Diferencia entre revisiones de «Alessandro Stradella»

Contenido eliminado Contenido añadido
Vulcano (descutir | contrebucions)
Sin resumen de edición
Vulcano (descutir | contrebucions)
Linia 21:
Con motivo d'o chubileu, en 1675 toz os teatros romanos, y o primer d'els o Tordinona, permanecierón inactivos, por o que Stradella s'entregó a la composizión d'oratorios a ista epoca pertenexen os oratorios ''Santa Pelagia '' (1675), pa Santo Marcelo, en a parroquia d'o SS. Crocefisso, y ''Santo Giovanni Battista'' (1675), pa la ilesia d'os Florentinos, que gozaban de gran renombre en l'ambién mosical d'a ziudat, an, manimenos, la fegura d'o mosicaire trobaba cada vez mayor enemistat entre os nobles y poderosos por culpa d'a suya desordenada vida y las suyas intrigas amorosas. Por ista razón, Stradella se veyió obligau a fuyir d'una ziudat a unatra (Venecia, Turín, Génova), anque de vez en cuan trobaba cobexo y protezión de familias aristocraticas y bien situadas, como suzedió en Turín, ciuda a la cuala plegó en 1677, acompañau d'Ortensia Contarini, y estió aculliu por la rechente Maria Giovanna de Nemours, dimpués que o gran duque de Toscana le negase o permiso de residenzia, a causa d'o suyo comportamiento, considerau inmoral y escandaloso. Ixo no impidió que, lo [[10 de noviembre]] de 1667, Stradella ise abordau en Turín por dos espadachines plegaus dende Venecia, que le infirioron cuatre puñaladas, os matons adubioron acubillar-se en casa d'o marqués de Villars, ambaixador de Francia, consellaus por l'ambaixador franzés en Venecia. La rechente de Nemours trató, en vano, d'arrestar a los dos esbirros, que adubioron salir de territorio turinés, y cual fuga suszitó polemicas y intercanvios de notas de protesta sobre o posible abuso d'as prerogatibas diplomaticas.
 
== Personache problematico ==
Lochicamén, Stradella estió un pesonaje tamién incomodo pa los suyos protectors, dica o punto que, dezaga d'aber-se remeso d'o suyo atentau, abió d'abandonar Turín a primers de 1678 i tresladar-se a Génova, an siguió componendo oratorios y mosica instrumental, entre las cualas destaca una serenata alegórica, clamada ''Invenzione per un barcheggio'', que estió enguerada o [[4 de chulio]] de 1681, con motivo d'as vodas de Brignole Sale-Spinola, en Génova. Stradella, manimenos, no abandonó o suyo desordenau modo de vivir entre amorios chuegos d'azar y negozios extramusicales con amigos aventurers y sin escruplos. En iste ambién maturó o segundo atentau contra o mosicaire, que murió estando agún mui choven, victima d'una trama delictiva ixuplidada muito luego dimpues d'un escandalera resuelto por medio d'a intervenzión de poderosos personaches y o pago de capletas.
 
== Las suyas obras ==
 
== Referencias ==