Diferencia entre revisiones de «Dietrich Buxtehude»

Contenido eliminado Contenido añadido
Vulcano (descutir | contrebucions)
Vulcano (descutir | contrebucions)
Linia 29:
 
En o estilo italián, manimenos, o ''Duetto'' se confiaba a los vigulins (U, a lo menos, a trastes agudos d'igual estensión, como por exemplo, dos flautas), mientres que en as Sonatas de Buxtehude sugue vichen a convenzión adoptada en Francia y en Inglaterra: confiar en as dos partes prenzipals a instrumenos d'estensión y timbres desiguals, como son de feito o vigulín y la ''viola de gamba''. Referén a a estructura, las Sonatas se basan por lo cheneral en parellas de movimientos ''lento vivace'' y en l'adopzión d'esquemas de danza y de pasajes contrapuntísticos. En las Sonatas de Buxtehude se troba una forma mosical que conzentra a danza y o contrapunto; se trata d'o ''Pasacalle'' u la ''Chacona'' (los musicologos no han plegau a esferenziar esautamén as formas correspondiens a istos dos termins que son, en substanzia, sinonimos) en a linea d'o baxo contino permannnece siempre invariable ''(basso óbstinat)'', mientres cambia a conducta d'a melodia y d'as partes armonicas. O prozedimiento yera común en o sieglo XVII (y o más suchestivo exemplo nos lo proporziona lo ''Lamento de Dido'' en a conclusión de ''[[Dido y Eneas]], de [[Henry Purcell|Purcell]].
 
Per zaguer, las Cantats de Buxtehude, constituyen l'antezedén más importán d'as de J. S. Bach, tanto por a suya estructura como por a suya disposizión en ziclos seguntes as festividtaz liturchicas. En a vocalidad de Buxtehude s'entrecruzandos influenzias; por una parte, lo ''airoso expressivo'', d'aszendenzia italiana, bien conoxiu en tota Europa grazias a la zelebre recopilazión de piezas vocals, titulada ''Nuove Musiche'', de [[Giulio Caccini]]; por unatra, lo canto estrófico aleman, lo ''Lied'', que habia dentrau en l'uso liturchico d'o canto d'os fidels des d'os tiempos de [[Martín Lutero|Lutero]] y d'o suyo reforma, tamién en o campo mosical. J. S. Bach definió a Cantata de manera licherament diferent, introducindo en ella o ''Recitativo secco'' y lo ''aria'' d'aszendenzia italiana. Referén a las ''Abendmusiken'', la mosica y los testos s'han perdiu en o suyo mayoria: queda lo texo d'un ziclo de Cantatas sacras, <<''Die Hochzeit des Lammes''>> (Las nupcias d'o cordero), y la ''Abendmusik'' completa.
 
== Referencias ==