Versión d'o 12:46 10 set 2011 editar EBRO (descutir \| contrebucions) Administradors 70 317 ediciones →‎O sufixo -iello en toponimia: Creigo que os de l'academia s'han entibocau con ''corbiella'', yo creigo que ye un caso de ''ella'' < ''icula'' ← Ir ta a edición anterior		Versión d'o 10:04 14 abr 2012 editar desfer EBRO (descutir \| contrebucions) Administradors 70 317 ediciones Sin resumen de edición Ir t'a edición siguient →
Linia 1: O '''sufixo -iello''' ye un [[diminutivos en l'aragonés\|diminutivo]] que deriva d'o latín ''-ĔLLU(M)'' por a [[lei fonetica]] d'a [[sistema vocalico d'o latín vulgar#Diftongación d'as vocals curtas Ĕ y Ŏ en aragonés\|diftongación]] d'a Ĕ curta latina. ~~O '''sufixo -iello''' deriva d'o latín -ELLU(M) y ye un diminutivo.~~ En latín ''-~~ELLU~~ĔLLU(M)'' yera un sufixo muito emplegato. En a evolución dende o latín t'as luengas romances peninsular os sufixos diminutivos ''-inho'', ''-ín'', ''-uco'', ''-ico'', ''-ito'', u en o caso aragonés ''-et'', han ito sustituindo a os sufixos que derivan de ''-ELLUM''. En o caso aragonés "-iello" se troba a sobén lexicalizato, (''[[aniello]]'', ''[[doviello]]''), por fer-se -et, -eta o més productivo. Linia 10: == O sufixo -iello en toponimia == O sufixo ''-iello'' como continador d'un sufixo latín prou productivo ye present en a [[toponimia aragonesa]]. Por a mesma razón que lo ha ito sustituindo ''-et'', ''-eta'', os macrotoponimos antigos gosan tener sufixo ''-iello'', y os macrotoponimos més recients u as neofundacions agricolas tienen atros sufixos diminutivos como ''-et'', ([[Navarret]], [[La Romaneta]]), u a partir d'o sieglo XV ''-ico'', ([[Andorra\|Masadicas Royas]]) en un contexto de castellanización. Como herencio d'un periodo de coexistencia que precedió a lo predominio d'o diminutivo ''-et'' tenemos confusions d'o sufixo de formacions vechetals ''-et'' derivato d'o latín ''-ETUM'' por o sufixo ''-iello'' ([[Piniello (desambigación)\|Piniello]]), pero no son tan comuns como as susticions equivalent en catalán d'o sufixo ''-et'' por o sufixo ''-ell''. En a toponimia de l'[[Aragonés central]] trobamos a sobén fosilizatas as variants con -ia-, -ch- u -t-, (''-iallo'', ''-iacho'', ''-iecho'', ''-iato'', ''-ieto''). As variants con diftongo -ia- se conservan millor en parabras femeninas, (''[[Lacuniacha]]''), por influencia d'a ''a'' de chenero femenín.

Diferencia entre revisiones de «Sufixo -iello»