Diferencia entre revisiones de «Alessandro Stradella»

Contenido eliminado Contenido añadido
Vulcano (descutir | contrebucions)
Vulcano (descutir | contrebucions)
Sin resumen de edición
Linia 12:
'''Alessandro Stradella''' ([[Bolonia]], ([[Italia]]), enta 1643/44 - [[Chenova]] (Italia), [[25 de febrero]], [[1682]]), estió un compositor importán d'a escuela romana d'o sieglo XVII, Stradella unió lo suyo nombre a lo periodo istorico d'a naixenzia d'o melodrama, tot y que la suya produzión, que supera los 250 titulos, estió releván y fecunda y se refirió a las operas y azions esccénicas, cantatas, motetes, serenatas a una u más vozes, madrigals, ''canzonettas'' y oratorios.
 
== Vida ==
Cuarto hijo de la aristocrata modenesa Simona Garofoli i de Marcantonio Stradella, vicemarqués de Vignola, en el territorio de los Estensis, se quedó huerfano hacia 1655. No se sabe con certeza a quien se encomendó el cuidado del pequeño Alessandro y con quién aprendió éste sus primeros rudimentos de música. Sabemos, sin embargo, que Stradella fue niño cantor de los Florentinos y en los oratorios de San Marcelom en la parroquia del SS. Crocefisso, y de la Vallicella, en la Chiesa Nuova. En 1663 compuso un motete, ''Care Jesu suavissime'', en onor a [[San Felipe Neri]], por encargo de [[Cristina de Suecia]]; dos años más tarde fue nombrado compositor al servicio del gran condestable Lorenzo Onofrio Colonna y de su mujer Maria Mancini, nieto del cardenal [[Giulio Raimondo Mazzarino|Mazzarino]], por lo que pudo entrar a formar parte del sequito de los principes Colonna. En ista ciudat levó a cabo las suyas primeras esperenzias teatrals y escribió una chicota opera, ''[[Circe]]'', d'a cuala se conservan dos versions distintas, tanto por lo suyo testo como por la suya mosica. En totas dos versions esiste un elemento caracteristico común, com ye a referenzia a Tivoli y a lo "Teatro delle Acque" , d'a Villa Aldobrandini, an se creye tenió puesto l'enguero d'a opera, en mayo de 1667, representación ofrida per Olimpia Alldobrandini u per lo suyo fillo Benedetto Pamphili en honor d'o nuevo cardenal [[Leopoldo de Médicis]]. A lo mesmo tiempo que ista obra d'inspirazión mitolochica, Stradella componió os oratorios ''Susana'', con libreto de G.B. Giardini (1666) y ''Santo Gio Grisostomo'', con libreto de G. Lotti (1667), en os cuals s'aprezia/aprezía perfectamén o dominio tecnico y a fantesía inventiva d'o mosicaire. En iste periodo empezó a amostrar-se tamién o temperamento estremadamén vivaz y inspirau de l'artista, en contina busqueda d'aventuras amorosas, con os suyos correspondiens adulterios, riñas, duelos y roncas de tot tipo, que carauterizoron a suya achitada vida.