Diferencia entre revisiones de «Numero d'oxidación»

Contenido eliminado Contenido añadido
mSin resumen de edición
AraBot (descutir | contrebucions)
m →‎top: clean up, replaced: numers → numeros
Linia 5:
Si l'atomo cede un electrón as cargas positivas d'os protons no son compensatas, ya que no bi ha suficients electrons. D'ista forma s'obtiene un [[ión (atomo)|ión]] con carga positiva (catión), A<sup>+</sup>, y se diz que ye un ión monopositivo; o suyo estato d'oxidación ye de +1. D'atra man, si l'atomo accepta un electrón, os protons no compensan a carga d'os electrons, obtenendo-se un ión mononegativo, A<sup>-</sup>. L'atomo puet ceder un numero mas gran d'electrons obtenendo-se ions dipositivos, tripositivos, etc. Y d'a mesma manera, puet acceptar-los, dando ions de distintas cargas.
 
Os estatos d'oxidación se denotan en a nomenclatura quimica con numersnumeros romans entre parentesi dimpués d'o elemento d'intrés. Por eixemplo, un ión de fierro con un estato d'oxidación +3, Fe<sup>3+</sup>, s'escribiría d'a forma sigüient: fierro (III). L'oxido de manganeso con o manganeso presentando un estato d'oxidación de +7, MnO<sup>4-</sup>, se diz "oxido de manganeso (VII)"; d'ista manera se puet esferenciar d'atros oxidos. En istos casos no cal indicar si a carga d'o ión ye positiva u negativa.
 
En a formula quimica, o estato d'oxidación d'os ions s'indica por meyo d'un superendiz dimpués d'o simbolo d'o elemento, como ya s'ha visto en Fe<sup>3+</sup>, u por eixemplo, en l'oxichén (II), O<sup>2-</sup>. No s'indica o estato d'oxidación en o caso que sía neutro.
Linia 11:
A formula sigüient amostra a la molecula de yodo, I<sub>2</sub>, acceptando dos electrons, de modo que pasa a presentar un estato d'oxidación de -1:
 
:I<sub>2</sub> + 2e<sup>-</sup> → 2I<sup>-</sup>
 
== Estatos d'oxidación mas freqüents ==