Diferencia entre revisiones de «Fonetica»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Removing Link FA template (handled by wikidata) |
→Historia: participios, replaced: Estatos Unitos → Estaus Unius, Reino Unito → Reino Uniu |
||
Linia 12:
A fonetica ya yera un campo estudiato en a India antiga, habe 2.500 anyos, quan o gramatico [[Panini|Pānini]] fabló d'o puesto y d'as trazas d'articulación de consonants en o suyo tractato d'o [[sanscrito]] en o sieglo V aC. Os principals [[alfasilabarios indicos]] de l'actualidat, fueras d'o [[alfasilabario tamil|tamil]], ordinan as suyas consonants seguntes l'antiga clasificación de Pānini.
En o mundo occidental muderno, o primer fonetista estió lo [[Dinamarca|danés]] [[J. Matthias]], autor d'o tractato ''De Litteris'' ([[1586]]). O matematico [[Reino
En o [[sieglo XIX]], a fonetica empecipia a estudiar-se dende un anglo diferent. [[Jan Baudouin de Courtenay]] atraza la teoría d'o [[fonema]], que remata formulando lo fundador d'a [[escuela estructuralista]], o [[Suiza|suizo]] [[Ferdinand de Saussure]]. En a escuela d'a fonetica descriptiva y articulatoria, i treballa lo [[Espanya|espanyol]] [[Tomás Navarro Tomás]], qui escribió ''Manual de pronunciación espanyola''. O suyo desciplo [[Samuel Gili Gaya]] publicó en [[1961]] ''Elementos de fonética general''. En os [[
En [[Espanya]], a escuela de fonetica conta con dos linias de treballo principals: a estructuralista, que represienta [[Emilio Alarcos Llorach]] con a obra ''Fonología Espanyola'', publicata en [[1969]]; y l'acustica, representata per [[Antonio Quilis]], colaborador d'o fonetista danés [[Bertil Malmberg]], que publicó ''Fonética y fonología del espanyol'' en [[1963]].
|