Diferencia entre revisiones de «Iconoclasia bizantina»

Contenido eliminado Contenido añadido
Sin resumen de edición
Linia 4:
A [[relichión chodiga]] yera iconoclasta, y como herencio d'esto a forma [[monofisismo|monofisista]] d'o [[cristianismo]] tamién en yera, a l'egual que a relichión musulmana. Os iconoclastas yeran mayoritarios en [[Asia la Chica]], zona de muga con os [[musulmans]], representando un periglo, ya que distanciar-se d'os iconoclastas podeba significar a perduga de muitos territorios d'a muga de levant.
 
Os iconoclastas bizantins consideraban que o culto a las santas imachens yera una mena d'[[idolatría]], ya que negaban que representar a [[Cristo]] estasefuese licito, por a suya naturaleza divina. Por a suya tradición oriental pensaban que yera inevitable a consustancialidat entre a imachen y o ser representato, y que o culto a las imachens representaría un acto de [[machia]]. O culto a las santas imachens yera un herencio d'as relichions [[politeísmo|politeístas]] indoeuropeas anteriors a lo cristianismo y una reacción a lo [[monofisismo]], y seguiban una tesi [[neoplatonismo|neoplatonica]] que afirmaba que a imachen només yera que o simbolo de l'[[arquetipo]] en a [[realidat]]. Os [[monesterio]]s se beneficiaban d'o culto a las imachens porque trayeba pelegrins e chent que feban ofrendas.
 
O emperador León III prenió as primeras mesuras iconoclastas contra os iconodulos dende l'anyo [[726]], y dende l'anyo [[730]] ordenó a destrucción d'as santas imachens, a més de deposar a lo patriarca [[Chermán (patriarca)|Chermán]] y de deseparar d'a churisdicción de Roma os territorios de [[Secilia]], sud d'[[Italia]] y o [[Illiria|Illirico]]. A crisi iconoclasta significaba que as ilesias romana y griega se deseparaban y quedaban claras as zonas d'influyencia[[influencia]], pasando a estar baixo a churisdicción d'o [[patriarcato de Costantinoble]] tot o que quedaba d'o [[Imperio Román d'Orient]].
 
Con [[Costantín V]] (741-775) aumentó a persecución d'o culto a las santas imachens, en especial dimpués d'o concilio iconoclasta de l'anyo [[754]].
Linia 14:
[[León V l'Armenio|León V]] prebó de tornar a la iconoclasia, encomenzando una segunda fase d'iconoclasia menos virulenta, trobando-se con a oposición d'o patriarca [[Niceforo (patriarca)|Niceforo]] y de l'abat [[Teodoro Studita]]. O suyo sucesor [[Miguel II]] habió de luitar contra una revuelta iconodula en Asia la Chica y a muga oriental.
 
A emperadriçemperadriz [[Teodora (emperadora)|Teodora]] remató con a segunda fase iconoclasta con un sinodo en o que se restablió o culto a las santas imachens.
 
== Bibliografía ==
* [[Miguel A Ladero Quesada]]: ''Historia Universal, Edad Media''. Vicens Vives
{{Destacato|el}}
* Teodoro lo Studita,: ''Antirrheticus Adversus Iconomachos. Confutazioni contro gli avversari delle sante icone'', a cura di Antonio Calisi, Chàrisma Edizioni, Bari 2013, pp. 106. ISBN 978-88-9085-590-0
[[Categoría:Ilesia Ortodoxa]]
[[Categoría:Imperio Bizantín]]