Diferencia entre revisiones de «Eneida»

[[Chuno (mitolochía)|Chuno]], odiando encara a totz os troyanos, tracta d'esvarrar por totz os meyos a la flota de supervivients d'o suyo destín inevitable, Italia. As pelegrinacions d'Eneas duran siet anyos, dica que plegau o zaguer ye aculliu en o reino emerchent de Cartago, gubernau por [[Dido]] u Elisa de Tiro. Por [[Venus (mitolochía)|Venus]] y [[Cupido]], Dido se enamora d'Eneas y dimpués d'a partida d'iste por orden de [[Chupiter (mitolochía)|Chupiter]], se saca a vida, maldicindo antes a toda a '''estirpe''' venidera d'Eneas y clamando o surchimient d'un héroeheroi vengador: d'ista forma se creya o quadro que chustifica a eterna enemistat entre dos lugars chirmans, o de Cartago y o de Roma, la qual cosa sería l'encieto d'as [[guerras punicas]].

O personache prencipal ye Eneas, héroe[[heroi]] quiesto por a mayor parte d'os dioses, de feito se le clama ''pius''. Eneas ye un chefe maduro y responsable. Se sozmete completament en querer d'os dioses, respecta y venera a o suyo pai, ye atento ent'o suyo fillo, ye leyal pero tiene momentos de y de dubda. Ta o de demás Eneas tiene as virtutz d'os grans personaches romanos:

A ''pietas'', una de las dotes d'Eneas, represienta o sentiu de l'haber de, a devoción, o respecto d'as normas que regulan as relacions entre os dioses y entre os hombres. Solament ocasionalment o héroeheroi cede a la furia, como quan priva o choven Tarquito d'o ''sepelio'', impedindo que l'alma de l'enemigo muerto aconsiga os limites d'o Hades.