocefisso, y d'a Vallicella, en a Chiesa Nuova. En 1663 componió un motete, ''Care Jesu suavissime'', en honor a Santo Felipe Neri, per encargo de [[Cristina de Suecia]], dos anyos más tarde estió nombrau compositor a lo servizio d'o gran condestable Lorenzo Onofre Colonna y d'a suya muller Maria Mancini, nieto d'o cardenal [[Giulio Raimondo Mazzarino|Mazzarino]],
 
== Per repasar ortografia ==
por lo que pudo entrar a formar parte del sequito de los principes Colonna. En ista ciudat levó a cabo las suyas primeras esperenzias teatrals y escribió una chicota opera, ''[[Circe]]'', d'a cuala se conservan dos versions distintas, tanto por lo suyo testo como por la suya mosica. En totas dos versions esiste un elemento caracteristico común, com ye a referenzia a Tivoli y a lo "Teatro delle Acque" , d'a Villa Aldobrandini, an se creye tenió puesto l'enguero d'a opera, en mayo de 1667, representación ofrida per Olimpia Alldobrandini u per lo suyo fillo Benedetto Pamphili en honor d'o nuevo cardenal [[Leopoldo de Médicis]]. A lo mesmo tiempo que ista obra d'inspirazión mitolochica, Stradella componió os oratorios ''Susana'', con libreto de G.B. Giardini (1666) y ''Santo Gio Grisostomo'', con libreto de G. Lotti (1667), en os cuals s'aprezia/aprezía perfectamén o dominio tecnico y a fantesía inventiva d'o mosicaire. En iste periodo empezó a amostrar-se tamién o temperamento estremadamén vivaz y inspirau de l'artista, en contina busqueda d'aventuras amorosas, con os suyos correspondiens adulterios, riñas, duelos y roncas de tot tipo, que carauterizoron a suya achitada vida.
 
por lo que pudopodio entrar a formar parte del sequitoambient dearistócrata losromano. Entre 1565 i 1566 abandonó Roma i se tresladó a Venecia como part d'o séquito d'os principes Colonna. En istaesta ciudat levó a cabo las suyas primeras esperenziasesperencias teatrals y escribió una chicota opera, ''[[Circe]]'', d'a cualaquala se conservan dos versions distintas, tanto por lo suyo testotexto como por la suya mosica. En totas dos versions esisteexiste un elemento caracteristico común, com ye a referenziareferencia a Tivoli y a lo "Teatro delle Acque" , d'a Villa Aldobrandini, an se creye tenió puesto l'enguero d'a operaópera, en mayo de 1667, representación ofrida per Olimpia Alldobrandini u per lo suyo fillo Benedetto Pamphili en honor d'o nuevo cardenal [[Leopoldo de Médicis]]. A lo mesmo tiempo que istaesta obra d'inspirazióninspiración mitolochica, Stradella componió oslos oratorios ''Susana'', con libreto de G.B. Giardini (1666) y ''Santo Gio Grisostomo'', con libreto de G. Lotti (1667), en os cuals s'aprezia/aprezíaaprecia perfectaménperfectament olo dominio tecnico y ala fantesíafantasia inventiva d'o mosicairemúsico. En isteeste periodo empezóempecipió a amostrar-se tamién olo temperamento estremadaménestremadament vivaz y inspirau de l'artista, en contina busqueda d'aventuras amorosas, con oslos suyos correspondiens adulterios, riñas, duelos y roncasbravatas de tot tipo, que carauterizoroncaracterizaron a suya achitada vida.
 
== Per repasar ortografia ==
== Diversas biografias ==
Os suyos biografias, empecipiando por a más amplia y detallada, de Remo Giazotto ''(Vita die Alessandro Stradella'', Milán, 1963), recontan que o fogoso y inquieto mosicaire s'enamoró d'as cantantes Pia Antinori y Giorgina Cesi, trató de quitar d'o convento a la fiorentina Elisabetta Marmorari, fuyió de Roma con Ortensia Contarini, muller d'o noble veneziano Vincenzo Michiely mancilló a onor de Francesca Lomellini, muller d'un tal Giuseppe Garibaldo, consellero munizipal de Génova, lo que le conduzió a una muerte prematura cuan nomás contaba 38 años d'edat, lo [[28 de febrero]] de 1682, apuñalau por un espadachin a soldata de Giovan Battista Lomellini, chirmán de Francisca.