Diferencia entre revisiones de «Verbos pronominals en francés»
Pachina creyada con 'Os '''verbos pronominals en o francés''' levan un pronombre reflexivo esdevenindo formas verbals pronominals. A forma pronominal d'os verbos ye una forma de conchugación e...' |
(Garra diferencia)
|
Versión d'o 08:00 5 avi 2016
Os verbos pronominals en o francés levan un pronombre reflexivo esdevenindo formas verbals pronominals. A forma pronominal d'os verbos ye una forma de conchugación en a que un pronombre reflexivo con función de complemento directo u indirecto reenvía l'acción a o subchecto, que semanticament fa d'achent.
Os verbos pronominals pueden tener semanticament sentius: reflexivo,[1] reciproco,[1] succesivo u pasivo.
Os tiempos verbals composaus se fan con o verbo auxiliar être (formas "ser" d'o verbo "estar").
Concordancia
O participio pasau concuerda en chenero y numero con o subchecto.
Si o verbo ye transitivo y va seguiu d'un complemento directo o participio pasau no presentará concordancia con o subchecto.
Si o verbo ye intransitivo y va seguiu d'estructuras encomenzadas por a preposición à no concuerda.
As perifrasis factitivas con o verbo faire ("fer") no presentan concordancia.
Bibliografia
- (es) Heinrich Lausberg Lingüistica romanica. Tomo I fonetica. Editorial Gredos, 1988.
- (es) Heinrich Lausberg: Lingüistica romanica. Tomo II morfología. Editorial Gredos, 1988.
- (es) Jesús Cantera y Eugenio de Vicente: Gramática francesa. Editorial Cátedra, S.A., 1999.
- (es) Gramática francesa. Larousse Editorial, S.A, 2014.
- (fr) Maïa Grégoire, Odile Thiévenaz: Grammaire progressive du français. Clé International, 2002. pp 12-16, pp 52-54.
- (fr) Pierre Bec: La langue occitane. Presses universitaires de France, 1973. Colection Que sais-je?
- (fr) Ludivine Glaud, Yves Loiseau, Elise Merlet: Grammaire essentielle du françáis. B1. Les Éditions Didier, 2015.
Referencias
- ↑ 1,0 1,1 (fr) Maïa Grégoire, Odile Thiévenaz: Grammaire progressive du français. Clé International, 2002. pp 176-181