Diferencia entre revisiones de «Pero III d'Aragón»

Contenido eliminado Contenido añadido
Sin resumen de edición
AraBot (descutir | contrebucions)
m →‎Vida: clean up, replaced: lo exercito → l'exercito
Linia 56:
Secilia se trobaba dende [[1266]] baixo a soberanía de [[Carlos d'Anchú]] qui, con o emparo d'o papa [[Climent IV]] que no deseyaba a dengún [[Hohenstaufen]] en o sud d'Italia, heba estato investito rei dezaga de redotar, en [[Batalla de Benavent|Benavent]], a Manfredo qui morió en a batalla.
 
En [[1279]] una flota d'a corona aragonesa, a lo mando de [[Conrado Lanza]], recorre as costas africanas ta retornar a soberanía feudal d'Aragón sobre [[Tunicia]] que a muerte d'o emir Muhammad I al-Mustansir heba debilitato. Posteriorment, en [[1281]], Pero III armó una flota para invadir Tunicia y demandó a lo recién esleito papa [[Martín IV]] una bula que declarará la operación melitar como [[cruzata]]; pero lo papa, d'orichen francés y partidario de Carlos d'Anchú, li'n negó.
 
Quan a flota iba a salir, escayeixioron en Secilia as clamatas [[Vispras secilianas]], quan os [[secilians]] consiguioron forachitar a los franceses, dimpués de fer-ne una [[mortalera]] grant. Os secilians ninvioron allora una embaixata ta Pero III ofreixendo-li a corona seciliana a la que teneba dreito gracias a lo suyo matrimonio. O rei aragonés posó allora la suya flota endrezera ta Secilia an plegó lo [[30 d'agosto]] de [[1282]] y lo coronoron rei en a [[ciudatz de Secilia|ciudat]] de [[Palermo]].
Linia 63:
 
O papa Martín IV respondió a la coronación seciliana de Pero III con a suya excomunión ([[9 de noviembre]] de 1282) y a suya deposición como rei de Aragón ([[21 d'aviento]] de 1283), ofreixendo a corona a lo segundo fillo d'o rei de Francia, [[Carlos de Balois]], a qui investió lo 27 de febrero de 1284, y declarando una cruzata contra Aragón.
A situación en a que se trobó Pero III yera de tot inestable, antimás d'haber de luitar contra a invasión francesa que se yera preparando a lo norte d'os [[Pireneus]], tamién habió d'enfrentar-se a greus problemas en o interior d'os suyos reinos surtitos por as necesidatz economicas que a conquista de Secilia prevocó.
 
A més d'a embasión francesa y ataques navarros Aragón habió de fer frent a un ataque d'o [[Sinyor d'Albarrazín]] en [[1283]], manimenos se solucionoron en [[1284]] con a victoria de lo [[Setio d'Albarrazín]], en a que adhibió esta senyoría a la Corona d'Aragón.
Linia 69:
Pero III soluciona os problemas internos permitindo, en [[1283]], a formación d'a [[Unión Aragonesa]] y churando lo "[[Privilechio d'a Unión|Privilechio Cheneral]]" que esfendeba os privilechios d'a nobleza; y atorgando a Catalunya la constitución "Una vegada l'any" en as cortz celebratas en Barcelona entre 1283 y 1284.
 
Solucionatos os problemas interiors pudo meter ficacio en a invasión francesa, que a lo mando d'o propio rei francés [[Felipe III de Francia|Felipe III]], prenió en [[1285]] a ciudat de [[Chirona]], ta haber de retirar-se quan a flota aragonesa tornó de Secilia a lo mando de Rocher de Lauria y redotó a lo l'exercito francés.
 
Dezaga la suya gran victoria, Pero III s'iba a enfrentar a lo suyo chirmán [[Chaime II d'Aragón|Chaime II]] y a lo suyo sobrín o rei [[Sancho IV de Leyón y Castiella|Sancho IV de Castiella]] que no li heban aduyato mientres o suyo conflicto con os franceses, pero a suya muerte prematura, o [[11 de noviembre]] de [[1285]], lo impedió.