Diferencia entre revisiones de «Mitolochía griega»
Contenido eliminado Contenido añadido
m r2.7.2+) (Robot Adhibito: my:ဂရိနတ်များ |
m Bot: Arreglos menores y otros |
||
Linia 8:
== Fuentes d'a mitolochía griega ==
A mitolochía griega se conoixe en l'actualidat primordialment por a [[literatura griega]] y por representacions miticas sobre meyos plasticos dataus dende o [[periodo cheometrico]] (sobre 900-800 a.C.) en adebant.<ref name="Graf200">{{cita libro | apellidos=Fritz | nombre=G. | tetulo=Greek mythology: an introduction | año=1993, 1996 reimpr. | ubicación=Baltimore | editorial=Johns Hopkins University Press | isbn=9780801853951 | páginas=200}}</ref>
=== Fuents literarias ===
Os relatos miticos chugan un papel important en quasi totz os cheneros d'a literatura griega. Manimenos ixo, o solo manual cheneral mitografico conservau de l'antiguidat griega estió a ''[[Biblioteca mitolochica]]'' de Pseudo-[[Apolodoro d'Atenas|Apolodoro]]. Ista obra intenta unificar as historias contradictorias d'os poetas y proporciona un gran resumen d'a mitolochía tradicional griega y as leyendas heroicas.<ref name="Hard1">{{cita libro | apellidos=[[Herbert Jennings Rose|Rose]] | coautores=Hard, R. | tetulo=The Routledge handbook of Greek mythology | ubicación=Londres, Nueva York | editorial=Routledge | año=2003 | isbn=9780415186360 | páginas=1–7}}</ref>
Entre as fuents literarias mas antigas son totz dos poemas epicos de [[Homero]], a ''Ilíada'' y a ''Odisea''. Atros poetas completoron o «ciclo épico», pero istes poemas menors posteriors s'han perdiu quasi en a suya totalidat. Antiparte d'o suyo nombre tradicional, os [[himnos homericos]] no tienen relación directa con Homero. Son himnos corals d'a parte mas antiga d'a clamata [[Poesía lirica|epoca lirica]].<ref name="Miles7">{{cita libro | apellidos-editor=Miles | nombre-editor=G. | tetulo=Classical mythology in English literature: a critical anthology | ubicación=Londres, Nueva York | editorial=Routledge | año=1999 | isbn=9780415147552 | páginas=7–8}}</ref>
Os poetas liricos tomoron a ormino os suyos temas d'os mitos, pero o tractamiento s'estió fendo cada vez menos narrativo y mas alusivo. Os poetas liricos griegos, incluius [[Píndaro]], [[Baquílides]] y [[Simónides de Ceos|Simónides]], y os bucolicos, como [[Teócrito]] y [[Bión d'Esmirna|Bión]], contan sucesos mitolochicos individuals.<ref name="Brazouskixii">{{cita libro | apellidos=Brazouski | nombre=A. | otrosautores=Klatt, M. J. | tetulo=Children's books on ancient Greek and Roman mythology: an annotated bibliography | editorial=Greenwood Publishing | año=1994 | isbn=9780313289736 | página=xii | sinpp=sí}}</ref>
Os historiadors [[Herodoto]] y [[Diodoro Siculo]] y os cheógrafos Pausanias y [[Estrabón]], que viachoron por totz griego y replegoron as historias que sentiban, proporcionan numerosos mitos y leyendas locals, dando a ormino versions alternativas poco conoixidas. En particular Heródoto buscó as diversas tradicions que se le presentaban y trobó as radices historicas u mitolochicas en a confrontación entre Grecia y o Este,<ref name="CartledgeSpartans">{{cita libro | apellidos=Cartledge | nombre=P. | tetulo=Oi Spartiates | editorial=Livanis Nea Synora | año=2004 | isbn=9601408436 | página=60}}</ref><ref name="CartledgeGreeks">{{cita libro | apellidos=Cartledge | nombre=P. | tetulo=The Greeks: A Portrait of Self and Others | editorial=Oxford University Press | año=2002 | isbn=0192803883 | página=22}}</ref>
A poesía d'as epocas [[Periodo helenistico|helenistica]] y [[Antiga Roma|romana]], encara que componidas como exercicios literarios mas que culturals. Manimenos, contienen muitos detalles importants que d'unatra forma s'habrían perdiu. Ista categoría incluye as obras de:
Linia 31:
=== Fuents arqueolochicas ===
O escubrimiento d'a [[civilización micénica]] por o [[arqueologo]] aficionau alemán [[Heinrich Schliemann]] en o [[sieglo XIX]] y o d'a [[civilización minoica]] en [[Creta]] por o arqueologo britanico sir [[Arthur Evans]] en o [[sieglo XX|XX]] aduyoron a explicar muitas d'as preguntas existents sobre as epicas d'Homero y proporcionon evidencias arqueolochicas de muitos d'os detalles mitolochicos sobre dioses y héroes. Desafortunadament, a evidencia sobre mitos y rituals en os chacimientos micenicos y minoicos ye completament monumental, ya que as inscripcions en [[lineal B]] (una forma antiga de [[idioma griego|griego]] trobau tanto en Creta como en Grecia) estioron usadas prencipalment ta rechistrar inventarios, si bien los nombres de dioses y héroes han estau dubdosament revelaus.<ref name="Br" />
Os disenyos cheometricos sobre ceramica d'o [[sieglo VIII a. C.|sieglo VIII a.C.]] represientan scenas d'o ciclo troyano, asinas como as aventuras d'Heracles. Istas representacions visuals d'os mitos son importants por dos razons: por una parte muitos mitos griegos son antes en ceramica que en fuents literarias (por eixemplo, de [[os dotze treballos]] d'Heracles solament l'aventura de [[Cerbero]] amaneixe en un texto literario contemporanio), y por unatra as fuents visuals represientan a veces mitos u scenas miticas que no son replegadas en garra fuent literaria conservada. En qualques casos, a primera representación conoixida d'un mito en l'arte cheometrico ye anterior en quantos sieglos a la suya primera representación conoixida en a poesía arcaica tardana.<ref name="Br" />
== Visión cheneral d'a historia mitica ==
Linia 43:
=== A edat d'os dioses ===
==== Cosmogonía y cosmolochía ====
Os «mitos d'orichen» u «mitos de creyación» represientan un intento por fer comprensible o universo en termins humans y explicar l'orichen d'o mundo.<ref name="Brazouskix">{{cita libro | apellidos=Brazouski | nombre=A. | otrosautores=Klatt, M. J. | tetulo=Children's Books on Ancient Greek and Roman Mythology: An Annotated Bibliography | editorial=Greenwood Publishing | año=1994 | isbn=0313289735 | página=x | sinpp=sí}}</ref>
O tema de conflicto pai-fillo se repitió quan Crono s'enfrentó con o suyo fillo, [[Zeus]]. Dimpués d'haber traicionau a o suyo pai, Crono temeba que a suya descendencia fese lo mesmo, por la qual cosa cada vez que Rea daba a luz un fillo, ell lo trusquiba. Rea l'odiaba y le enganyó amagando a Zeus y embolicando una piedra en pañals, que Crono se trusquió. Quan Zeus creixió, dio a o suyo pai una droga que le obligó a vomecar a os suyos chirmans y a la piedra, que heban remaniu en o estomaco de Crono tot o tiempo. Zeus luitó alavez contra ell por o trono d'os dioses. A la fin, con la aduya d'os Cíclopes (a qui liberó d'o Tártaro), Zeus y os suyos chirmans aconsiguioron a victoria, condenando a Crono y os Titanes a prisión en o Tártaro.<ref name="Theogony713-735">Hesíodo, ''Teogonía'' [[s:Teogonía|713–35]].</ref>
Zeus sufrió a mesma preocupación y, dimpués que estase profetizau que a suya primera esposa [[Metis (mitolochía)|Metis]] daría a luz un dios «mas gran que ell», se la trusquió. Manimenos Metis ya yera embarazata de [[Atena]] y isto le entristió dica que ista brotó d'a suya cabeza, adulta y vestida t'a guerra. Iste «renaiximiento» d'Atena estió usau como sincusa ta explicar por qué no estió derrocau por a siguient cheneración de dioses, a o mesmo tiempo que explica a suya presencia. Ye probable que os cambeos culturals ya en progreso absorbesen o culto local d'Atena en Atenas dentro d'o panteón olimpico sin conflicto porque no podeba estar derrocau.
==== O panteón griego ====
Seguntes a mitolochía clasica, dimpués d'o derrocamiento d'os Titans o nuevo panteón de dioses y diosas estió confirmau. Entre os prencipals dioses griegos yeran os olimpicos, residents d'o Olimpo baixo a mirada de [[Zeus]]. (A limitación d'o suyo numero a dotze pareixe haber estau una ideya comparativament moderna).<ref name="Stoll8">{{cita libro | apellidos=Stoll | nombre=H. W. | título=Handbuch der religion und mythologie der Griechen und Römer | ubicación=Leipzig | editorial=B. G. Teubner | año=1875 | id={{LCCN|34031910}} | página=8}}</ref> Antiparte d'istes, os griegos adoraban a diversos dioses rupestres, a o semidiós rustico Pan, as ninfas -náyades que moraban en as fuents, dríades en os arbols y nereidas en o mar-, dioses-río, y atros. Amás, i heba poders oscuros d'o inframundo, como as Erinias (u Furias), que se diciba que acazaban a os culpables de crimens contra os parients.<ref name="BrRel">{{cita diccionario | título=Greek Religion | diccionario=Encyclopædia Britannica | año=2002}}</ref>
En l'amplia variedat de mitos y leyendas que forman a mitolochía griega, as deidatz que yeran nativas d'os lugars griegos se describiban como esencialment humanas pero con cuerpos ideyals. Seguntes Walter Burkert a caracteristica definitoria d'o antropomorfismo griego ye que «os dioses griegos son personas, no abstraccions, ideyas u conceptos».<ref name="Burkert182">{{cita libro | apellidos=Burkert | nombre=W. | título=Greek Religion: Archaic And Classical | editorial=Blackwell Publishing | año=2002 | isbn=0631156240 | página=182}}</ref>
A mayoría d'os dioses yeran relacionaus con aspectos especificos d'a vida. Por eixemplo, Afrodita yera a diosa de l'amor y a belleza, mientres Ares yera o dios d'a guerra, Hades o d'os muertos y Atena a diosa d'a sabiduría y a valor.<ref name="Stoll20">{{cita libro | apellidos=Stoll | nombre=H. W. | título=Handbuch der religion und mythologie der Griechen und Römer | ubicación=Leipzig | editorial=B. G. Teubner | año=1875 | id={{LCCN|34031910}} | páginas=20 y sig}}</ref>
=== A edat d'os dioses y os mortals ===
Unindo a edat en a qual os dioses viviban solos y a edat en a qual a interferencia divina en os afers humans yera limitada i heba una edat de transición en a qual os dioses y os mortals se mezclaban librement. Estioron istes os primers días d'o mundo, quan os grupos se mezclaban mas librement d'o que lo ferían dimpués. A mayoría d'istas historias estioron dimpués narradas por Ovidio en [[As metamorfosis]] y se dividen a ormino en dos grupos tematicos: historias d'amor y historias de castigo.<ref name="Miles38">{{cita libro | apellidos-editor=Miles | nombre-editor=G. | tetulo=Classical Mythology in English Literature: A Critical Anthology | editorial=Routledge | año=1999 | isbn=0415147557 | páginas=38–9}}</ref>
As historias d'amor gosaban incluir o incesto u a seducción u violación d'una muller mortal por parte d'un dios, resultando en una descendencia heroica. Istas historias suchieren cheneralment que as relacions entre dioses y mortals son bella cosa a privar, mesmo as relacions consentidas rarament tienen finals felices.<ref name="Miles38" />
O segundo tipo d'historias (as de castigo) tracta d'a creyación de bell obcheto cultural important, como quan Prometeo rapa o fuego a os dioses, quan iste u Licaón inventa o sacrificio, quan Deméter amuestra l'agricultura y os Misterios a Triptolemo.
=== A edat heroica ===
A epoca en a qual vivioron os héroes se conoixe como [[edat heroica griega|edat heroica]].<ref name="Kelsey30">{{cita libro | apellidos=Kelsey | nombre=F. W. | tetulo=An outline of Greek and Roman mythology | ubicación=Boston | editorial=Allyn and Bacon | año=1889 | id={{LCCN|12034925}} | página=30}}</ref>
Dimpués de l'aparición d'o culto heroico, os dioses y os héroes constituyen a esfera sagrada y son invocaus chuntos en os churamentos.<ref name="Burkert205" />
Os sucesos monumentals de [[Heracles]] se consideran o comienzo d'a edat d'os héroes. Tamién s'adscriben a ella tres grans sucesos: a expedición [[Argonautas|argonáutica]] y as guerras de [[Ciclo tebano|Tebas]] y [[Guerra de Troya|Troya]].<ref name="Kelsey30" /><ref name="Rose340">{{cita libro | apellidos=Rose | nombre=H. J. | tetulo=A Handbook of Greek Mythology: Including Its Extension to Rome | editorial=Routledge | año=1991 | isbn=0415046017 | página=340}}</ref>
==== Heracles y os Heraclidas ====
Qualques investigadors creyen<ref name="Rose10">{{cita libro | apellidos=Rose | nombre=H. J. | tetulo=A Handbook of Greek Mythology: Including Its Extension to Rome | editorial=Routledge | año=1991 | isbn=0415046017 | página=10}}</ref> que dimpués d'a complicada mitolochía de [[Heracles]] probablement i habió un hombre real, talment un cacique-vasallo d'o reino de [[Argos (Grecia)|Argos]]. Atros suchieren que a historia d'Heracles ye una alegoría d'o paso anual d'o sol por as dotze constelacions d'o [[zodiaco]].<ref name="Dupuis">{{cita libro | apellidos=Dupuis | nombre=C. F. | tetulo=The origin of all religious worship | editorial=Nueva Orleans | año=1872 | oclc=4100851 | página=86}}</ref>
Heracles tamién dentró en a mitolochía y o culto etruscos y romans, y a exclamación ''mehercule'' se fació tant familiar a os romans como ''Herakleis'' lo fuo t'os griegos.<ref name="Burkert211" />
Heracles aconsiguió o mas alto prestichio social por meyo d'o suyo puesto de debantpasato oficial d'os reis [[dorios]]. Isto sirvió probablement como lechitimación t'as migracions dorias a o [[Peloponeso]]. [[Filo (mitolochía)|Filo]], o héroe eponimo d'una [[Tribu (Antiga Grecia)|tribu]] doria, se convirtió en un [[Heráclida]], nombre que recibiban os numerosos descendients d'Heracles, entre los quals se contaban [[Macaria]], [[Lamos]], [[Manto (mitolochía)|Manto]], [[Bianor (mitolochía)|Bianor]], [[Tlepólemo]] y [[Télefo]]. Istes Heráclidas conquirioron os reinos de [[Micenas]], [[Esparta]] y Argos, reclamando seguntes a leyenda o dreito a gubernar-los a causa d'a suya ascendencia. O suyo ascenso a lo poder se denomina freqüentment «[[invasión doria]]». Os reis lidios y mas tarde os macedonios, como gobernantes d'o mesmo rango, tamién pasoron a estar Heraclidas.<ref name="Burkert211" /><ref name="Her">Heródoto, ''Historia'' i.6–7.</ref>
Atros miembros d'a primera cheneración de héroes, como Perseu, [[Deucalión]], [[Teseu]] y [[Belerofonte]], tienen muitos rasgos en común con Heracles. Como ell, as suyas accions son en solitario, fantesticas y marguinando o [[conto de fadas]], pus matoron monstruos como a [[Quimera (mitolochía)|Quimera]] y a [[Medusa (mitolochía)|Medusa]]. Ninviar a un héroe a una muerte segura ye tamién un tema freqüent en ista primera tradición heroica, como en os casos de Perseu y Belerofonte.<ref name="Kirk183">{{cita libro | apellidos=Kirk | nombre=G. S. | tetulo=Myth: Its Meaning and Functions in Ancient and Other Cultures | editorial=University of California Press | año=1973 | isbn=0520023897 | página=183}}</ref>
==== Os argonautas ====
A sola epica helenistica conservada, as ''Argonáuticas'' d'Apolonio de Rodas (poeta épico, investigador y director d'a [[Biblioteca d'Alexandría]]) narra o mito d'o viache de [[Chasón]] y os Argonautas ta recuperar o [[vellocino d'oro]] d'a mitica tierra de [[Cólquida]]. En as ''Argonáuticas'' Chasón ye empentau a la suya busca por o rei [[Pelias]], qui recibe una profecía sobre un hombre con una sandalia que sería a suya [[némesis]]. Chasón pierde una sandalia en un río, plegando a la corte de Pelias y encetando asinas a epica. Quasi totz os miembros d'a siguient cheneración d'héroes, amás d'Heracles, fuoron con Chasón en o ''[[Argo]]'' ta buscar o vellocino d'oro. Ista cheneración tamién incluiba a [[Teseu]], que fuo a [[Creta]] a matar a o [[Minotauro]], a la heroína [[Atalanta]] y a [[Meleagro (mitolochía)|Meleagro]], que una vez tenió un ciclo épico propio. Píndaro, Apolonio y Apolodoro s'esforzoron en dar listas completas d'os Argonautas.<ref name="ApApPin">Apolodoro, ''Biblioteca'' y ''Epítome'' i.9.16; Apolonio, ''Argonáuticas'' i.20 y sig.; Píndaro, ''Odas Píticas'' iv.1.</ref>
Encara que Apolonio escribió o suyo poema en o [[sieglo III a. C.]], a composición d'a historia d'os Argonautas ye anterior a la ''Odisea'', que amuestra familiaridat con as accions de Chasón (as aventuras d'Odiseo pueden haber estau parcialment basadas en ellas).<ref name="BrArg">{{cita diccionario | título=Argonaut | diccionario=Encyclopædia Britannica | año=2002}}</ref><ref name="GrimalAr">{{cita diccionario | apellido=Grimal | nombre=P. | diccionario=Diccionario de mitología griega y romana | ubicación=Barcelona | editorial=Paidós Ibérica | isbn=8475091660 | título=Argonautas}}</ref>
==== A casa de Atreu y o ciclo tebano ====
Entre o ''Argo'' y a Guerra de Troya i habió una cheneración conoixida prencipalment por os suyos crimens. Istes incluyen os feitos de [[Atreu]] y [[Tiestes]] en Argos. Dimpués d'o mito d'a casa de Atreu (una de todas dos prencipals dinastías heroicas de conchunta con a casa de [[Lábdaco]]) ye o problema d'a devolución de poder y a forma de ascensión a o trono. Os chemelos Atreu y Tiestes con os suyos descendients chugoron o papel protagonista en a trachedia d'a devolución de poder en Micenas.<ref name="Bonnefoy103">{{cita libro | apellidos=Bonnefoy | nombre=Y. | tetulo=Greek and Egyptian Mythologies | editorial=University of Chicago Press | año=1992 | isbn=0226064549 | página=103}}</ref>
O ciclo tebano tracta d'os sucesos relacionaus especialment con [[Cadmo]], o fundador d'a ciudat, y posteriorment con os feitos de [[Layo]] y [[Edipo]] en Tebas, una serie d'historias que levoron a o saqueo final d'a ciudat a mans de ''Os siet contra Tebas'' y os [[Epigonos]].<ref name="Hard311">{{cita libro | apellidos=Hard | nombre=R. | tetulo=The Routledge Handbook of Greek Mythology: Based on H.J. Rose's “Handbook of Greek Mythology” | editorial=Routledge | año=2003 | isbn=0415186366 | páginas=311–7}}</ref>
==== A Guerra de Troya y as suyas seqüelas ====
A mitolochía griega culmina en a Guerra de Troya, la luita entre os griegos y os [[troya]]nos, incluindo os suyos causas y conseqüencias. En as obras d'Homero as prencipals historias ya han tomau forma y substancia, y los temas individuals estioron elaboraus mas tarde, especialment en os dramas griegos. A Guerra de Troya atrayó tamién gran intrés en a [[Cultura de l'Antiga Roma|cultura romana]] a causa d'a historia d'o héroe troyano [[Eneas]], que o suyo viache dende Troya levó a la fundación d'a ciudat que un día se convertiría en Roma, replegada por Virgilio en a ''[[Eneida]]'' (el Libro II contiene o relato mas conoixiu d'o saqueo de Troya)<ref name="HeliosTr">{{cita diccionario | tetulo=Trojan War | diccionario=Encyclopaedic Dictionary The Helios | año=1952}}</ref><ref name="BrTr">{{cita diccionario | tetulo=Troy | diccionario=Encyclopædia Britannica | año=2002}}</ref> Finalmente hay dos pseudo-crónicas escritas en latín que pasaron bajo los nombre de [[Dictis Cretense]] y [[Dares Frigio]].<ref name="Dunlop355">{{cita libro | apellidos=Dunlop | nombre=J. C. | tetulo=The history of fiction | ubicación=Londres | año=1814 | id={{LCCN|11015991}} | página=355}}</ref>
O [[Ciclo troyano|ciclo d'a Guerra de Troya]], una colección de [[Epica|poemas epicos]], prencipia con os sucesos que desencadenoron a guerra: [[Eris]] y a [[mazana dorada]] "t'a mas bella" (''kallisti''), o [[chudicio de Paris]], o rapto de [[Helena de Troya|Helena]] y o sacrificio d[[Ifichenia]] en [[Áulide]]. Ta rescatar a Helena, os griegos organizoron una gran expedición baixo o mando d'o chirmán de [[Menalau]], Agamenón, rei d'Argos u Micenas, pero os troyanos se negoron a liberar-la. A ''Ilíada'', que se desembolica en o deceno anyo d'a guerra, cuenta la disputa d'Agamenón con Aquiles, que yera o millor guerrero griego, y as consiguients muertes en batalla de l'amigo d'Aquiles, [[Patroclo]], y d'o fillo mayor de [[Príamo]], [[Héctor]]. Dimpués d'a muerte d'iste s'unioron a os troyanos dos exoticos aliatos: [[Pentesilea]], reina d'as [[Amazona (mitolochía)|Amazonas]], y [[Memnón]], rei d'os [[etiopes]] y fillo d'a diosa d'a aurora [[Eos]].<ref name="BrTr" />
O ciclo troyano proporcionó una variedat de temas y se convirtió en una fuent prencipal d'inspiración t'os antigos artistas griegos (por eixemplo, as [[metopa]]s d'o [[Partenón]] representando o saqueo de Troya). Ista preferencia artistica por los temas procedents d'o ciclo troyano indica a suya importancia ta l'antiga civilización griega.<ref name="HeliosTr" />
== Concepcions griegas y romanas d'os mitos ==
A mitolochía yera en o corazón d'a vida cutiana en l'antiga Grecia.<ref name="Johnson15">{{cita libro | apellidos=Johnson | nombre=C. D. | tetulo=Understanding the Odyssey | editorial=Greenwood Press | año=2003 | isbn=0313308810 | página=15}}</ref>
=== Filosofía y mitolochía ===
Dimpués d'o auche d'a filosofía, a historia, a prosa y o [[racionalismo]] a zaguers d'o sieglo V a.C. o destín d'os mitos se tornó incierto y as chenealochías mitolochicas dioron puesto a una concepción d'a historia que intentó excluir lo supernatural (tals como a historia [[Tucídides|tucididiana]]).<ref name="Griffin80">{{cita libro | apellidos=Griffin | nombre=J. | tetulo=The Oxford Illustrated History of Greece and the Hellenistic World | editorial=Oxford University Press | año=1986 | isbn=0192854380 | capítulo=Greek Myth and Hesiod | página=80}}</ref>
Manimenos, ni sisquiera Platón aconsiguió eliminar a influencia d'os mitos: a suya propia caracterización de [[Sócrates]] ye basada en os patrons tradicionals homericos y trachicos, usaus por o filosofo ta alabar a recta vida d'o suyo mayestro:
Linia 127:
== Teorías sobre os suyos orichens ==
I hai quantas teorías modernas sobre os orichens d'a mitolochía griega. Seguntes a teoría escriptural, todas as leyendas mitolochicas proceden de relatos d'os textos sagraus, encara que os feitos reals han estau alteraus. Seguntes a teoría historica todas as personas mencionadas en a mitolochía estioron una vez seres humans reals y as leyendas sobre ellas son meras adicions d'epocas posteriors. Asinas, se suposa que a historia d'Eolo surtió d'o feito que iste yera o gobernant de qualques islas d'o mar Tirreno.<ref name="Bulfinch241" />
Por unatra parte, l'arqueolochía y a mitografía han revelau que os griegos estioron inspiraus por qualques civilizacions d'Asia Menor y [[Orient Proximo]]. Adonis pareixe estar l'equivalent griego -mas clarament en os cultos que en os mitos d'un «dios moribundo» d'Orient Proximo. Cibeles tiene as suyas radices en a cultura d'Anatolia mientres gran parte d'a iconografía d'Afrodita surte d'as diosas semíticas. I hai tamién posibles paralelismos entre as cheneracions divinas mas antigas (Caos y os suyos fillos) y Tiamat en o Enûma Elish.<ref name="Edmunds">{{cita libro | apellidos=Edmunds | nombre=L. | tetulo=Approaches to Greek Myth | editorial=Johns Hopkins University Press | año=1990 | isbn=0801838649 | página=184}}</ref><ref name="SegalAdonis">{{cita libro | apellidos=Segal | nombre=Robert A. | tetulo=Myth and the polis | editorial=Cornell University Press | año=1991 | isbn=0801424739 | capítulo=Adonis: A Greek Eternal Child}}</ref>
== Temas en l'arte y a literatura occidentals ==
A amplia adopción d'o [[Cristianismo]] no metió freno a la popularidat d'os mitos. Con o redescubrimiento de l'antiguidat clasica en o [[Renaiximiento]], a poesía d'Ovidio se convirtió en una influencia important t'a imachinación d'os poetas, dramaturgos, mosicos y artistas.<ref name="Br" /><ref name="Burn">{{cita libro | apellidos=Burn | nombre=L. | tetulo=Mitos griegos | ubicación=Madrid | editorial=Ediciones Akal | año=1992 | isbn=8446001179 | páginas=75–6}}</ref>
En o norte d'Europa a mitolochía griega nunca aconsiguió a mesma importancia en as artes visuals, pero a suya influencia sobre a literatura estió muit obvia. A mitolochía griega plegó a l'imachinación anglesa de [[Geoffrey Chaucer|Chaucer]] y [[John Milton]] y siguió a traviés de [[Shakespeare]] dica [[Robert Bridges]] en o sieglo XX. Encara que entre a [[Ilustración]] s'extendió por toda Europa una reacción contra os mitos griegos, istes siguioron estando una important fuent de material t'os dramaturgos, incluindo os autors d'os libretos de muitas óperas de [[Händel]] y [[Wolfgang Amadeus Mozart|Mozart]].<ref name="Burn" />
== Referencias ==
|