Diferencia entre revisiones de «Dalmatas»

Contenido eliminado Contenido añadido
Sin resumen de edición
estarán > serán
Linia 27:
Quan cayó o [[Imperio Román]] d'Occident a población romanizata de Dalmacia creyó un estato román efimero, que remató ser administrato dende [[Costantinoble]]. A provincia romana de ''Dalmatia'' s'estendillaba dende a [[Mar Hadriana]] dica os ríos [[río Drava|Drava]] y [[Danubio]]. En [[567]] os avaros heban conquiesto o reino d'os [[Chepidos]] y s'eban movito, chunto con os eslavos sozmesos a ellos, ta [[Panonia]]. Os conflitos entre [[avaros]] y o Imperio Román d'Orient amaneixioron inmediatament. Entre 605 y 615 os avaros y os suyos vasallos eslavos atacoron a peninsula d'os Balcans, os establimientos romans d'o interior de Dalmacia cayoron debant d'os invasors y fuoron eliminatos. Dimpués d'as incursions d'avaros y eslavos a sociedat romana de ''Dalmatia'' y o ''Illiricum'' quedó desconchuntata en tierras d'o interior, quedando restinchita a islas y ciudatz costeras.
 
En [[614]] os invasors adrezoron lur atención enta as ciudatz costeras de [[Dalmacia]], en especial [[Salona]], tan furament que a población costera evacuó a mayor parte d'as ciudatz d'o continent, fueras de [[Chadra]] y se trasladó t'a seguridat d'as islas costeras. Poco dimpués que lurs ciudatz natals d'o continent hesen estato crematas, os dalmatas tornoron a lo continent pa repoblar-lo. Os salonans s'establioron en ''Spalato'' ([[Split]]) dentro d'as paretz d'o [[Palacio de Dioclecián]]. Os Epidaurans fundoron [[Ragusa (Croacia)|Ragusa]]. En as enrunas d'Acruvium fundoron [[Cattaro]]. Este escayeiximiento marcó o principio d'una nueva Dalmacia, més chicota, agora confinata a la costa [[Mar Adriana|adriana]]. Se caracterizó por un herencio román y ya a principios d'o sieglo VII por o cristianismo. As tierras d'o interior fuoron ocupatas y poblatas por [[pueblos eslavos|eslavos]] pagans pa cutio. En o futuro os restos de poblacions romanizatas d'o interior serán asimilatas por os [[crovates]], y en menor mida por os serbios que dimpués estaránserán [[montenegrins]] y por os [[albaneses]].
 
Dalmacia debió a suya exitencia continata a la suya propia resistencia. Bizancio yera incapaz de ninviar aduya a Dalmacia en os anyos crucials de [[614]]-[[615]]. Dalmacia tenió conexions con Ravena. A [[seu bispal]] de Salona, en estato d'enruna fue trasladato ta Spalato, una [[diocesi]] baixo o [[Exarcato de Ravena]]. O poder d'os [[avaros]] desapareixió dimpués d'o fallito setio de l'anyo [[627]] y l'autoridat de Bizancio s'estendilló a los dalmatas y vicins eslavos mugants. En l'anyo [[641]] encomenzó a conversión d'os crovates costeros. En a decada de [[720]] Dalmacia yera en ubierta rebelión contra Bizancio dimpués d'un decreto que suprimiba a veneración d'iconos. En [[751]] os bizantins fuoron forachitatos de [[Ravena]], Roma asumiba o control a a función de centro eclesiastico enta on Dalmacia s'adrezaba. Bizancio veyeba Dalmacia como provincia en a suya propia dreita, ''Thema Dalmacia'' en cuenta d'un anexo a [[Ravena]].
Linia 34:
 
== Bibliografía ==
*[[Carlo Tagliavini]]: ''Origenes de las lenguas neolatinas''. Fondo de Cultura Economica.
 
[[Categoría:Pueblos latins]]