Diferencia entre revisiones de «Chesús de Nazaret»
Contenido eliminado Contenido añadido
Sin resumen de edición |
Meter a biografía |
||
Linia 18:
Morió crucificato en [[Cherusalem]], en o [[Mont Calvario]] u [[Golgota]].
Chesús en o Nuevo Testamento
Lo que figura a continuación ye un rella to d´a vida de Chesús tal y como amaneixe en os quatro evangelios incluyius en o ''Nuevo Testamento'', consideraus libros sagraus por totas as confesions cristianas. O rella to evanchelico ye a fuen principal pa o conocimiento de Chesús, y constituye a base d´as interpretaciones que de o suyofigura hazen las diferens ramas d´o cristianismo. Anque puede contener elementos históricos, expresa fundamentalmen a fe d´as comunidatz cristianas en a época en que istos textos fuoron escritos, y a visión que por entonzes teneban de Chesús de Nazaret.
'''Nacimiento e infancia'''
A Sagrada Familia (Chusé, María y Chesús, con Izarbe y o suyo fillo Chuan o Bautista, pariens de Chesús seguntes o Evanchelio de Lucas. Pinte de Rafael, 1507.
Os rella tos referens al nacimiento y infancia de Chesús prozeden exclusivamen d´o Evanchelio de Mateo (1,18-2,23) y d´o de Lucas (1,5-2,52).No bi ha rella tos d´iste tipo en os evanchelios de Marcos y Chuan. As narracions de Mateo y Lucas difieren entre sí:
· O Evanchelio de Mateo no relata dengún viache prevido al nacimiento de Chesús, por o que se podría suposar que María y o suyo mariu Chusé viviban en Belén. María quedó inesperadamen embarazada y Chusé no yera guaire d´acuerdo, pero un ánchel li anunció en suenios que o embarazo de María yera obra d´o Espíritu Santo y profetizó, con parolas d´o profeta Isaías, que o suyo fillo será o Mesías que esperan os chudíos. Uns magos de Orien en izas dadas plegaron a Cherusalén preguntando por o «rei d´os chudíos que acaba de naixer» con a intención de au rarlo, o que alerta al rei de Chudea, Herodes o Gran, que decideix acabar con o posible rival. os magos, guiau s por una estrella , plegan a Belén on María da a luz a Chesús. De nueu, o ánchel visitó a Chusé(Mt 2,13) y le advirtió d´a inminen persecución de Herodes, por o que a familia huye a Echipto, permanecien allí dica a muerte d´o monarca (de nueu notificada a Chusé por o ánchel , que se li presentó asina por terzera vez: Mt 2,19-29). Entonzes, Chusé bi retornó y s´ instaló con a suya familia en Nazaret, en Galilea.
· En o Evangelio de Lucas, se rella ta que María y Chusé viven en a ziudat galilea de Nazaret. A historia d´a conzepción de Chesús se entrella za aquí con a de Chuan o Bautista ―ya que en iste evanchelio María y Izarbe, mai de Chuan Bautista, son pariens― y o nacimiento de Chesús ye notificau a María por o ánchel Gabriel (o que se conoixe como Anunciación: Lc 1,26-38). o emperador Augusto entonzes ordena un zenso en o qual cadagún debe empadronarse en o suyo puesto de nacimiento, y Chusé debe viajar a Belén, por ser orichinario de iste lugar. Chesús naixe en Belén a lo que se encudentran de viache y ye aduyau por pastors. Lucas anyade amás breves rella tos sobre a circuncisión de Chesús, sobre o suyoprsentación en o Templo, y a suya trobada con os doctors en o Templo de Cherusalén, en un viache realizau con motivo d´a Pascua, quan contaba doze anyos.
En os evanchelios de Mateo y de Lucas apareixen sendas genealogías de Chesús (Mt 1, 2-16; Lc 3, 23-38).A de Mateo se remonta al patriarca Abraham, y a de Lucas a Adán, o primer hombre seguntes o Chénesis. istas dos chenealogías son idénticas entre Abrahán y David, pero difieren a partir de iste zaguer, ya que a de Mateo haze a Chesús deszendien de Salomón, mientras que, seguntes Lucas, o suyo linache prozedería de Natam, atro d´os fillos de David. En totz dos casos, o que se muestra ye a aszendencia de Chusé, a pesar de que, seguntes os rella tos d´a infancia, istesolo habría siu o pai adoptivo de Chesús.
'''Bautismo y tentacions'''
''Bautismo de Cristo'', pinte de Piero d´o a Franzesca.
A plegatade Chesús fue profetizada por Chuan o Bautista (su primo, seguntes o evanchelio de Lucas), por quien Chesús fue bautizau en o río Jordán.Durante o bautismo, o Espíritu de Dios, en forma de paloma, deszendió sobre Chesús, y se escuchó a voz de Dios.
Seguntes os evangelios sinópticos, o Espíritu condujo a Chesús al desierto, donde ayunó durante cuarenta días y superó las tentaciones a las que fue sometiu por o Diaple.No se menciona isteepisodio en o evanchelio de Chuan . Después Chesús marchó a Galilea, s´ista bleció en Cafarnaún, y comenzó a predicar a plegatad´o Reino de Dios.
'''Vida publica'''
Acompanyau por sus seguidors, Chesús recorrió as regiones de Galilea y Chudea predican o evanchelio y realizan numerosos milagros. o orden d´os feito s y dichos de Chesús varía seguntes os diferens rella tos evangEll icos. Tampoco s´indica cuánto tiempo duró a vida pública de Chesús, aunque o evanchelio de Chuan menciona que Chesús zelebró a fiesta anual d´a Pascua judiya (Pésaj) en Cherusalénen tres ocasiones. En cambeo os evangelios sinópticos mencionan nomás a fiesta de Pascua en a que Chesús fue crucificau .
Gran parti d´os feito s d´a vida pública de Chesús narraus en os evanchelios, tienen como eszenario a zona septentrional de Galilea, en as redoladas d´o mar de Tiberíades, o ibón de Genesaret, especialmen a ziudat de Cafarnaúm, pero tamién atras, como Corozaín o Betsaida.También visitó, en o sur d´a rechión , localidatz como Caná o Naín, y o lugar en o que s´heba criau, Nazaret, onde fue recibiu con hostilidad por sus antiguos convecinos. A suya predicación se extendió tamién a Judea (seguntes o evanchelio de Chuan , visitó Cherusalén en tres ocasiones desde o comienzo de o suyovida pública), y estuvo en Jericó y Betania (donde rsucitó a Lázaro).
Escogió a sus prencipals seguiu rs (clamaus en os evanchelios «apóstols»; en griego, ‘ninviaus’), en numero de doze, d´entre o lugar de Galilea. En os sinopticos se menciona a lista siguien: Simón, llamau Pedro y o suyo chermano Andrés; Santiago o de Zebedeo y o suyo chermano Chuan; Filipe y Bartolomé; Tomás y Mateo o publicano; Santiago o de Alfeo y Tadeo; Simón o Zelote y Chudas Iscariote, o que posteriormen traicionaría a Chesús (Mt 10,2-4; Mc 3,16-19; Lc 6, 13-16).Belúns yeran pescau rs, como as dos parellas de chermanos formadas rspectivamen por Pedro y Andrés, y Chuan y Santiago.Mateo s´identifica vheneralmen con Leví o de Alfeo, un publicano de qui en os tres sinopticos se rella ta brevemen cómo fue llamau por Chesús (Mt 9,9; Mc 2,14; Lc 5,27-28). o que acarreó a Chesús numerosos reproches d´os fariseos.
O evanchelio de Chuan nomás fa referencia a os nombres de nueu d´os apóstoles, anque en varios pasaches haze referencia a que yeran doze.
Predicó tant en sinagogas como al aire libre, y as muchedumbres se congregaban pa escuitar as suyas parolas. Entre os suyos discursos, destaca o clamau Sermón d´a Montanya, en o evanchelio de Mateo (Mt 5-7). Emplegó a ormino parábolas pa explicar as suyos seguiudors o Reino de Dios. As parábolas de Chesús son breves rella tos cuyo conteniu ye enigmático (a ormino fan d´estar dimpués explicadas por Chesús). Tienen per un cheneral un conteniu d´explicación y apareixen exclusivamen en os evanchelios sinopticos. Entre as más conoixidas están a paráboa d´o sembrau r (Mt 13,3-9; Mc 4,3-9; Lc 8,5-8), cuyo significau explica Chesús a continuación; a d´a semila que creixe (Mc 4,26-29); a del grano de mostaza (Mt 13,31-32; Mc 4,30-32), a d´a cibada y a cizanya (Mt 13,24-30), a d´a ovella perdida (Mt 18,12-14; Lc 15,3-7) y a d´a moneda perdida (Lc 15,8-10), a d´o siervo despiadau (Mt 18, 23-35), a d´os obreros enviaus a a vinya (Mt 20,1-16), a d´os dos fillos (Mt 21,28-32), a d´os vinyaus homicidas (Mt 21,33-42; Mc 12,1-11; Lc 20,9-18); a d´os convidaus a a boda (Mt 22, 1-14), a d´as diez virchens (Mt 25,1-13), a d´os talentos (Mt 25,14-30; Lc 19,12-27), a d´o chuicio final (Mt 25,31-46). Dos d´as más conocidas apareixen nomás en o evanchelio de Lucas: se trata d´a paráboa d´o buen samaritano (Lc 10,30-37) y a d´o fillo pródigo (Lc 15,11-32). en as parábolas, emplega Chesús frecuenmen imachens rella cionadas con a vida campesina.
Mantenió controversias con miembros de bells d´as más importantes sectas relichiosas d´o judaísmo, y muy especialmen con os fariseos, a quienes acusó de hipocrsía y de no cudiar o más importante d´a Torá: a chusticia, a compasión y a lealtat (Mt 12, 38-40; Lc 20, 45-47).
A orichinalidat d ´o suyo mesache radicaba en a insistencia en o amor a os enemigos (Mt 5,38-48; Lc 6, 27-36) así como en o suyo vinclo estreito con Dios, a qui clamaba en arameo con a exprsión familiar ''Abba'' (Padre) que ni Marcos (Mc 14,36) ni Pablo (Rm 8, 15; Gal 4, 6) traduixen. Se trata de un dios amán no que busca a os marchinaus, a os oprimius (Lc 4, 18) y a os pecadors (Lc 15) pa ofreixer les a suya misericordia. A oración d´o PaI nuestro (Mt 6,9-13: Lc 11,1-4), que recomendó utilizar a sus seguiudors, ye clara exprsión de ista rella ción de amán nía con Dios antes mencionada.
'''Milagros rella tau s en os evanchelios'''
''A resurrección de Lázaro'' por Giotto di Bondone (siglo XIV).
''Articlo prencipal :'' Milagros de Chesús
Seguntes os evanchelios, durant o suyo ministerio Chesús realizó varios milagros. En total, en os quatro evanchelios canonicos se narran ventisiet milagros, d´os quals quatorze son curaciones de distintas enfermedades, cinco exorcismos, tres resurreccions, dos prodichios de tipo natural y tres signos extraordinarios.
· Los evanchelios narran las siguiens curaciones milagrosas obratas por Chesús:
1. Sanó a fiebre d´a suegra de Pedro, en casa suya en Cafarnaúm, tomándoa d´a man (Mc 1,29-31; Mt 5,14-15; Lc 4,38-39);
2. Sanó a un leproso galileo mediante a paroa y o contacto d´a suya mano (Mc 1,40-45; Mt 8,1-4; Lc 5,12-16);
3. Sanó a un paralitico en Cafarnaúm que le fue prsentau en un leito y al que había perdonau sus pecaus, ordenándole que se levantara y se fuera a casa suya (Mc 2, 1-12; Mt 9,1-8; Lc 5,17-26);
4. Sanó a un hombre con a mano seca en sabado en una sinagoga, mediante a paroa (Mc 3,1-6; Mt 12,9-14;Lc 6,6-11);
5. Sanó a una muller que padecía flujo de sangre, que sanó al tocar o vestiu de Chesús (Mc 5,25-34; Mt 9,18-26; Lc 8,40-56);
6. Sanó a un sordomudo en a Decápolis metiéndole os dedos en os oídos, escupiendo, tocándole a luenga y diciendo: ''«Effatá»'', que significaría ‘ábrete’ (Mc 7,31-37);
7. Sanó a un ciego en Betsaida poniéndole saliva en os ojos e imponiéndole las manos (Mc 8,22-26);
8. Sanó a Bartimeo, o ciego de Jericó (Mt 20,29-34; Mc 10,46-52; Lc 18,35-45);
9. Sanó a distancia al criau d´o zenturión de Cafarnaúm (Mt 8,5-13, Lc 7,1-10, Jn 4,43-54; Jn 4,43-54);
10. Sanó a una muller que ista ba encorvada y no podiya enderezarse, mediante a paroa y a imposición de manos (Lc 13,10-17). ista curación tuvo lugar tamién en sábau y en una sinagoga;
11. Sanó a un hidrópico en sábau , en casa de uno d´os prencipals fariseos (Lc 14, 1-6).
12. Sanó a diez leprosos, que trobó de camino a Cherusalén, mediante a paroa (Lc 17,11-19).
13. Sanó a un hombre que llevaba treinta y ueitoanyos enfermo, en Cherusalén, en sábau (Jn 5,1-9).
14. Sanó a un ciego de nacimiento untándolo con lodo y saliva, tras o qual le ordenó lavarse en a piscina de Siloé (Jn 9,1-12).
15. Sanó a oreja de un siervo d´o sumo sazerdote (Lc 22,51)
· En os evanchelios canónicos apareixen cinco rella tos de expulsiones de espíritus impuros (exorcismos) realizaus por Chesús:
1. Expulsó a un diaple en a sinagoga de Cafarnaúm (Mc 1,21-28; Lc 4,31-37);
2. Expulsó a atro en a rechión de Gerasa (Mt 8,28-34; Mc 5,1-21; Lc 8,26-39);
3. Expulsó a atro que poseía a a fila de una muller sirofenicia (Mt 15,21-28; Mc 7,24-30);
4. Expulsó a un atro que atormentaba a un epiléptico (Mt 17,20-24; Mc 9,14-27; Lc 9,37-43);
5. Expulsó a un «diaple mudo» (Lc 11,14; Mt 12,22).
Además, bi han varios pasaches que hazen referencia de modo genérico a exorcismos de Chesús (Mc 1,32-34;Mc 3,10-12).
· Seguntes os evanchelios, Chesús obró tres resurrecciones:
1. Resucitó a una nina de doze anyos, a fila de Jairo (Mc 5,21-24, Mt 9,18-26, Lc 8,40-56). Chesús afirmó que a ninya no estaba muerta, sino solo dormida (Mt 9,24;Mc 5,39;Lc 8,52).
2. Rsucitó al fillo d´a viu da de Naín (Lc 7,11-17).
3. Rsucitó a Lázaro de Betania (Jn 11,1-44).
· Chesús obró tamién , seguntes os evanchelios, dos prodigios de tipo natural, en os que se pone de manifiesto a obediencia d´as fuerzas naturales (el mar y a aire) a a suya autoridat.
1. Chesús ordenó a a tempestad que se calme y ista obedeixe (Mt 8,23-27; Mc 4,35-41; Lc 8,22-25).
2. Chesús caminó sobre las auguas (Mt 14,22-33; Mc 6,45-52; Jn 6,16-21).
· Tres signos extraordinarios, que tienen un sentiu acusadamen simbolico:
1. Multiplicación d´os pans y os peixes . ye o único de totz os milagros de Chesús que ye registrau por totz os evanchelios (Mc 6,32-44; Mt|14,13-21; Lc 9,10-17; Jn 6,1-13). Ocurre en dos ocasiones seguntes o evanchelio de Marcos (8,1-10) y o evanchelio de Mateo (15,32-39);
2. a pesca milagrosa (Lc 5,1-11; Jn 21,1-19);
3. a conversión d´a agua en vino en as bodas de Caná (Jn 2,1-11).
En esos tiempos, os escribas, fariseos y atros, atribuyiron a una confabulación con Belzebú istepoder de expulsar a os diaples. Chesús se defendió enérgicamen de istas acusacions.Seguntes os rella tos evangEll icos, Chesús no solo teneba o poder de expulsar diaples, sino que transmitió ixe poder a sus seguiu rs.Mesmo se menciona o caso d´ un hombre que, sin ser seguidor de Chesús, expulsaba con éxito diaples en o suyo nombre.
'''Transfiguración'''
Transfiguración de Chesús, por Rafael (siglo XVI).
''Articlo prencipal:'' Transfiguración de Chesús
Os evanchelios sinópticos rella tan que Chesús puyó a un mon a orar con bels d´os apóstols, y mientras oraba se transformó o aspeuto d´o suyo rostro, y o suyovestiu se volvió blanco y rsplandecien. Aparecioron junto a ell Moisés y Elías. os apóstols dormiban mientras tant, pero al espertar veyeron a Chesús chunto a Moisés y Elías. Pedro suchirió que faciesen tres tiendas: pa Chesús, Moisés y Elías. Entonzes apareció una boira y se sintió una voz zelestial, que dixo: «Iste ye o mío Fillo elechiu , escuitadle». os disciplos no contaron o que heban visto.
'''Pasión'''
''Articlo prencipal :'' Pasión de Chesús
'''Dentrada en Cherusalény purificación d´o Templo'''
Expulsión d´os mercaders d´o templo, seguntes a interpretación de Giotto (siglos XIII-XIV).
''Artículos prencipals :'' Dentrada en Cherusalén ''y'' Expulsión d´os mercaders d´o Templo''.''
Seguntes os quatro evanchelios, Chesús fue con sus seguidors a Cherusalén pa zelebrar allí a fiesta de Pascua. Dentró a lomos d´ un asno, pa que se cumplieran as parolas d´o profeta Zacarías (Zc 9, 9: «He aquí que tu rei vien a tu, manso y montau sobre un asno, sobre un pollino fillo de una bestia de carga»). Fue recibiu por una multitut, que o aclamó como «fillo de David» (en cambio seguntes o evanchelio de Lucas fue aclamau solamen por sus disciplos).En o evanchelio de Lucas y en o de Chuan , Chesús ye aclamau como rei .
Seguntes os evanchelios sinópticos, a continuación fue al Templo de Cherusalén, y expulsó d´allí a os cambistas y a os vendedors de animales pa os sacrificios rituales (o evanchelio de Chuan, en cambeo, sitúa iste episodio al comienzo d´a vida publica de Chesús, y o rella ciona con una profecía sobre a destrucción d´o Templo).Vaticinó a destrucción d´o Templo y atros aconteixmentos futuros.
'''Unción en Betania y Última Zena'''
''Articlo prencipal :'' A Última Zena
''Véase tamién :'' Discurso de Despedida
''A Última Zena'', de Leonardo da Vinci.
En Betania, amás de Cherusalén, fue ungiu con perfumes por una muller.Seguntes os sinópticos, a nueit de Pascua zenó en Cherusalén con os Apóstoles, en o que a tradición cristiana designa como a Zaguera Zena. En o transcurso de ista zena pascual, Chesús predeció que sería traicionau por un d´os Apóstoles, Chudas Iscariote. Tomó pan en as manos, decindo «Tomatz y cometz, iste ye o mio cuerpo» y, a continuación, colliendo un cáliz de vin, deció: «Bebetz d´ell totz , porque ista ye a sangre d´a Alianza, que será derramada por a multitut pa a remisión d´os pecaus».Profetizó tamién , seguntes os sinópticos, que no volvería a beber vino dica que no o bebiera de nueu en o Reino de Dios.
'''Arresto'''
''Articlo prencipal:'' Presa de Chesús
Tras a zena, seguntes os sinópticos, Chesús y os suyos disciplos fuoron a orar al hortal de Chetsemaní. os apóstoles, en lugar d´orar, se quedaron dormius, y Chesús sufrió un inte de fuerte angustia con respeuto a o suyo destino, anque decidió acatar a voluntad de Dios.
Chudas heba efectivamen traicionau a Chesús, pa entregarlo a os principes d´os sazerdotes y os ancianos de Cherusalén a cambeo de treinta piezas de plata.Acompanyau de un grupo armau de espadas y garrotes, enviau por os principes d´os sazerdotes y a chen gran, plegó a Chetsemaní y reveló a identidat de Chesús féndole a mejilla. Chesús fue arrstau . Por parti de suyos seguidors bi hubo un conato de resistencia, pero finalmen totz se dispersaron y fulliron.
'''Chuicio'''
Tras a suya detención, Chesús fue levau al palacio d´o sumo sazerdote Caifás. Allí fue chuzgau ante o Sanedrín. Se prsentaron falsos testigos, pero como sus testimonios no coincidían no fuoron azeptau s. Finalmen, Caifás preguntó directamen a Chesús si era o Mesías, y Chesús dijo: «Tú o has dicho». o sumo sazerdote se rasgó las vestiduras ante o que consideraba una blasfemia. os miembros d´o Sanedrín escarnecioron cruelmen a Chesús.En o evanchelio de Chuan , Chesús fue llevau primero ante Anás, suegro de Caifás, y luego ante isteúltimo. Solo se detala o interrogatorio ante Anás, bastante diferen d´o que apareze en os sinópticos.Pedro, que había seguiu a Chesús en secreto tras o suyodetención, se trobaba oculto entre os sirviens d´o sumo sazerdote. Reconociu como discípulo de Chesús por os sirviens, le negó tres vezes (dos seguntes o evanchelio de Chuan ), como Chesús le heba profetizau .
En o maitin siguien, Chesús fue levau ante Poncio Pilato, o procurador romano. Tras interrogarle, Pilato no le halló culpable, y pedió á muchedumbre que eligiera entre liberar a Chesús o a un conociu bandiu , clamau Barrabás. A multitud, persuadida por os principes d´os sazerdotes, pedió que se liberase a Barrabás, y que Chesús fuIxe crucificau . Pilato se lavó simbólicamen as manos pa exprsar a suya inozencia d´a muerte de Chesús.
'''Crucifixión'''
''Articlo prencipal :'' Crucifixión de Chesús
''Cristo crucificau'' de Diego Velázquez (siglo XVII).
Detalle d´o semblante de Cristo recién muerto, obra de José Luján Pérez, 1793.
Chesús fue azotau , o vistioron con un manto royo, le pusioron en o tozuelo una corona de punchas y una canya en o suyomano derecha. os soldau s romanos se burlaban de Ell diciendo: «Salud, rei d´os judíos».Fue obligau a cargar a cruz en a que iba a ser crucificau dica un lugar llamau Gólgota, que en arameo significa ‘lugar d´o cráneo’. Le aduyó a levar a cruz un hombre llamau Simón de Cirene.
Dioron de beber a Chesús vino con yel. Ell probó pero no quiso prenerlo. Tras crucificarlo, os soldaus se repartioron sus vestiduras. en a cruz, sobre o suyo tozuelo, pusioron un cartel en arameo, griego y latín con o motivo d´a suya condena: «Iste ye Chesús, o rei d´os judíos», que a ormino en pintes abrevia INRI (''Iesus Nazarenus Rex Iu daeorum'', literalmen ‘ Chesús de Nazaret, rei d´os judíos’). Fue crucificau entre dos furtadors.
Dica as tres d´a tarde, Chesús exclamó: «Elí, Elí, lemá sabactani», que, seguntes o evanchelio de Mateo y o evanchelio de Marcos, en arameo significa: ‘Dios mío, Dios mío, ¿por qué m´ has abandonau ?’.As zagueras parolas de Chesús defieren en os atros dos evanchelios. tamién bi ha diferencia entre os evanchelios en quanto a qué disciplos de Chesús estioron prsens en a suya crucifixión: en Mateo y Marcos, son varias d´as mullers seguidoras de Chesús; en o evanchelio de Chuan se menciona tamién á mai de Chesús y al «disciplo a quien amaba» (seguntes a tradición cristiana, se trataría d´o apóstol Chuan , anque en o texto d´o evanchelio no se menciona o suyo nombre).
'''Sepultura'''
''Articlos prencipals :'' Deszendimiento de Chesús ''y'' Lamentación sobre Cristo muerto''.''
Un seguiudor de Chesús, llamau José de Arimatea, solicitó a Pilato o cuerpo de Chesús a mesma tardi d´o viernes en que heba muerto, y o depositó, envuelto en una sábana, en un sepulcro excavau en a roca. Cubrió o sepulcro con una gran piedra.Seguntes o evanchelio de Mateo (no se menciona en os atros evanchelios), al diya siguien, os «principes d´os sazerdotes y os fariseos» pidioron a Pilato que colocase fren al sepulcro una guardia armada, pa evitar que os seguiudors de Chesús robasen o suyo cuerpo y difundieran o rumor de que heba resucitau . Pilato aczedió.
'''Resurrección y aszensión'''
''A rsurrección de Cristo'', por Piero d´o a Franzesca (siglo XV).
''Artículos prencipals :'' Rsurrección de Chesús ''y'' Aszensión de Chesús''.''
''A resurrección de Cristo'', en o Retablo de Isenheim, por o pintor alemán Matthias Grünewald (siglo XVI).
Os quatro evanchelios rella tan que Chesús resucitó de entre os muertos al terzer diya después d´a suya muerte y se apareció a sus discíplos en varias ocasiones.En totz ells, a primera en descubrir a rsurrección de Chesús ye María Magdalena. Dos d´os evanchelios (Marcos y Lucas) rella tan tamién o suya aszensión a os zielos. os rella tos sobre Chesús rsucitau varían, sin embargo, seguntes os evanchelios:
· En o evanchelio de Mateo, María Magdalena y «a atra María» fuoron al sepulcro en a manyana d´o domingo. Sobrevino un terremoto, y un ánchel vestiu de blanco removió a piedra d´o sepulcro y se sentó sobre ella. os guardias, que prsenciaron a eszena, temblaron de miedo y «se quedaron como muertos» (Mt 28, 1-4). o ánchel anunció a las mullers a resurrección de Chesús, y les encargó que diciesen a os disciplos que fueran a Galilea, aon podrían veyerle. Al regrsar, o propio Chesús les salió al encuentro, y les repitió que decisen a os discíplos que fueran a Galilea (Mt 28, 5-10). Entretanto, os guardias avisaron a os principes d´os sazerdotes de o ocurriu . istos les sobornaron pa que divulgaran a ideya de que os discíplos de Chesús heban furtau o suyo cuerpo (Mt 28, 11-15). os onze apóstoles fuoron a Galilea, y Chesús les fació0 o encargo de predicar o evanchelio (Mt 28, 16-20).
· En o evanchelio de Marcos, tres seguiudoras de Chesús, María Magdalena, María a de Santiago y Salomé, fuoron al sepulcro o domingo, muy de manyana, con a intención de unchir a Chesús con perfumes (Mc 16, 1-2). Veyeron que a piedra que cubría o sepulcro esta ba removida. Dentro d´o sepulcro, descubrioron a un joven vestiu con una túnica blanca, qui les anunció que Chesús heba resucitau , y les ordenó que dijesen a os disciplos y a Pedro que fuesen a Galilea pa allí veyer a Chesús. s´indica que María y sus companyeras no dicioron cosa a dengún, pus teneban miedo (Mc 16, 3-8). A continuación, se ditz que Chesús se apareció a María Magdalena (sin mencionar a las atras mullers), y que ista dio a la resta d´os seguidors de Chesús a buena noticia, pero no fue creyita (Mc 16, 9-11). Cheús tornó a aparezerse, ista vegata a dos que iban de camino: quan istos discíplos contaron o ocurriu , tampoco se les creyó (Mc 16, 12-13). Finalmen, se apareció a os onze apóstoles, a os que reprendió por no haber creyiu en o suyo resurrección. Les encomendó predicar o evanchelio, y puyó a os zielos, aon ye sentau a a dereita de Dios (Mc 16, 14-20).
· En o evanchelio de Lucas, bellas mullers, María Magdalena, Chuan a y María de Santiago, y atras qu´os suyos nombres no se mencionan, acudioron al sepulcro pa unchir a Chesús con perfumes. Troboron removida a piedra d´o sepulcro, dentraron en Ell y no trobaron o cuerpo (Lc 24, 1-3). Entonzes se les aparecioron dos hombres con vestiduras deslumbrantes, qui les anuncioron a resurrección de Chesús (Lc 24, 4-7). Las mujers anunciaron a rsurrección a os apóstoles, pero istos no las creyeron (Lc 24,8-11), exzepto Pedro, que fue al sepulcro y comprobó que o cuerpo heba desapareciu (Lc 24, 12). Ixe mesmo diyaa, Chesús se apareció a dos disciplos que caminaban de Cherusalén a Emaús, que o reconocioron en o inte d´a fracción d´o pan (Lc 24, 13-35). Poco dimpués se presentó ante os onze, que creyoron que se trataba de un espíritu, pero les demostró que era Ell en carne y huesos, y comió en o suya presencia (Lc24,36-43). Les explicó o sentiu d´a suya muerte y resurrección (Lc 24,44-49), y, más tardi, os levó amán de Betania, donde aszendió al cielo (Lc 24,50-53).
· En o evanchelio de Chuan , María Magdalena fue al sepulcro mui de maitinada y descubrió que a piedra heba siu removida. Corrió en busca de Pedro y d´o «discípulo a qui Chesús amaba» pa avisarles (Jn 20,1-2). os dos corrioron dica o sepulcro. o discípulo amau legó en primeras, pero no entró en o sepulcro. Pedro dentró primero y vido las fajas y o sudario, pero no o cuerpo. o atro discíplo dentró después, «y vido y creyó» (Jn 20, 3-10). Magdalena se quedó fuera, y si le aparecioron dos ánchel es vestiu s de blanco. Le preguntaron: «¿Por qué lloras, mujer?», y ella contestó: «Porque han tomau a mi Senyor y no sé aón o han meso». Se volvió dica atrás, y vido a Chesús rsucitau , quien le preguntó a o suyovez por qué lloraba. Magdalena le confundió con o hortella no, y le preguntó aón había puesto a Chesús. Chesús a llamó: «¡María!», y ella o reconoció, respondiendo: ''«¡Rabbuní!»''. Chesús le pedió que no o tocara, ya que encara no había puyau al pai , y pedió que avisara a os suyos chermanos de que iba a bi subir al pai . Magdalena fue a anunciar o ocurriu a os disciplos (Jn 20, 11-18). Ixe mesmo día, por a tardi, Chesús se apareció en o puesto en que os disciplos se trobaban ocultos por temor d´os chudíos. Les saludó diciendo «A paz siga con vusatros», les mostró a man y o costau , y, soplan , les ninvió o Espíritu Santo. Uno d´os onze, Tomás, no estaba con a resta quan tuvo lugar a aparición de Chesús, y no creyó que o apareciu fuera realmen Chesús (Jn 20, 19-25). Ueito diyas dimpués, Chesús tornó a trobarse a totz os disciplos , mesmo Tomás. pa venzer o suya incredulid Chesús le deció que tocara a suya man y o suyo costau . Tomás creyó en Ell (Jn 20, 26-29). Más adebán, Chesús volvió a apareixerse a siet d´os suyos disciplos quan estaban pescan junto al mar de Tiberiades. No heban pescau nada; les pedió que volvieran a echar a rede y a sacoron plena de peixes . Entonzes o reconocioron, y comioron con Ell panes y peixes (Jn 21,1-14). Tras esto, se rella ta una conversación entre Chesús y Pedro, en a que interviene tamién o «discípulo amau » (Jn 21,15-23).
'''Profecías en o Antiguo Testamento conzerniens a Chesús'''
Seguntes os autors d´o Nuevo Testamento, a vida de Chesús supuso o cumplimiento de algunas profecías formulatas en bells libros d´o Antigo Testamento. os libros bíblicos más zitaus en iste sentiu por os primeros cristianos fuoron Isaías, Cheremías, os Salmos, Zacarías, Miqueas y Oseas. pa os autors d´o Nuevo Testamento, en una visión compartida por os cristianos posteriors, en istos textos se anuncia a venida de Chesús de Nazaret, que sería o Mesías que esperaba o pueblo de Israel. A menudo os redactors d´os evanchelios, sobre toto autor d´o Evangelio de Mateo, citan explícitamen istos textos pa subrayar o cumplimiento de istas profecías en a vida y muerte de Chesús. Entre atras cosas, consideran que fuoron profetizadas las circunstancias y o lugar de nacimiento de Chesús (Is 7,14; Miq 5,2); a suya relación con Galilea (Is 9,1); a suya condición mesiánica (Is 9, 6-7; Is 11, 1-9; Is 15, 5); o papel de precursor de Chuan o Bautista (Is 40,3) e Mesmo a suya pasión y muerte sacrificial (a iste respeuto se citan sobre todo quatro poemas, incluyius en o Deutero Isaías (o Segundo Isaías), que presentan a figura de un siervo de Yahvé, a qui o sacrificio se le atribuye una valor redentor, pero tamién atros muchos pasaches.
Os chudíos, que tamién consideran sagraus istos libros, no azeptan a creencia cristiana de que istas profecías se refieren a Chesús de Nazaret. pa a investigación histórica autual, o prencipal interrogante ye dica qué punto istos libros contribuyeron a moldear os relatos evanchelicos.
== Se veiga tamién ==
|