Diferencia entre revisiones de «Romancero»

Contenido eliminado Contenido añadido
Chusec (descutir | contrebucions)
pachina nueva
 
Chusec (descutir | contrebucions)
organizo conteniu
Linia 1:
Replega por escrito de [[romance (literatura)|romance]]s. Pueden estar anonimos y de transmisión oral (Romancero viello) u d'autors conoixius y de transmisión escrita (Romancero nuevo).
 
[[Imachen:Portadaromancero.jpg|miniaturadeimagen|Portalada d'o ''Libro de los Cincuenta Romances'']]
Se replegan por primer vegada en o sieglo XV por escrito, como lo ''Cancionero musical de Palacio'', que conserva las cancions d'a corte d'os [[Reis Catolicos]] y que contiene 38 romances.
 
== Romancero viello ==
A partir de 1510, s'imprentan os [[pliegos sueltos]]: quadernetz de quatro fuellas, que se vendeban por ferias y ciudatz, a baixo preu.. Bells coleccionistas d'istos pliegos impresos los achuntoron en codices, ditos ''cancioners de romances'', que son antolochías, como lo ''[[Cancionero general]]'', recopilau por [[Hernando de Castillo]] y publicau en 1511, an bi ha 48 romances.
A primer replega de romances se que se conserva ye de finals d'o sieglo XV y prencipio de XVI: dentro d'o ''Cancionero musical de Palacio'', bi ha 38 romances d'a corte d'os [[Reis Catolicos]].
 
A partir de 1510, s'imprentan os [[pliegos sueltos]]: quadernetz de quatro fuellas, que se vendeban por ferias y ciudatz, a baixo preu.. Bells coleccionistas d'istos pliegos impresos los achuntoron en codices, ditos ''cancioners de romances'', que son antolochías, como lo ''[[Cancionero general]]'', recopilau por [[Hernando de Castillo]] y publicau en 1511, an bi ha 48 romances.
Caldrá asperar a publicación, en [[Anvers]], a redol de 1547-1548, d'o ''Cancionero de romances'' d'o tipografo [[Martín Nucio]] pa disponer finalment d'una verdadera antolochía d'o romancero viello. A recopilación presienta 156 romances. O ''Cancionero de romances'' fue reeditau, sin modificacions, en [[Medina del Campo]] en 1550, e ixe mesmo anyo en [[Anvers]], por Nucio, que i adhibió 32 nuevos. A edición de 1550 sirve de modelo a las tres reimpresions [1555, 1568, 1581].
 
Caldrá asperar ala publicación, en [[Anvers]], a redol de 1547-1548, d'o ''Cancionero de romances'' d'o tipografo [[Martín Nucio]] pa disponer finalment d'una verdadera antolochía d'o romancero viello. A recopilación presienta 156 romances. O ''Cancionero de romances'' fueFue reeditau, sin modificacions, en [[Medina del Campo]] en 1550, e ixe mesmo anyo en [[Anvers]], por Nucio, que i adhibió 32 nuevos., Acon ediciónreimpresion deen 1550 sirve de modelo a las tres reimpresions [1555, 1568, y 1581].
Solament a partir de 1547-1548 os romancers son obchecto d'edicions separadas: as ''Silvas de varios romances'', con una «Primera parte» (Zaragoza, 1550, 1552), una «Segunda parte» (Zaragoza, 1550, 1552) y mesmo una «Tercera parte» (Zaragoza, 1551, 1552); en total, unas quince edicions de romancers entre 1548 y 1568, contando las tres reedicions d'o ''Cancionero de romances'' y as quatro edicions succesivas d'os ''Romances nuevamente sacados de historias antiguas''.
 
Solament a partir de 1547-1548 os romancers son obchecto d'edicions separadas: en as ''Silvas de varios romances'', con una «''Primera parte»'' (Zaragoza, 1550, 1552), una «''Segunda parte»'' (Zaragoza, 1550, 1552) y mesmo una «''Tercera parte»'' (Zaragoza, 1551, 1552); en total, unas quince edicions de romancers entre 1548 y 1568, contando las tres reedicions d'o ''Cancionero de romances'' y as quatro edicions succesivas d'os ''Romances nuevamente sacados de historias antiguas''.
Con a ''Flor de romances'', replegada en 1589 por [[Pedro de Moncayo]] comienza la publicación d'as antolochías de romances nuevos que constituirán o ''Romancero General.''
 
En total, bi ha unas quince edicions de romancers entre 1548 y 1568, contando las tres reedicions d'o ''Cancionero de romances'' y as quatro edicions succesivas d'os ''Romances nuevamente sacados de historias antiguas''.
En o [[sieglo XX]], [[Ramón Menéndez Pidal]] y a suya escuela fizon una compilación y estudio exhaustivos d'os romances que o pueblo contina encara cantando (en a Peninsula, en Canarias, en Hispanoamerica y tamién entre as comunidatz sefardís).
 
En o [[sieglo XX]], [[Ramón Menéndez Pidal]] y a suya escuela fizon una compilación y estudio exhaustivos d'os romances que o pueblo contina encara cantando (en a Peninsula, en Canarias, en Hispanoamerica y tamién entre as comunidatz sefardís).
 
== Romancero nuevo ==
Os romances d'o "Romancero viello" son anonimos y han estau transmesos oralment.
Con a ''Flor de romances'', replegada en 1589 por [[Pedro de Moncayo]] comienza la publicación d'as antolochías de romances nuevos que constituirán o ''Romancero General.''
 
Dende o sieglo XVI, bells autorsAutors como [[Félix Lope de Vega]], [[Miguel de Cervantes]], [[Luis de Góngora]], [[Pierre Corneille]], [[Victor Hugo]], [[Barbara Elisabeth Glück]], [[Heinrich Heine]], [[Francisco de Quevedo]], [[Juan Meléndez Valdés]], o [[Duque de Rivas]], [[Miguel de Unamuno]], [[Antonio Machado]], [[Juan Ramón Jiménez]], [[Federico García Lorca]], [[Gerardo Diego]]... prencipioron a remedar- los romances anonimos tradicionals, formando un corpus que se clamó "Romancero nuevo". Istos romances son, pues, d'autor conoixiu, se transmiten de forma impresa, y están trestallaus en estrofas.