Diferencia entre revisiones de «Francho Nagore»

Contenido eliminado Contenido añadido
Addbot (descutir | contrebucions)
m Bot: Migrating 4 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q3324051 (translate me)
Jpbot (descutir | contrebucions)
replaced: meyev → mediev (2)
Linia 20:
'''Francho Chabier Nagore Laín''' ([[Zaragoza]], [[1951]]), doctor en [[Filolochía Romanica]], ye un [[Filolochía|filologo]] [[Aragón|aragonés]] y profesor titular de [[Idioma espanyol|Luenga Espanyola]] en a [[Universidat de Zaragoza]], en o suyo campus de [[Uesca]], a ciudat a on ye fincato. Ye uno d'os responsables d'o renaiximiento y reconoiximiento actual de l'[[Idioma aragonés|aragonés]] y uno d'os primers [[escritor]]s en fer creyación literaria en un aragonés común. Ye miembro, dende a suya creación en [[octubre]] de [[2011]] y a propuesta d'a [[Universidat de Zaragoza]] d'o [[Consello Superior d'as Luengas d'Aragón]].<ref>{{es}} [http://www.elperiodicodearagon.com/noticias/noticia.asp?pkid=583483 El Periódico de Aragón (20/05/2010). ''El rectorado elige a sus miembros para el Consejo de las Lenguas''.]</ref>
 
En [[1977]] realizó una tesina sobre o [[pandicuto]] (dialecto d'a [[Idioma aragonés|luenga aragonesa]] propio d'a [[val de Tena]] - [[Pandicosa]]), concluyindo que existe una luenga esferenciata d'o castellano en l'[[Alto Aragón]], con granizas semellanzas gramaticals entre os suyos dialectos que quedan esparditos en o territorio altoaragonés. Ista luenga recibe o nombre d'[[idioma aragonés|aragonés]], como continación que ye d'a luenga aragonesa meyevalmedieval.
 
A suya [[tesi doctoral]] versó sobre a "Crónica de San Juan de la Peña" ("''Cronica de Sant Chuan d'a Penya''"), publicato dimpués como "El aragonés del siglo XIV según el texto de la Crónica de San Juan de la Peña" ([[2003]]).
Linia 26:
Ya en [[1977]] Nagore publicará a suya "Gramática de la lengua aragonesa", y dimpués os estudios "A bida, a obra y a fabla de Cleto Torrodellas" ([[1981]]), "El aragonés de Panticosa: Gramática" ([[1986]]), "Replega de textos en aragonés dialeutal d'o sieglo XX" ([[1987]]), "Fuens lesicograficas de l'Aragonés. Catálogo de repertorios lesicograficos aragoneses dende o sieglo XVII dica 1998" ([[1998]]), "Os territorios lingüísticos en Aragón" ([[2001]]), "El aragonés del siglo XIV" ([[2003]]), entre atros, amás de bellas obras literarias, más que más de poesía, en aragonés con as que logró os premios «Veremundo Méndez» de poesía, en 1970 e 1973 u l'«Altoaragón» de narración en [[1970]]. Editor de autors populars en aragonés, como [[Chusé Gracia]] u [[Cleto Torrodellas]].
 
Ye autor d'una cinquantena d'articlos scientificos publicatos arredol de l'aragonés (gramatica, dialectolochía, sociolingüistica, aragonés meyevalmedieval etc.).
 
Como poeta cal citar os libros de poemas ''Sospiros de l'aire'' ([[1971]]), ''Cutiano agüerro'' ([[1977]]) (o poema ''Isto ye por o que luitamos'' ye mosicato por o grupo [[Prau (grupo)]]), ''Purnas en a zenisa'' ([[1984]]) y ''Baxo a molsa'' ([[1999]]).