Diferencia entre revisiones de «Liga Europea d'a UEFA»

Contenido eliminado Contenido añadido
Pachina creyada con '{{Articlo destacato}} {{Infobox competición esportiva |nombre = Europa League |nombre oficial = Liga Europea de la UEFA |color = #08088A |color2 = white |logo = |imachen ...'
 
Sin resumen de edición
Linia 27:
|anotacions =
}}
 
A '''Liga Europea d'a UEFA''' (''UEFA Europa League'' en anglés) ye una [[Partiu internacional de Futbol|competición internacional]] de futbol creyada por a [[Unión Europea d'Asociacions de Futbol]] en [[1971]] con o nombre de '''Copa d'a UEFA''' (''UEFA Cup'' en anglés)
en reemplazo d'a [[Copa de Ferias]], torneo que no estió afliliado a dita confederación.
 
A UEFA sostiene que a UEFA Europa League —anteriorment conoixida como Copa d'a UEFA— naixió d'a [[Copa de Ferias]]. En l'anyo 1971 se disputó o zaguer campeonato de Copa de Ferias, dimpués a UEFA pasó a organizar o campeonato y lo reestructuró, substituindo o nombre y a competición por o de Copa UEFA, hue conoixiu como UEFA Europa League.
 
A Liga Europa, conoixida popularment tamién como '''Liga Europea''', '''Euroliga''' u '''UEFA''' (a causa d'o nombre que tenió o torneo dica o [[2009]]), ye dende l'anyo [[1999]] a segunda competición internacional desembolicada prencipalment en territorio europeu con mayor prestigio dimpués d'a [[Liga de Campeones d'a UEFA]].
 
O ganador d'ista competición disputa a [[Supercopa d'Europa d'a UEFA]] contra o campeón d'a [[Liga de Campeones d'a UEFA]] d'a mesma temporada.
 
O campeón vichent ye o [[Futbol Club Oporto|FC Porteo]], que conquirió o suyo zaguer titol dimpués de redotar 1-0 a o [[Sporting de Braga]]. Os clubs con mayor exito en a competición son, en orden cronolochico, a [[Juventus Football Club|Juventus]], o [[Inter de Milán]] y o [[Liverpool Football Club|Liverpool]], cadagún con 3 titols.
 
== Formato ==
a UEFA Europa League consiste en quatro rondas previas a modo d'eliminatoria directa (a zaguera d'ellas considerada como ronda de play-offs) y a propia UEFA Europa League en ell.
 
Ista fase final d'o torneo se compone d'una fase de grupos (12 grupos de 4 equipos cadagún) en el qual cada club s'enfrentará a cadagún d'os suyos 3 rivals a doble tornada (6 chornadas) y una serie d'eliminatorias que comprenden dende os dieciseisavos de final, todas ellas a ida y tornada, fueras d'a final, que se disputará a partiu solo en un estadio designau previament por a [[UEFA]].
 
En as eliminatorias directas a ida y tornada caye eliminau aquell equipo que haiga marcau menos gols dimpués d'os 180 menutos. Caso que totz dos conchuntos hesen aconseguiu o mesmo numero de tantos, aconseguiría pasar a la siguient ronda aquell que hese encaixau menos gols en o suyo feudo. Si isto no dilucidase un ganador, se chugarían una prórroga componida de dos tiempos de 15 menutos cadagún a la fin d'o partiu de tornada. Si entre os periodos extra totz dos equipos marcan o mesmo numero de gols, se tornaría a aplicar o regle d'o gol de visitante, con el qual se clasificaría t'a siguient ronda aquell equipo que chugase ixe partiu de tornada en calidat de visitante. En o supuesto que a prórroga transcorrese sin gols se recurriría, finalment a la [[Lanzamientos de penalti|tanda de penaltis]].
 
Entre a fase de grupos cada victoria suma 3 puntos; cada empate, 1; y una redota, 0. Pasan a la siguient ronda os 2 primers de cada grupo (24 equipos en total), que de conchunta con os 8 tercers d'a UEFA Champions League conforman os 32 participantes d'os dieciseisavos de final. Si 2 u mas equipos contan con o mesmo numero de puntos dentro d'o mesmo grupo os siguients criterios determinan l'orden de clasificación (en orden descendent):
::a) Mayor numero de puntos obtenius en os partius d'o grupo chugaus entre os equipos en qüestión;
::b) Mayor diferencia de gols en os partius d'o grupo chugaus entre os equipos en qüestión;
::c) Mayor numero de gols marcaus difuera de casa en os partius d'o grupo chugaus entre os equipos en qüestión;
::d) Mayor diferencia de gols en totz os partius d'o grupo;
::y) Mayor numero de gols marcaus en totz os partius d'o grupo;
::f) Millor coeficient (aconseguiu a lo largo d'os zaguers 5 anyos en a Champions League y a Europa League).
 
== Historia ==
=== 1972-1979 ===
Dende a primera edición d'o torneo, as finals se chugaban a doble partiu; y a o torneo plegaban os millors clasificaus d'as respectivas ligas. En [[1972]], a primera final d'o torneo se dio entre dos clubs de [[Inglaterra]]. Plegaban o [[Tottenham Hotspur|Tottenham]] y [[Wolverhampton Wanderers Football Club|Wolverhampton Wanderers]] a la cita, en el partiu del qual d'ida o Tottenham aconsiguió o gol d'o triunfo a os 87 menutos d'o choque, ganando por 1-2. O trofeo l'aseguró con un empate a un gol en [[White Hart Lane]]. En o quadro d'os ''spurs'' destacaba en ixa temporada [[Pat Jennings]], un d'os millors chugadors d'a historia d'o club.
 
En [[1973]], o titol tornaría a estar d'os britanicos, con o [[Liverpool Football Club|Liverpool]] como campeón d'a UEFA. Con [[Kevin Keegan]] y [[John Benjamin Toshack]], os ''reds'' golearon a o [[Borussia Mönchengladbach]] por 3-0 en [[Anfield Road]], encara que en a tornada perderían por 2-0 (con doblete de [[Jupp Heynckes]]), resultau suficient ta coronarse campeones.
 
L'anyo [[1974]], o [[Feyenoord Rotterdam]] s'alzó con a copa dimpués de redotar a o Tottenham por 4-2 en o marcador global. a ida se desembolicó en Londres con marcador igualado a dos gols, a o que se suma o 2-0 lograu en [[Rotterdam]]. cal sinyalar que o quadro portuario manteneba en as suyas ringleras a qualques chugadors que heban conqueriu a [[Copa d'Europa]] en 1970.
 
En [[1975]], o Mönchengladbach podió saboriar l'exito debant d'o [[FC Twente]]. O quadro alemán empató en casa sin gols, mientres que en a tornada, [[Allan Simonsen]] y [[Jupp Heynckes]] aconsiguioron una goleada de cinco a un, que certificó o suyo primer titol europeu.
 
En [[1976]], nuevament con Toshack y Keegan en a plantilla, o Liverpool tornó a reeditar os suyos laureles continentals, redotando en casa debant d'o [[Club Broixas]] [[Belchica|belga]] por 3-2. Os de Merseyside sellaron o triunfo con un empate a un gol lograu en l'Olympiastadion de Broixas.
 
En [[1977]] sería a [[Juventus]] [[Italia|italiana]] a que aconseguiría a suya primera hazaña continental debant d'o [[Athletic Club]]. Os ''bianconeros'' ganoron en a ida por a minima diferencia con gol de [[Marco Tardelli]], mientres que en o [[Estadio Sant Mamés]] os vascos s'imposoron por 2-1 (gols de Churruca y [[Carlos Ruiz Herrero|Carlos Ruiz]]), triunfo que estió insuficient ta aquell club conformado por chugadors d'a talla de [[José Ángel Iribar]], [[Txetxu Rojo]], [[Javier Irureta]] u [[Daniel Ruiz Bazán]] entre atros. Os juventinos teneban en as suyas ringleras a [[Dino Zoff]], [[Claudio Gentile]], [[Gaetano Scirea]] y o propio Tardelli, base d'a selección italiana que en [[1982]] aconseguiría a Copa Mundial de Futbol.
 
En [[1978]], o [[PSV Eindhoven]] aconsigue o titol dimpués de redotar en a final de tornada a o [[Sporting Club de Bastia]], por 3-0. Os tantos corrioron por cuenta de [[Willy van de Kerkhof]], [[Gerrie Deykers]] y [[Willy van der Kuijlen]]. O choque d'ida finalizaba sin gols.
 
En [[1979]], Borussia Mönchengladbach conquirió a suya segunda copa, dimpués de doblegar a o [[Estrela Roya de Belgrado]], d'a hue extinta republica de [[Yugoslavia]]. O marcador d'ida remató empatado a un gol, mientres que a tornada se decidió por o solitario gol de penalti d'Allan Simonsen.
 
=== 1980-1989 ===
En [[1980]], o Mönchengladbach tornaría a una final d'una Copa UEFA, pero enfrente suyo trobó a o [[Eintracht Frankfurt]], subcampeón d'a Copa de Campeones d'Europa de 1960. a ida heba finalizau con un marcador favorable t'os de Renania d'o Norte (tres gols contra dos), pero o gol de [[Fred Schaub]] ta l'Eintracht privó a o Borussia d'aconseguir repetir o triunfo.
 
En [[1981]], o sorprendent [[Ipswich Town]], entrenau por [[Bobby Robson]] aconsiguió coronarse como campeón d'a copa UEFA, goleando en Inglaterra por 3-0 a o [[AZ Alkmaar]] [[Países Baixos|holandés]]. Os neerlandeses vencioron en o [[Estadio Olimpico d'Amsterdam]] por 4-2 en o duelgo de revancha, insuficient ta privar que os britanicos s'alzasen con a UEFA.
 
O [[IFK Göteborg]], que comandado por [[Sven-Göran Eriksson]], venció a o [[Hamburgo SV]] en totz dos duelos disputaus (1-0 en [[Suecia]] y 3-0 en [[Alemanya]]) en a final de [[1982]].
 
Al anyo siguient, o propio Eriksson plegaría a una final d'o torneo, encara que en ista vegada lo fació con o [[Sport Lisboa y Benfica|Benfica]] [[Portugal|portugués]]. Por desgracia, os lusitanos cayoron en a final debant d'o [[RSC Anderlecht|Anderlecht]] de [[Belchica]] (1-0 t'os belgas en casa y 1-1 en Lisboa).
 
En [[1984]], con [[Enzo Scifo]], [[Morten Olsen]] y [[Frank Vercauteren]], l'Anderlecht tornó a disputar a final, pero ista vegada no podió frent a o Tottenham anglés. Manimenos que en totz dos partius empataron a un gol, a tanda de penaltis decidiría a consecución d'o trofeo. O 4-3 en os lanzamientos favoreixió a os ''spurs'', gracias a os fallos d'Olsen y Arnór Gudjonsen.
 
Totz dos anyos siguients ([[1985]] y [[1986]]), o dominio d'a competición recaló en o [[Real Madrid]], que se convertiba asinas en o primer equipo en ganar dos anyos seguius a Copa d'a UEFA. En 1985, con [[Manuel Sanchís Hontiyuelo|Manuel Sanchìs]], [[Chendo]], [[Míchel]], [[José Antonio Camacho]] y l'archentino [[Jorge Valdano]], entre atros, conqueriría o titol dimpués de redotar a o [[FC Fehérvár|Videoton]] de [[Hongría]] dimpués de golear por 3-0 en tierras orientals, encara que en o [[Estadio Santiago Bernabéu|Santiago Bernabéu]] cayerían por 1-0. a temporada posterior, d'a man d'o celebre delantero mexicano [[Hugo Sánchez]] repitioron l'exito dimpués de ganar-le a o [[1. FC Colonia|FC Colonia]] alemán.
 
En [[1987]], l'IFK Göteborg conquirió por segunda vegada o torneo dimpués de ganar a o [[Dundee United]] [[Escocia|escocés]]. Istos zaguers plegoron a la final dimpués d'eliminar a o [[Futbol Club Barcelona|FC Barcelona]] en quartos de final, y en semifinals a l'ex-campeón Borussia Mönchengladbach.
 
En [[1988]], o [[Bayer Leverkusen]] se proclamaría campeón dimpués de plegar a la tanda de penaltis debant d'o [[RCD Espanyol|Espanyol de Barcelona]], formau por [[Ernesto Valverde]] y [[Pichi Alonso]] entre atros, y con [[Javier Clemente]] como entrenador. a ida heba acabau con triunfo ''perico'' por 3-0, mesmo resultau que aconsiguió o club alemán en o duelgo de tornada en Leverkusen. a serie de lanzamientos de penalti finalizó con marcador de 3-2, favorable t'os germanos, dimpués d'os fallos de [[Santiago Urquiaga]], [[Manuel Zúñiga]] y [[Sebastián Losada]].
[[Imachen:Maradona penalty.jpg|thumb|left|250px|[[Diego Armando Maradona]] (en a foto, lanzando un penalti), estrela d'o [[SSC Napoli]] que ganó o titol en 1989.]]
En [[1989]], con l'archentino [[Diego Maradona]] y os brasilenyos [[Alemãu]] y [[Careca]] como figuras, o [[SSC Napoli|Napoli]] se fació con o campeonato dimpués de vencer a o [[VfB Stuttgart]]. Un 2-1 en Nápoles y un dramatico empate a tres gols en o Neckarsatdion estioron suficients ta que l'equipo celeste s'imposase a o conchunto alemán.
 
=== 1990-1999 ===
O dominio italián en a Copa UEFA continaría dos anyos mas, con a [[Juventus FC]] y o [[Inter de Milán]]. Os de Piamonte ganoron en [[1990]] en una final netament italiana, debant d'a [[AC Fiorentina|Fiorentina]] por 3-1, con presencia de [[Stefano Tacconi]] en a portería, [[Rui Barros]] en o mediocampo y [[Salvatore Schillaci]] y [[Pierluigi Casiraghi]] en a delantera. a tornada acabaría con empate sin gols en Avellino, o estadio de Florencia se trobaba sancionado y s'habió de recurir a la ciudat campana.
 
Al anyo siguient, l'Internazionale enamplaría o dominio italián con o suyo triunfo sobre a [[AS Roma|Roma]], en unatra final transalpina. O quadro ''nerazurro'' teneba en as suyas ringleras a [[Walter Zenga]], [[Giuseppe Bergomi]] (solo campeón d'a copa d'a UEFA en tres ocasions con un mesmo club) y os alemans campeones d'o mundo de 1990 [[Lothar Matthäus]] y [[Andreas Brehme]]. En [[Milán]], os interistas ganoron por 2-0, y en a tornada os romans vencioron por un gol a zero.
 
En [[1992]], unatro equipo italián plegaría a la final: o [[Torino FC]]. Manimenos, os turineses solament aconsiguioron empatar en casa debant d'o [[Ajax Amsterdam]] a dos gols, resultau que se manteneba inamovible en o marcador global, la qual cosa permitiba a os holandeses aconseguir a copa.
 
Juventus tornaría a reverdecer os laureles l'anyo siguient debant d'o [[Borussia Dortmund]], en una final que o quadro ''bianconero'' ganó en totz dos partius (1-3 en Alemanya y un contundent 3-0 en o [[Delle Alpi]]).
 
En [[1994]], l'Inter de Milán tornaría a conquerir o titol con un doble 1-0 debant d'o SV Casino Salzburgo (actual [[Ret Bull Salzburgo]]).
 
O [[Parma Football Club|Parma]] se convertiría en o nuevo campeón en [[1995]], dimpués de vencer en o [[Stadio Ennio Tardini]] por un gol a zero a la [[Juventus]]. a revancha se chugó de forma curiosa en [[Milán]], que remató con un empate a un gol.
 
En [[1996]], o [[Bayern Múnich]] se consagró con a corona dimpués de redotar a o [[Girondins de Bordeaux]], club francés que teneba en as suyas ringleras a chugadors como os futuros campeones d'o mundo [[Bixente Lizarazu]] y o ganador d'un [[Balón d'oro]] [[Zinedine Zidane]]. En Alemanya ganó por 2-0, y en o Parc-Lescure fació lo mesmo, ista vegada con un 3-1.
 
a temporada siguient sería unatro club alemán o que ganase o titol: o [[FC Schalke 04|Schalke 04]]. Os ''miners'' ganaban en o Parkstadion por 1-0 a l'Inter de Milán, y os lombardos empataron a final en a tornada. Nuevament estioron os penaltis os que decidioron a o ganador. O Schalke se feba con a victoria, gracias a la intervención d'o portero [[Jens Lehmann (futbolista)|Jens Lehmann]].
[[Imachen:Ronaldo.jpeg|thumb|[[Ronaldo]] se convirtió en figura d'o [[Inter de Milán]] campeón d'a UEFA en [[1998]].]]
Dende a campanya 1997/98, a final se chugaría a un solament partiu, en un estadio neutral que a UEFA decide antes d'o ranque d'o campeonato. Baixo iste cambeo, l'Inter de Milán tornó a colar en a final, contra o [[SS Lazio|Lazio de Roma]], estando a quatrena final italiana d'ista competición. O partiu, disputau en o [[Parc des Princes|Parque d'os Principes]] de [[París]] se decantó d'o costau d'os neroazurros, que vención a o conchunto romano por 3-0, con gols de [[Iván Zamorano]], [[Javier Zanetti]] y [[Ronaldo]].
 
En [[1999]], o [[Parma FC]] tornó a una final d'a UEFA con qualques d'as suyas figuras como [[Gianluigi Buffon]] en a portería, [[Lilian Thuram]] y [[Fabio Cannavaro]] en esfensa; [[Dino Baggio]] y [[Juan Sebastián Verón]] en o centro d'o campo; y [[Hernán Crespo]] y [[Enrico Chiesa]] en ataque. O marcador final estió 3-0 debant d'o [[Olympique de Marsella]], en a final celebrada en o [[Estadio Olimpico Luzhniki]] de [[Moscú]].
 
=== 2000-2009 ===
Con a desaparición d'a [[Recopa d'Europa]] en 1999, os campeones nacionals de copa se clasificaban t'a Copa d'a UEFA (o qual se mantiene dica o día de hue), y os que finalizaban como tercers de grupo en a primera fase d'a Liga de Campeones plegaban a disputar a tercera ronda d'a UEFA. Precisament a final d'a edición 1999/2000 se disputó entre dos conchuntos eliminaus ixa mesma temporada d'a maxima competición europea, o [[Arsenal Football Club|Arsenal FC]] [[Inglaterra|anglés]] y o [[Galatasaray SK]] [[Turquía|turco]], en o [[Parken Stadion]] de [[Copenhague]]. Dimpués d'empatar sin gols os 90 menutos y o tiempo extra, a tanda de penaltis tornaría a estar decisiva. Os turcos s'imposoron por 4-1, convertir en o primer equipo d'o suyo país en ganar una competición europea.
 
En [[2001]] o Liverpool aconsiguió vencer en una agonica final a o [[Esportivo Alavés]] espanyol, club que se convertiba en a sensación d'o certamen. Os de Vitoria plegaban a la final celebrada en [[Dortmund]], dimpués d'eliminar a o [[Inter de Milán]] en uitens de final, en quartos a o [[Rayo Vallecano]] y en semifinals a o [[1. FC Kaiserslautern]]. En a final, os angleses ganaban por 3-1 en o primer tiempo, y en o segundo tiempo se produció un empate a quatro gols. Pero un autogol de [[Delfí Geli]] en contra d'os vascos a cinco menutos d'o final d'a prórroga deixó a l'equipo espanyol sin poder devantar o titol.
 
En [[2002]], o [[Feyenoord]] tornaba a una final internacional dimpués de 28 anyos. O [[8 de mayo]] d'ixe anyo, os de Rotterdam podioron devantar o titol continental debant d'o [[Borussia Dortmund]], y lo facioron en casa. O resultau final estió un 3-2 t'os neerlandeses, que teneba en o plantel a [[Jon Dahl Tomasson]] y [[Robin van Persie]] como estrelas.
[[Imachen:JoseMourinho.jpg|thumb|left|[[José Mourinho]] estió o responsable d'un nuevo exito internacional d'o FC Porteo en 2003]]
O [[21 de mayo]] de [[2003]], o [[FC Porteo]] ganaba o suyo primer titol internacional dende 1987, con un tasament conoixiu [[José Mourinho]] como entrenador. En o [[Estadio Olimpico d'a Cartuja|Estadio Olimpico de Sevilla]] s'imposó en unatra dramatica final europea a o [[Celtic Glasgow]], gracias a un gol d'o brasilenyo [[Derlei]], en o menuto 10 d'o segundo tiempo d'a prórroga, que acabaría con un 3-2 final.
 
O [[19 de mayo]] de [[2004]], o [[Valencia CF]] se proclamó campeón d'a UEFA dimpués de doblegar en [[Gotemburgo]] a o [[Olympique Marsella]] por 2-0, con gols de [[Vicente Rodríguez]] y [[Mista]].
 
En a temporada 2004/05, a UEFA realizó un cambeo en a competición. Se creyó una fase de grupos que constaba de 40 equipos dividius en ueito grupos, con cinco integrantes por grupo. Os tres primers se clasificaban automaticament a la siguient ronda, an o primer de cada grupo chugaba contra un tercer d'unatro grupo -siempre que no isen d'o mesmo país ni grupo-, y os segundos millors chugaban debant d'os tercers de grupo d'a primera fase d'a Liga de Campeones.
Baixo iste nuevo formato, o [[PFC CSKA Moscú|CSKA Moscú]] sorprendió a toda Europa dimpués de remontar un 0-1 adverso debant d'o [[Sporting Lisboa]], y adjudicarse o trofeo por 3-1 en o [[Estádio José Alvalade]]. Os ''leones'' no lo podeban creyer: se les escapaba en o suyo propio feudo a suya primera oportunidat de ganar un titol europeu dende que s'alzoron con a Recopa d'Europa en 1964.
 
O [[10 de mayo]] de [[2006]], sería una calendata historica t'o [[Sevilla FC]]. Os hispalenses festejaban o centenario d'o club, y lo facioron a lo gran, goleando en a final disputada en o [[Philips Stadion]] de [[Eindhoven]] a o [[Middlesbrough Football Club|Middlesbrough FC]], por un aclapador 4-0, con dos gols de [[Vincenzo Maresca]], un de [[Luís Fabiano]] y unatro de [[Frédéric Kanouté]].
 
a temporada siguient, os sevillistas tornarían a repetir o festejo continental, en una final espanyola, debant d'o [[RCD Espanyol]]. a trobada disputada en o [[Hampden Park]] de [[Glasgow]] remataba con empate a un gol os 90 menutos (Adriano marcó t'o Sevilla y Redise t'o Espanyol), pero os gols de [[Frédéric Kanouté]] por o Sevilla, y de [[Jônatas Domingos]] por o Espanyol, en a prórroga, ferían decidir o titol dende os 11 metros. Andrés Palop (que marcó un gol decisivo en os uitens de final) se convirtió en la figura d'a final, en detener tres lanzamientos. O Sevilla se convertiba en o segundo equipo en reeditar o titol a l'anyo siguient d'o suyo anterior triunfo, dimpués d'o [[Real Madrid]] en 1985 y 1986.
 
a sorpresa internacional tornaría a instalar en a campanya 2007/08, con o desconoixiu [[Zenit San Petersburgo]], entrenau por [[Dick Advocaat]], y que superó a o [[Villarreyal CF|Villarreyal]] [[Espanya|espanyol]] en a ronda de dieciseisavos de final; a o [[Olympique Marsella]] en uitens; en quartos a o [[Bayer Leverkusen]] y en semifinals a l'alavez favorito [[Bayern Múnich]]. Con un estilo de chugo ofensivo y muit suspicaz, se ficó en a final continental celebrada en [[Mánchester]], debant d'o [[Glasgow Rangers]]. Un 2-0 en os intes finals d'o partiu permitiba a os rusos coronarse campeones continentals, estando o segundo club d'o suyo país en ganar una competición d'a UEFA.
 
a temporada 2008/09 metería fin a la Copa d'a UEFA, ya que a partir d'a temporada 2009/10 pasaría a clamar UEFA Europa League. O zaguer partiu disputau antes d'o cambeo de formato estió a final celebrada entre o [[Shakhtar Donetsk]] y o [[Werder Bremen]] en o estadio [[Estadio Şükrü Saracoğlu|Şükrü Saracoğlu]] de [[Estambul]] con resultau final de victoria por 2-1 t'o conchunto ucrainés, estando o primer triunfo d'un equipo d'o suyo país dimpués d'a independencia d'o mesmo.
 
=== 2010-Actualidat ===
[[Imachen:Radamel Falcao 6334.jpg|250px|thumb|[[Falcao Garcia]], estrela d'o [[FC Porteo]] que se proclamó campeón en a temporada [[UEFA Europa League 2010-11|2010/11]], batió o récord de gols en aquella edición con 17 tantos.]]
O nuevo decenio prencipió con a competición rebautizándose como ''Liga Europa d'a UEFA'' y con una serie de cambeos en a mesma, os quals incluyoron una primera fase de 12 grupos componida por 48 participantes. En a final, o [[Atletico Madrit]], equipo que accedió a os dieciseisavos dimpués d'una floixa campanya en a [[Liga de Campeones d'a UEFA|Liga de Campeones]], s'enfrentó a la revelación d'o torneo, un modesto [[Fulham FC]] que redotó en o suyo camín a equipos teoricament superiors. Totz dos gols marcaus por o delantero uruguayo [[Diego Forlán]] estioron claves ta dar a victoria a os ''colchoneros'' en un partiu que se decidió en a prórroga dimpués de rematar o tiempo reglamentario con empate a un.
 
a temporada 2010/11 albergó una nueva final entre equipos d'un mesmo país, en ista ocasión portugueses. O [[Futbol Club Oporto|FC Porteo]] se proclamó campeón dimpués de vencer en a final de Dublín a o [[Sporting Clube de Braga|Sporting de Braga]], gracias a o solitario gol de [[Radamel Falcao García]]. O colombiano superó, con 17 tantos o récord d'o [[Alemanya|alemán]] [[Jürgen Klinsmann]] de gols marcaus en una edición d'a competición, mientres que o tecnico d'os Dragõye, [[André Villas Boas]], se convirtió con 33 anyos en l'entrenador mas choven en ganar un titol d'a [[UEFA]].O día [[22 de febrero]] de [[2012]],l'archentino [[Sergio Aguero]] marcó o gol mas rapido en toda a historia d'iste torneo,trofeo,copa,campeonato,titol u certamen a os 19 segundos frent a o [[Porteo]] de [[Portugal]] que ye o vichent campeón.
 
[[af:UEFA Europa League]]
[[ar:دوري أوروبا]]
[[az:UEFA Kuboku]]
[[bar:UEFA-Cup]]
[[be:Ліга Еўропы УЕФА]]
[[be-x-old:Ліга Эўропы УЭФА]]
[[bg:Лига Европа]]
[[bn:উয়েফা কাপ]]
[[bs:UEFA Evropska liga]]
[[ca:UEFA Europa League]]
[[cs:Evropská liga UEFA]]
[[da:UEFA Europa League]]
[[de:UEFA Europa League]]
[[el:ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ]]
[[en:UEFA Europa League]]
[[es:Liga Europea de la UEFA]]
[[eo:UEFA-pokalo]]
[[et:UEFA Euroopa Liiga]]
[[eu:UEFA Europa League]]
[[fa:لیگ اروپا]]
[[fi:Eurooppa-liiga]]
[[fr:Ligue Europa]]
[[ga:UEFA Europa League]]
[[gl:UEFA Europa League]]
[[he:הליגה האירופית]]
[[hr:UEFA Europska liga]]
[[hu:Európa-liga]]
[[id:Liga Eropa UEFA]]
[[is:Evrópukeppni félagsliða í knattspyrnu]]
[[it:UEFA Europa League]]
[[ja:UEFAヨーロッパリーグ]]
[[jv:Liga Eropah UEFA]]
[[ka:უეფა-ს ევროპის ლიგა]]
[[kk:УЕФА Еуропа Лигасы]]
[[ko:UEFA 유로파리그]]
[[ku:Kasa Ewropayê]]
[[lt:UEFA Europos lyga]]
[[lv:UEFA Eiropas līga]]
[[mk:Куп на УЕФА]]
[[ml:യുവേഫ യൂറോപ്പ ലീഗ്]]
[[mn:УЕФА Европын лиг]]
[[nap:Coppa UEFA]]
[[nl:UEFA Europa League]]
[[nn:UEFA-cupen]]
[[no:UEFA Europa League]]
[[pl:Liga Europy UEFA]]
[[pt:Liga Europa da UEFA]]
[[ro:UEFA Europa League]]
[[ru:Лига Европы УЕФА]]
[[scn:Coppa UEFA]]
[[sco:UEFA Europa League]]
[[sh:UEFA Europska Liga]]
[[simple:UEFA Europa League]]
[[sk:Pohár UEFA]]
[[sl:Evropska liga]]
[[sq:UEFA Kupa]]
[[sr:УЕФА лига Европе]]
[[sv:Uefa Europa League]]
[[th:ยูฟ่ายูโรปาลีก]]
[[tr:UEFA Avrupa Ligi]]
[[uk:Ліга Європи УЄФА]]
[[vec:Copa UEFA]]
[[vi:Cúp UEFA Europa League]]
[[zh:欧足联欧洲联赛]]