Diferencia entre revisiones de «Wikipedia:Uso d'a luenga/Ortografía»
Contenido eliminado Contenido añadido
m ortografía, replaced: bal → val (2) using AWB |
|||
Linia 14:
::<small>''A forma e ye a preferenzia normatiba de a conchunzión copulatiba en aragonés literario en os rechistros formals; manimenos, puede almitir-se o emplego d’y en testos que reflexen rechistros orals e coloquials u emplegos dialeutals.''</small>
::E el chustifica dizindo:
::<small>''D’alcuerdo con a decumentazión istorica, de testos meyebals, de testos de os sieglos XVII-XX e autuals, se deduze que a forma chenuina ye en aragonés e. Antimás l’uso sistematico d’e en l’aragonés de a
::Como bibliografía, fa menzión d'un articlo: Ch. TOMÁS e Ch.R. USÓN: “Uso e perbibenzia d’a conchunzión copulatiba e en aragonés”, Luenga & Fablas, 4 (2000) pp. 107-121. (Á ixe articlo se beye que l'uso d'a E no ye estato unicamén belsetán, e que se gosaba á emplegar en tot u buena parti d'o territorio)
* La [[Sociedat Lingüistica Aragonesa]], que esfiende como prou bien sapez una altra ortografía més romanicamén etimolochica, tamién pareix decantar-se per la E. Isto ye el que diz:
Linia 41:
==Bedellé vs Bedellet==
Un altro tema; es deminutibos masculins els hemos ito fendo alternatibament en '''-é''' ó en '''-et''' pendiendo d'o colaborador. Ta yo personalment a millor manera ha estau siempre en '''-et''' pero como sabez, he estudiato catalán (fabla en a cuala también se fan pareixitos) e es catalans els escriben asinas, también en oczitán. Considero que ixa '''t''' final puet estar fazilment elidida en prenunziar (cosa que podería ser l'enchaque d'on vién a fonetica aragonesa), que s'ha aconserbato prou bien en bels dialeutos ó si mos miramos es abuelos d'as
*Me pareix que no b'ha garra problema á meter una -t en os diminutibos. El que he bisto que ye pulemico ye meter una -t á las rematanzas d'as parolas que no son diminutibos (berdat, ziudat, purput, etz), e ibi ha chen que esfiende tozolonamén que sigan en -á/ú. Mesmo s'ha dito que se ye perque la un biene de TT (-ettu) e l'altra de T simpla... Yo el siento, pero contino trobando-lo incoderén. En isto soi més d'alcuerdo con as normas d'a SLA, que dizen d'emplegar la t final mesmo n'as rematanzas en -NT, como en franzés u catalán. Yo el que he feito ye escribir la -t en berdat, ziudat, etz., que pareix que la chen ba azeptando, pero encara no la foi serbir á dezaga la n, talmén perque se es plurals no son en -Z no el trobo tan ebidén. De tota manera, creigo que, se querésenos, tota una tradizión meyebal e romanica ya l'abría á chustificar prou, que no? La cuestión, como d'ordinario, ye se cal fer uso d'una grafía més complicata pero flexible ta toz es dialeutos, u més simpla pero que alabez no reflexariba la bariedat dialectal. --[[Usuario:Estrolicador|Estrolicador]] [[Imachen:Aragon.png|20px]] 16:03, 7 chunio 2007 (UTC)
| |||