Diferencia entre revisiones de «Kharichismo»

Contenido eliminado Contenido añadido
Sin resumen de edición
mSin resumen de edición
Linia 4:
O ''kharichismo'' tiene os suyos orichens en o conflicto chenerato por a succesión d'o califa Uthman. Esta [[secta]] refusó l'autoridat califal y propugnó a eslección democratica d'os dirichents d'a comunidat entre ixas presonas relichiosament més aptas, crebando con o principio dinastico defendito por os xiitas, que creyeban que a succesión s'heba de mirar entre os descendients d'o profeta Mahoma, y en concreto entre os descendients d'a suya filla [[Fatima]] y d'o suyo sobrín [[Alí ibn Abi-Tàlib]]). Tamién crebaban con a opción d'os sunnitas, que rematoron mirando a succesión califal en un parient lexán d'o profeta, l'[[omeya]] [[Muawiya I]], inicialment gobernador de [[Domás]].
 
Vencito succesivament por Alí ibn Abi-Tàlib y os omeyas, o kharichismo se fraccionó en diferents collasgrupos y corrients, a vegatas opuestas entre ellas: ([[azraqita]]s, [[najdita]]s, [[ajradita]]s, [[sufrita]]s y [[ibadita]]s). Encara que derrotato, o kharichismo estió muito estendillato a nivel popular, sobretot como reacción a lo poder oficial sunnita. En zonas como o sud d'Iraq (rechions de [[Basora]] y [[Kufa]]), a [[Berbería]] y talment entre os [[Berbers en Al-Andalus|berbers d'Al Andalus]] protagonizó numerosas revueltas mientres os sieglos VII y VIII.
En a [[Berbería]] contó con un amplo refirme d'a población autoctona berber, y bellas revueltas tenioron exito. Se fundoron principatos d'inspiración kharichita. Una comunidat sufrita d'o sud de Túniz prenió [[Cairuan]] o 755 con grans [[mortalera (delito)|mortalera]]s. Os ibaditas de [[Chabal Nafusa]], ofenditos por os excesos d'a secta rival prenioron a ciudat y forachitoron a población sufrita. Enta o [[757]] proclamoron un imanato, fundando un estato que cubriba partz de l'antiga [[Tripolitania]] y d'[[Ifriquiya]], dica que este territorio fue conquiesto por os [[abbasidas]] o 761.