Diferencia entre revisiones de «A plebia amariella»

'''''A plebia amariella''''' (''A plevia amariella'' en [[Ortografía de l'Academia de l'Aragonés|Ortografía ACAR]]; títol orichinal en [[idioma castellán|castellán]]: ''La lluvia amarilla'') ye una [[novela]] d'o [[poesía|poeta]] y escritor leyonés [[Julio Llamazares]], espublicata en [[1988]]. Ye o [[monologo]] d'o zaguer habitant d'un [[lugar]] albandonato d'o [[Sobrepuerto]], en o [[Pireneu]] [[Aragón|aragonés]]; [[Ainielle]] (actualment, en o municipio de [[Biescas]]).

A novela narra, en clau de ''[[Flashback]]'' u retrospectiva y a modo de [[monologo]], a trachectoria vital d'o protagonista Andrés, amo y zaguer habitant d'a imachinaria Casa Sosas. Tanto a casa como o protagonista, como tamién a resta de casas y personas que amaneixen en a novela son imachinarias y nunca no han existiu<ref name=Lluvia>{{es}}LLAMAZARES, Julio. ''La lluvia amarilla''. Editorial Planeta, S.A. Barcelona, 1998. <small>ISBN 978-84-322-1747-0</small></ref><ref name="Memo">{{es}} SATUÉ OLIVÁN, Enrique. ''Ainielle, la memoria amarilla''. Ed. PRAMES. Zaragoza, 2003. <small>ISBN 84-8321-154-8</small></ref>, y nomás [[Ainielle]], a suya cheografía urbana y tamién a cheografía natural y os paisaches que l'arredolan son verdaders.

A historia se centra en a soledat que experimenta Andrés, o zaguer habitant d'Ainielle, quan queda solo en o lugar con su [[muller]] Sabina y a [[canya (fembra de can)|canya]] de casa, y muit especialement en cómo ixa soledat s'accentua dimpués de que a muller se suicide, afurcando-se en o [[molino]], a os pocos meses de que os atros zaguers habitants hesen marchau de lugar.

O libro recreya l'atmosfera poetica y claustrofobica d'o mundo que, a boniquet, se va amortando a-debant d'os uellos d'o protagonista, que bien luego deixa de poder mantener as construccions d'o lugar y as carreras, y principia a trazar firmes analochías entre a decrepitut que adube o lugar y a d'o suyo propio cuerpo. En o transcurso d'a historia, o lector dubda entre o que ye realidat y o que ye imachinau (allucinau) por o protagonista, en un abocar-se a la locura que le avanza día par d'atro. Os [[delirio]]s d'Andrés van fendo-se más fuertes y patents a mesura que avanza o tiempo, tiempo d'o qual o lector en pierde a noción (con buena [[traza]] d'o narrador), pero que cubren uns 10 anyos d'a vida solitaria de l'habitant de Casa Sosas.

Andrés de Sosas racuenta, a-sobén en desorden cronolochico, diferents escaicimientos d'a suya vida pasada: antes de la despoblación d'Ainielle y en a suya cobentut (as menos vegadas), y dimpuesas, quan tot ye vuedo y a vechetación conquiere o que enantes fué de l'Hombre. Tamién a cruda realidat familiar d'un hombre solo: a muerte d'a filla de malotía a os 4 anyos, o fillo gran que nunca tornó d'a [[Guerra Civil espanyola|Guerra Civil]], a decepción enquistada con o mediano, que decide marchar a la Emigración y no seguir con a casa, a muller deprimida que se suicidó... Os [[pantasma]]s acuden y le dispiertan en a nueit, le sacan a vida, y mesmo le'n dan tamién, y alimentan os delirios y alcordanzas que un día (él lo sabe bien) l'han de rematar.

O nombre d'a obra dimana d'as fuellas de [[chopo]] en [[agüerro]] que, arrocegadas por a plevia, cayen contra la finestra d'o molino d'Ainielle (debaixo de lugar, en o [[Barranco d'Ainielle|barranco]]), a-on que Andrés s'amagaba quan no quereba despedir-se d'os vicinos que emigraban, y a on-que se le i suicidó Sabina, su muller. Una veilada en a qual no se gosa dormir, Andrés a pasa en o molino, y tot veyendo cayer as fuellas plenas d'augua contra la ventaneta, decide que aquella plevia ye «amariella».

[[Categoría:Obras traducitastraducidas ta l'aragonés]]