Diferencia entre revisiones de «Dietrich Buxtehude»

Contenido eliminado Contenido añadido
Vulcano (descutir | contrebucions)
Sin resumen de edición
Vulcano (descutir | contrebucions)
Sin resumen de edición
Linia 14:
Como ocurria a ormino en Europa septentrional, Dietrich Buxtehude estió destinau a la profesión de mosicaire dende a suya naixenzia --ocurrida en 1637,? en Oldesloe, amán de Lübeck, no luen d'a frontera con Dinamarca-- por o simple feito que o suyo pai, Johannes yera organista y pertenecia por tanto a la corporazión d'os mosicaires.
En morir a suya mai, o 1639 a família se tresladó a Helsingborg y, en 1642, a Elsingør, en a isla danesa de Sjælland, an asumió o cargo d'organista en a ilesia de Santo Olaus. D'un segundo matrimonio d'o suyo pai con Hella Jaspersdaater Dietrich tenió tres chirmans. Por o que se sabe tenió como unico mayestro a lo suyo pai. A los vinte años lo trobamos como organista en Helsingborg; luego, l'aprendizache siguió en Helsingør, an en 1660 estió logau por a ilesia de Santa Maria. En 1667, o prenzipal organista de Lübeck, Franz Tunder, murió no sin dinantes aber designau Buxtehude como o suyo sucesor en l'organo d'a Marienkirche. Dietrich asumió o nuevo cargo y, pocos meses dimpués, seguntes os convenzionalismos d'a corporazión d'os mosicaires, desposó a la filla de Tunder, Anna Margaretha.
 
A existenzia de Buxtehude se desarrolló sin acontezimientos dignos de menzión, en a ordenada cotidianeidad d'o servizio; pero en dita rotina caler subrayar a importanzia que él tenió en o establimiento d'as funzions d'os mosicaires en o sino d'a organizazión eclesiàstica. Dietrich continó l'actividat de Tunder, pero a mayor calidat d'a suya mosica convirtió en fundamentals cualques aspectos que, dica alavez, eban estau marguinals en a vida mosical de Lübeck. Buxtehude dió de feito un gran empenta a las ''Abendmusiken'' (nueiz mosicals) fundadas por Tunder, desplazando istos conziertos publicos organizaus en a ilesia (estase d'o servizio liturchico) d'os días festivos a los dos zagueros domingos de Pentecostés y a los tres zagueros domingos d'Aviento. En l'ambito d'istos prestigiosos conziertos se desarrolló a ''Cantata sacra protestán'', una composició tipicamén alemana, cual testo s'extraia de paráfrasis d'as [[Sagradas Escrituras]] u bien yera inspirau en a litúrgia, y cual arquitectura se componeba de piezas vocals pa coro u pa soli y por piezas instrumentals. No s'han de barafundiar con a ''Cantata italiana'', de caracter profano y de naturaleza teatral (os que más cautivoron iste chenero de composizión estioron [[Alessandro Stradella]] i [[Alessandro Scarlatti]]). A ''Cantata alemana'' no nomás yera estreitamén ligada a la ilesia, sino que con Buxtehude s'organizó en ziclos adaptaus a las festividaz; como a funció pasó a J.S.Bach, en particular en o ziclo nadalenco, en o que se conoxe con o nombre de ''Oratorio de Nadal''.