Diferencia entre revisiones de «Castellanización»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Sustitución -> substitución (ye un cultismo) |
|||
Linia 7:
== Mecanismos de sustitución lingüistica ==
A
A
Toda sustitución pasa por un entendimiento previo. Sólo se puede adquirir
Metamos diferentes casos de
=== Sustitucions foneticas ===
Bi ha interpretación seguntes as
En primeras o conchunto de fonemas d'as dos luengas coincidiban:
Linia 23:
* a ''ll'' y la ''y'' teneban identicas solucions.
L'aspiración d'a ''f'' en castellano, que no se daba en aragonés, yera una diferencia fonetica
Asinas que quan en castellano s'estendilló a solución ''j'' velar pa
Podemos seguir a castellanización d'as parabras con [[fonetica aragonesa]] en o luengache escrito, que no se corresponde necesariament con o proceso de castellanización d'o luenchache oral popular, pero que debió estar
* A F- inicial se conserva bien en os primers textos d'o sieglo XVI, pero entre 1575 y 1626 alterna a suya conservación con escribir ''h-''. Dica 1590 a conservación ye encara freqüent pero dende 1590 escribir con f- ya ye en casos isolatos y en o zaguer quarto d'o sieglo XVII no en queda ni rastro.
* A -ll- resultato de -LY-, -K'L-, -G'L- y -T'L- ya teneba un resultato africato en -ch- pareixito pero no egual a lo castellán contemporanio en l'[[aragonés d'as comunidatz aragonesas]] en o sieglo XIV (''regacho'', ''panocha'' en ye una muestra actual), pero yera clarament -ll- en a Depresión de l'Ebro, Baixo Aragón y Mayestrato encara en o sieglo XV (''regallo'' y ''panolla'' encara se diz). En os textos d'os tiempos de [[Ferrando II d'Aragón|Ferrando II]] alternaba a forma aragonesa chenuina con -ll- (''viello'', ''orella'') con formas coincidents con o castellán, (''viejo'', ''oreja'', etc...). A
* A -it- que provién d'a evolución d'os grupos -CT- y -ULT- latins ya se podeba trobar como -ch- en textos en aragonés baixomeyeval, pero encara se podeba trobar textos sin castellanización d'a -it- en [[1480]]. A solución castellana predomina ya en os textos entre 1490 y 1494 y se fa de feito exclusiva dende 1495. Dica 1516 os casos con fonetica aragonesa son excepcionals (''cuita'', ''feito'', ''sobredito'', ''susoditos'', ''ditos'', ''dita''). A solución autoctona no se rechistra ni en os diplomas de 1575-1625 ni en os d'o zaguer quarto d'o sieglo XVII.
|