Diferencia entre revisiones de «Pueyo de Sant Esteban (chacimiento arqueolochico)»

Contenido eliminado Contenido añadido
Pachina creyada con '{{Ficha d'entidat cheografica |nombre = Pueyo de Sant Esteban |nombre_oficial = |de = |entidat_mayor = romana |unidat…'
(Garra diferencia)

Versión d'o 15:02 14 chi 2021

Lo Pueyo de Sant Esteban ye un chacimiento arqueolochico de caracter urbano d'epoca republicana y imperial romana, existent aproximadament entre los sieglos I a.C y I d.C. Ye situau en Lo Pueyo, localidat d'o termin municipal de Calamocha (Teruel, Aragón, Espanya).[1]

Pueyo de Sant Esteban
Ciudat romana
Entidat
 • País
 • Provincia
Ciudat
Imperio Román
Hispania Tarraconense
Superficie
 • Total

10
Actual Lo Pueyo
Fundación Sieglo I a.C
Desaparición Sieglo I d.C

Historia

La ciudat estió en tres emplazamientos succesivos, estando lo Pueyo de Sant Esteban lo segundo d'ells y amostrando una continuidat de hábitat de caracter urbano ininterrompiu en a comarca d'o sieglo II aC a lo menos dica lo sieglo IV.[2] Estió fundada a conseqüencia d'a destrucción d'a ciudat inicial situada en o Chacimiento d'a Caridat (Camin Reyal) a causa d'as guerras sertorianas libradas en a Peninsula Iberica entre los anyos 82 a.C. y 72 a.C.[3]

Se desconoixe con seguridat lo nombre d'a ciudat. Cotejando diversas fuents de l'Antiguidat (Naturalis Historia, de Plinio lo Viello; la Cheografía de Claudio Ptolomeu u lo Anonimo de Rávena) podría tractar-se de Leonica, nombre dau en estar habitada per los leonicenses, lugar celtíbero que suposadament habitaba la zona.[4]

La ciudat sería ubicada dentro d'o trayecto de l'antiga calçada romana que uniría las poblacions de Saguntum (actual Sagunto) y Bilbilis (actual Calatayú). La calzada seguiría la marguin cucha d'o curso d'o Xiloca a l'altura de dito chacimiento.

Quan las circumstancias lo permitioron los pobladores decidioron abandonar l'asentamiento pa baixar a lo plano y refundaron la ciudat en La Loma d'el Prau, en o termin municipal vecino de Fuents Claras, a meyaus d'o sieglo I d.C. y a 1,1 km de distancia de ‘’Lo Pueyo’’.

Descripción

Empecipió a estar estudiau en os anyos 50 per Purificación Adrián[5] y posteriorment entre 1976 y 1978 per Francisco Burillo Mozota, dentro d'os suyos treballos de prospección arqueolochica d'os diversos asentamientos d'o territorio d'a Celtiberia, entre los quals se troba la Comarca d'o Xiloca.[6][7]

Lo chacimiento ocupa una d'as laderas d'o pueyo, a escasa distancia d'os atros dos emplazamientos.[2] Se tracta d'un nuclio amurallado d'unas 10 hectarias d'extensión. La suya muralla ye de dople paramento, con una longaria d'1.456 metros de perímetro y 4 metros d'amplaria, adaptada a lo terreno y con ueito torreones de planta quadrada. S'han aterrazado las laderas, reutilizándose pa lo cautivo. En a vaguada sudeste se trobaba la dentrada, de 3,3 metros d'amplaria, hue trascruzada per lo camín que va a la ermita.[8]

Restas conservadas

Tanto adintro como estase d'o recinto se mantienen sinyals d'antigas edificacions y s'han trobau materials ceramicos y numismáticos que pareixen corresponder a la epoca d'abandono d'a ciudat. Son visibles dos cambras, con muros de mampostería irregular, una d'ellas con una cisterna en o suyo interior, excavada en a pedrera cuarcítica y recubierta de argamasa. Las excavacions arqueolochicas han descubierto quantas estancias, muros de mampostería prolongados con adobes y revocados con archila, suelos archilosos fueras d'un de opus signinum blanco. En un torreón s'ha trobau presencia de techo de lajas de pizarras. En superficie s'han trobau monedas ibericas de Bilbilis, Colonia Celsa y Nertobis y tamién hispanolatinas de Bilbilis, Calagurris, Colonia Celsa y Ilici. Tamién abundants ceramicas: lucernas, ánforas, terra sigillata italica, paretz finas, iberica y comuna. [1][9]

En a parte mas alta d'o cerro tamién se conservan restas d'un antigo torreón posterior, d'epoca medieval.

Bibliografia

  • (es) Burillo Mozota, Francisco, {{{títol}}}, Noticiario Arqueológico Hispánico. ISSN 0211-1748.
  • (es) Burillo Mozota, Francisco, {{{títol}}}, Diputación General de Aragón. ISBN 9788477531890.
  • (es) Caballero Casado, Carlos Javier, {{{títol}}}, Universidad Complutense. ISBN 84-669-1041-7.

Referencias

  1. 1,0 1,1 Xilocapedia, Ciudad de San Esteban (El Poyo del Cid).
  2. 2,0 2,1 Caballero Casado, Carlos: La Loma (Fuentes Claras) Asentamientos urbanos en la Celtiberia Citerior en la República y el Alto Imperio: la ciudad como elemento de romanización, pach. 135. Universidad Complutense, 1996.
  3. Caballero Casado, Carlos: 2.3. Estrategias socioeconómica. Concesión de estatutos privilegiados Asentamientos urbanos en la Celtiberia Citerior en la República y el Alto Imperio: la ciudad como elemento de romanización, pach. 341. Universidad Complutense, 1996.
  4. Plinio lo Viello: Naturalis Historia. Libro III, pach. 24.
  5. El Poyo del Cid. Cultura Yacimiento del Cerro de San Esteban.
  6. Burillo Mozota, Francisco: Poblado de San Esteban (El Poyo del Cid, Teruel). Noticiario Arqueolochico Hispanico (1981), pach. 187-290.
  7. Burillo Mozota, Francisco: Inventario arqueológico. Calamocha. Diputación General de Aragón (1991).
  8. Territorio Iberkeltia 2.0, Cerro de San Esteban de El Poyo del Cid (Teruel) Youtube (2013).
  9. Gran Enciclopedia Aragonesa, El Poyo del Cid.