Diferencia entre revisiones de «Charles de Gaulle»

Contenido eliminado Contenido añadido
m r2.6.5) (Robot Adhibito: Modificato: kk:Шарль де Голль
teyorías > teorías
Linia 55:
== Os suyos orichens familiars y os suyos estudeos ==
[[Imachen:Maaison natale Ch de Gaulle Lille.jpg|left|thumb|250px|O casa natal de Charles de Gaulle en [[Lille]].]]
Charles de Gaulle yera naixito en una familia de tradición [[Catolicismo|catolica]] a on a suya rama paterna (os ''de Gaulle'') deciban estar descendients d'a chichota [[nobleza]] francesa, encara que os de Gaulle no amanixenamaneixen en garra repertorio u nobiliario, y que viviban en [[París]] dende meyatos d'o [[sieglo XVIII]]. A suya rama materna yera d'a rechión de [[Norte-Paso de Calais]], estando o suyo güelo un industrial de [[Lille]], a on nació Charles de Gaulle o [[22 de noviembre]] de [[1890]].
 
O pai de Charles yera Henri de Gaulle, un profesor, y a suya mai Jeanne Maillot, y teneba tres chirmans y una chirmana. Encara que yeran catolicos, a suya familia yera de tradición [[Liberalismo|liberal]], vinclata a la [[III Republica Francesa]] y a las suyas institucions y de tradición ''[[dreyfusard]]''. Charles de Gaulle recibió almostranza en escuelas vinclatas a l'[[Ilesia Catolica]], dica que en [[1905]], quan a crisi entre a Ilesia Catolica y as institucions civils d'o Estato, marchó ta [[Belchica]] ta continar estudeando en establecimientos relichiosos d'ixe país.
Linia 80:
En [[1925]] fue destinato a o Estato Mayor d'o [[Philippe Pétain|mariscal Pétain]], vicepresident d'o Consello Cheneral d'a Guerra, y en [[1927]] fue destinato a mandar un [[batallón]] de cazataires en [[Trier]], en o territorio de l'[[Alemanya de Weimar]] ocupato por os franceses. En [[1929]] y dica [[1931]] fue destinato a l'[[Orient Meyo]], a o protectorato francés de [[Siria]], residindo en a ciudat de [[Beirut]] (hue a [[Capital (politica)|capital]] d'o [[Liban]]) con a suya familia, dica tornar a [[París]] destinato a la Secretaría Cheneral d'a Esfensa Nacional.
 
En ixe inte, Charles de Gaulle publicó as suyas teorías sobre l'arte d'a guerra y d'a scencia melitar, dividitas en quatre libros: ''La Discorde chez l'ennemi'' ([[1924]]), ''Le Fil de l'épée'' ([[1932]]), ''Vers l'armée de métier'' ([[1934]]) y ''La France et son armée'' ([[1938]]). En istas obras feba reflexions sobre os cambeyos en a guerra provocatos por l'aparición d'armas nuevas (o [[tanque]] y l'[[avión]]). Asinas, creyeba que encara que yera important disposar en Francia de [[Fortificación|fortificacions]] estaticas ta a esfensa d'o suyo territorio, tamién yera important disponer, como deciba [[Jean-Baptiste Eugène Estienne]] (considerato o pai de l'arma blindata francesa) d'un cuerpo poderoso de [[Tanque|carros de combate]] ta unir a capacidat de disparo (u potencia de fuego) con a movilidat, caracteristicas propias d'os [[Tanque|blindatos]], fendo posible asinas a creyación d'una fuerza que podese fer penetracions en a retaguardia enemiga. Tamién consideraba que ta fer ixo posible calía contar no nomás con un Exercito formato por [[conscripción]], sino tamién con un continchent de soldatos profesionals altament cualificatos en estar a suya profesión a profesión de [[melitar]], y no estar nomás a suya presencia en o Exercito limitata a un periodo curto de tiempo. Istas teyoríasteorías no fuoron bien acullitas, encara que sí cuacoron a la extrema dreita nacionalista d'''[[Action Française]]'' (con elochios de presonalidatz como [[Charles Maurras]] u [[Jacques Bainville]]) y a bells politicos de dreita preocupatos por a renaixencia d'o [[nacionalismo alemán]] en l'[[Alemanya de Weimar]] que ya esdebeniba o [[Tercer Reich]] d'[[Adolf Hitler]], como [[Paul Reynaud]] u [[Philippe Serre]].
[[Imachen:Tanks FT-17.jpg|left|thumb|250px|[[Tanques]] ''[[Renault FT-17]]'' de fabricación francesa en servicio con o [[Exercito polaco]] mientres a [[Guerra polaco-sovietica]], a on ye fácil que de Gaulle veyese o suyo papel melitar en acción.]]
Difuera de Francia, sindembargo, as teyoríasteorías de de Gaulle fuoron analizatas por atros melitars con ideyas semilars: [[Basil Liddell Hart]] en o [[Reino Unito]] y [[Heinz Guderian]] en [[Alemanya]], amás de [[Mikhail Tukhachevsky]] en a [[Unión Sovietica]], iste zaguero un antigo conoixito d'os suyos tiempos de prisionero de guerra en Alemanya. Isto estió muit important, en confirmar a Guderian en a vía que yera explorando ya d'antis más, encara que Guderian (o creyador d'a fuerza blindata d'a ''[[Wehrmacht]]'' alemana) adhibiba una qüestión important a la suya teoría d'a ''[[blitzkrieg]]'', a participación decisiva de l'[[aviación melitar]] con papel prencipal, y no nomás subordinato como pensaba de Gaulle. En Francia, os dirichents melitars d'o país confiaban en as posibilidatz esfensivas d'a ''[[Linia Maginot]]'', construita en a muga franco-alemana, y en una guerra de posicions estaticas, y unatro melitar francés que preconizaba ideyas parellanas yera o coronel [[Émile Mayer]], amigo de de Gaulle.
[[Imachen:CarteLigneMaginot.png|right|thumb|250px|Mapa d'as fortificacions d'a [[Linia Maginot]] construitas ta una esfensa estatica d'o territorio francés, en contra d'as ideyas de de Gaulle.]]
Charles de Gaulle, que yera d'ideyas monarquicas y muit conservadoras y contrario a o sistema parlamentario d'o suyo país, encara que como melitar que yera no lo deciba ubiertament, fació a suya primera conferencia publica en [[1934]] en a [[Sorbona]] de [[París]], vinclato a o grupo ''Fustel de Coulanges'', que a la vegata feba parte d'os cerclos amanatos a l'''[[Action Française]]''. Sindembargo, istas influencias conservadoras yeran mediatizatas y matisatas por atras qüestions: uno d'os suyos mayestros yera o coronel [[Émile Mayer|Mayer]], d'orichen [[Chodigos|chodigo]]; as influencias en de Gaulle d'a obra de [[Charles Péguy]], melitant de cuchas encara que d'ideyas catolicas, y as influencias d'[[Henri Bergson]], tamién d'orichen chodigo. Asinas, de Gaulle tamién teneba relación con grupos cristians partidarios d'o [[Frent Popular (Francia)|Frent Popular]] y d'a intervención en a [[Guerra Civil espanyola]] chunto a o rechimen [[Segunda Republica Espanyola|republicán]] contra os sublevatos [[Franquismo|franquistas]], que amás no cal oblidar que yeran aliatos d'a [[Italia]] [[Faixismo|faixista]] de [[Benito Mussolini|Mussolini]] y d'o [[Tercer Reich]] d'[[Adolf Hitler]], y que yeran istos os enemigos prencipals de Francia y contra los qualos se preparaba Francia ta esfender-sen en una guerra.
Linia 93:
{{Articlo principal|Segunda Guerra Mundial}}
[[Imachen:Bundesarchiv Bild 101I-012-0035-11A, Polen, Panzer I und Infanterie.jpg|right|thumb|250px|[[Tanque]]s ''[[Panzer I]]'' d'a ''[[Wehrmacht]]'' dentrando en territorio polaco mientres a [[invasión de Polonia en 1939]] por os alemans.]]
En prencipiar a [[Segunda Guerra Mundial]], o coronel Charles de Gaulle continaba asinas destinato en [[Metz]], a on vivió a ''[[Drôle de guerre]]'', en analizando dende luén a [[invasión de Polonia en 1939]] por a ''[[Wehrmacht]]''. Asinas, en chinero de [[1940]] ninvió a 80 presonalidatz francesas (incluyendoincluyindo-ie [[Léon Blum]] y [[Paul Reynaud]] y a os chenerals [[Maurice Gamelin]] y [[Maxime Weygand]]) un treballo teorico tetulato ''L'Avènement de la force mécanique'' sobre as almostranzas d'ixa invasión de [[Polonia]] ta a esfensa de Francia, insistindo-ie en a necesidat d'establir una cooperación en o emplego en os campos de batalla d'o [[tanque]] y de l'[[avión]].
 
O [[27 de setiembre]] de [[1939]], o mesmo día d'a rendición de [[Varsovia]] a os alemans, [[Adolf Hitler|Hitler]] ordenó a elaboración d'un plan ta una acción melitar en o [[Frent Occidental (Segunda Guerra Mundial)|Frent Occidental]], contra [[Francia]], [[Belchica]], [[Luxemburgo]] y os [[Países Baixos]], plan que se desenvolicó con participación de [[Henning von Tresckow]], [[Günther Blumentritt]], [[Erich von Manstein]] y [[Gerd von Rundstedt]] y que remató en o dito ''[[Plan Manstein]]'', encara que en realidat yera una versión modificata d'o plan preparato por von Manstein.<ref>{{es}} Lozano, Álvaro: ''Kursk, 1943. La batalla decisiva''. Editorial Alabar, [[Sant Andreu de Llavaneres]], 1ª edición, febrero de [[2008]]. ISBN 978-84-96829-60-2, pachina 86.</ref> Iste plan esdevenió una acción melitar efectiva o [[10 de mayo]] de [[1940]], quan prencipió a dita [[batalla de Francia]].
Linia 104:
O [[28 de mayo]], a 4ª División Blindata de Reserva, luego d'un viache de 200 [[km]] tornó a atacar a los alemans, ista vegata en o sector d'[[Abbeville]], fendo arredol de 400 prisioners a los alemans.
 
O [[6 de chunio]] de 1940, [[Paul Reynaud]], que en ixe inte yera [[Primer menistro de Francia]], clamó a de Gaulle a la capital, ta que ocupase un cargo de [[subsecretaire]] en o suyo Gubierno, concretament o puesto de subsecretaire d'a Guerra y d'a Esfensa Nacional. Charles de Gaulle albandonaba asinas a hierarquía melitar ta dentrar en a [[politica]], estando a suya misión la de coordinar-se con o [[Reino Unito]] ta a continación d'a guerra. Asinas, o día [[8 de chunio]] se reunió con [[Winston Churchill]], a qui tentó de convencer ta que os britanicos ninviasen mas tropas (encluyendoincluyindo-ie avions d'a ''[[Royal Air Force]]'') a la luita en Francia, encara que os britanicos, que ya prencipiaban a pensar en a esfensa d'o suyo propio territorio, no lo facioron. O [[10 de chunio]], de Gaulle albandonó [[París]], declarata por os franceses [[ciudat ubierta]], partecipando poco dimpués en a dita [[Conferencia de Briare]], a on os britanicos miroron de convencer a los franceses de continar con a guerra, postura compartita por Charles de Gaulle, que fue luego ninviato a [[Londres]]. Quan tornó d'ixa misión a [[Bordeus]] (que heba esdevenito a [[Capital (politica)|capital]] francesa en albandonar-se París a los alemans), o [[16 de chunio]], tenió conoixencia d'a dimisión de [[Paul Reynaud]], sustituito por o mariscal [[Philippe Pétain]], qui heba demandato un [[armisticio]] a los alemans. Antiparte, lochicament, de Gaulle ya no feba parte d'o Gubierno.
 
=== A Crida d'o 18 de chunio de 1940 ===
Linia 115:
=== A Francia Libre ===
{{Articlo principal|Francia Libre}}
Dende ixe inte, Charles de Gaulle s'adedicó, dende o suyo exilio en Londres, a devantar un estructura politica y melitar dita [[Francia Libre]], no tanto ta continar a luit contra os alemans como adedicata a lograr a supervivencia de [[Francia]] chunto a los [[Aliatos (Segunda Guerra Mundial)|Aliatos]]. As suyas perspectivas no yeran pas asinas de creyar unas tropas ta meter-las a disposición d'os Aliatos en a guerra, sino de creyar un estato con os suyos atributos de sobiranía y de lechitimitat, incluyendoincluyindo-ie o control d'a lo menos parte d'o suyo territorio. Por ixo miraba de encorporar os territorios d'as [[colonias de Francia]], que no yeran ocupatas por as tropas alemanas, esdevenindo asinas istos territorios a plataforma u alazet ta la reconquiesta d'a Francia metropolitana.
 
Asinas, dende o verano de [[1940]], con nomás una chicota colla de voluntarios (bell uns d'istos voluntarios yeran [[Aragón|aragoneses]] u d'atros puestos d'[[Espanya]], antigos combatients d'o [[Exercito Popular Republicán]] mientres a [[Guerra Civil espanyola]]), s'establioron una [[Armata]] ([[Armata d'a Francia Libre]], ''Forces Navales Françaises Libres'' u FNFL en [[Idioma francés|francés]]), una [[Aviación melitar]] ([[Fuerzas Aerias d'a Francia Libre]], ''Forces Aériennes Françaises Libres'' u FAFL) y un [[Exercito]] ([[Fuerzas d'a Francia Libre]], ''Forces Françaises Libres'' u FFL), amás d'un servicio d'información, [[espionache]] y [[contraespionache]], o ''[[Bureau Central de Renseignements et d'Action]]'' dirichito por [[André Dewavrin]], dito ''coronel Passy'', que prencipió a escape a fer operacions en o territorio metropolitán francés en coordinación con a [[Resistencia francesa]] (á on tamién parteciporon quantos aragoneses). Antiparte, l'almirant [[Émile Muselier]], en honor a lo suyo pai, que yera naixito de [[Lorena (Francia)|Lorena]], fació a proposa d'adoptar como simbolo d'a Francia Libre a dita [[Cruz de Lorena]]. O churista francés [[René Cassin]] definió os alazetz politicos d'a Francia Libre y as suyas relacions con o Gubierno britanico y con as atras nacions aliatas. Asinas, a Francia Libre teneba o suyo Banco Nacional, o suyo Diario Oficial u mesmo as suyas [[Condecoración melitar|condecoracions]]: en octubre de 1940 o cheneral de Gaulle establió en [[Brazzaville]] a dita ''[[Ordre de la Libération]]'' ta fer honor a los ditos ''[[companyers d'a liberación]] (''Compagnons de la Libération'' en francés). Tamién s'establioron arredol d'o mundo ''Comités de franceses libres'' ta vinclar a los franceses que viviban en atros puestos con a Francia Libre y ta fer-los esdevenir grupos de presión en favor d'a causa d'a Francia Libre.
Linia 127:
En ixe inte, de Gaulle tentaba de lograr a continidat de Francia, estando un alazet l'alcuerdo sinyato con o Gubierno britanico o [[7 d'agosto]] de 1940, seguntes o qualo o [[Reino Unito]] aceptaba mantener a integridat de totz os territorios franceses y asegurar a "restauración integral d'a independencia y d'a grandaria (''grandeur'') de Francia" en rematar a guerra. O Gubierno britanico financiaba tamién as actividatz d'a Francia Libre, encara que de Gaulle fació que ixo no estase un gasto, sino un abance financiero a tornar en o futuro, ta no comprometer a independencia d'a Francia Libre. Tamién apareixioron momentos de tensión con os britanicos y dimpués con os estatounitenses quan en aviento de [[1941]] os [[Estatos Unitos]] dentroron en a guerra, tensions que recordaban l'[[anglofobia]] manifestata por de Gaulle mientres os [[anyos 1920]] y d'os [[anyos 1930]]. Ixas tensions, que existioron con [[Winston Churchill]], o primer menistro britanico, fuoron d'una gravedat mes gran con [[Franklin Delano Roosevelt]], o president estatounitense. Roosevelt, encara que yera [[Francofilia|francofilo]], teneba muita decepción en haber-se esboldregato Francia en chunio de 1940 mientres a [[batalla de Francia]], y tamién por os alcuerdos de colaboración d'a [[Francia de Vichy]] con o [[Tercer Reich]]. Antiparte, en os Estatos Unitos bi heba un important nuclio de franceses que no yeran partidarios de de Gaulle y que describiron a suya presonalidat a Roosevelt como a presonalidat d'un chicot aprendiz de dictador. Si amás paramos cuenta de l'actitud d'o cheneral de Gaulle d'esfensa intensiva d'os intreses de Francia, y d'os informes de l'ambachador estatounitense en a Francia de Vichy, con simpatías por Pétain, se puet veyer que l'imachen de de Gaulle no yera muit buena en os ambients politicos estatounitenses amanatos a la Presidencia. Tamién l'actitud d'os estatounitenses yera desfavorable a la continidat d'o sistema colonial, y de Gaulle yera un firme esfensor de l'Imperio colonial francés.
 
En ixas condicions, o Gubierno estatounitenses yera partidario de fer esdevenir a Francia una nación más feble y o suyo plan alazetal ta dixardeixar o territorio francés reconquiesto en mans d'un ''[[Allied Military Government of Occupied Territories]]'' (AMGOT) quan s reconquiriese en [[1944]], en ye una conseqüencia.
 
=== A reconquiesta d'as colonias francesas y d'a metropolis ===