Diferencia entre revisiones de «Pai»
Contenido eliminado Contenido añadido
mSin resumen de edición |
Sin resumen de edición |
||
Linia 1:
[[Imachen:Friedrich von Amerling - Rudolf von Arthaber with his Children - WGA00262.jpg|thumb|right|250px|Un pai con sus fillos (''Rudolph von Arthaber y sus fillos'') pintau por Friedrich von Amerling, [[sieglo XIX]], olio sobre lienzo.]]
O '''pai''' (d'o [[idioma latín|latín]] <''PATER''), en [[aragonés medieval]] '''padre''', ye o prochenitor de sexo [[Masclo|masculino]] d'una criatura. En [[Idioma aragonés|aragonés]] de traza cheneral recibe
I hai tamién en o dominio lingüistico de l'aragonés zonas amplas an que a parabla s'ha perdiu u s'ha deixau d'usar fa tiempos substituida por o posible [[castellanismos en aragonés|castellanismo lexico]] «'''''padre'''''», como por eixemplo en os [[Aragonés semontanés|semontanos]], en [[Aragonés de Viello Sobrarbe|Viello Sobrarbe]] y en [[Aragonés fovano|A Fueva]], an que manimenos existe a parabla derivada «''[[paíno]]''».<ref name=FernandosFueva>[[Fernando Romanos|ROMANOS, Fernando]] y [[Fernando Sánchez|SÁNCHEZ, Fernando]]. ''L'Aragonés de A Fueba. Bocabulario y notas gramaticals''. Consello d'a Fabla Aragonesa, 1999. ISBN 36-86036-68-2.</ref> O nombre d'iste parentesco ye una d'as parablas más substituidas en aragonés por a suya equivalent castellana, en chunto con talment que «[[mai]]» y «[[chermano]]». A importancia d'ista parabla en a [[Ilesia Catolica|liturchia catolica]] puet guardar bella relación con a erosión que ha padeixiu en a luenga charrada en l'Alto Aragón.▼
Como atras denominacions de parentesco en aragonés, o posesivo que se le mete adebant ye o [[Posesivo atono en aragonés|posesivo atono]] (''mi'', ''tu'', ''su'') por lo regular:<ref name="NAGOREGram">[[Francho Chabier Nagore Laín|NAGORE LAÍN, Francho]], ''Gramática de la Lengua Aragonesa'' (5ª Ed.); Mira Editores. Zaragoza, 1989. <small>ISBN 84-86778-16-6</small></ref> ''mi pai'', ''tu pai'', etc. y no pas o [[Posesivo tonico en aragonés|posesivo tonico]] cheneral de l'aragonés que, anque tamién s'emplega bella vez, ye muito menos común: ''o mío pai'', ''o tuyo payot'',<ref name="LOZANOTella">[[Chabier Lozano Sierra|LOZANO SIERRA, Chabier]], ''Aspectos Lingüísticos de Tella. Aragonés de Sobrarbe (Huesca)''. p. 95; Institución «Fernando el Católico» + Prensas Universitarias de Zaragoza + Gara d'Edizions. Zaragoza, 2010. ISBN 978-84-8094-062-7</ref> etc. Iste fenomeno gramatical que nomás afecta a os parentescos ye bien descrito en [[Aragonés ansotano|ansotano]],<ref name="BARCOS"/> en [[Aragonés benasqués|benasqués]],<ref name="SAURABenas">[[José Antonio Saura Rami|SAURA RAMI, José Antonio]], ''Elementos de fonética y morfosintaxis benasquesas''. pp. 143-144; Institución «Fernando el Católico» + Gara d'Edizions. Zaragoza, 2003. ISBN 84-7820-679-5</ref> en [[aragonés baixorribagorzano|baixorribagorzano]], en [[aragonés cheso|cheso]] y en as parlas de [[Sobrarbe]].<ref name="LOZANOSALUDAS">[[Chabier Lozano Sierra|LOZANO SIERRA, Chabier]] y [[Ángel Luis Saludas Bernad|SALUDAS BERNAD, Ánchel Loís]], ''Aspectos morfosintácticos del belsetán (aragonés del valle de Bielsa)''; pp. 39-40. Institución «Fernando el Católico» + Gara d'Edizions + Ayuntamiento de Bielsa. Zaragoza, 2005. ISBN 978-84-8094-056-5</ref><ref name="LOZANOTella"/>
Línea 10 ⟶ 8:
*''No sé si a papá le fará goyo''.
*''Papá m'ha dito que venise''.
== Pai / padre ==
▲
== Referencias ==
|