Diferencia entre revisiones de «Sacro Imperio Romano Chermanico»
Contenido eliminado Contenido añadido
Sin resumen de edición |
|||
Linia 62:
O Sacro Imperio naixió d'a [[Francia Oriental]] d'as tres en as qualas se trestalló lo [[reino Franco]] en [[843]] ([[Tratato de Berdún]]) quan en [[962]] [[Otón I de Saxonia]] recibió a corona imperial en [[Roma]] por la suya aduya contra [[Berengario II d'Ivrea]]. O [[13 de febrero]] Otón I reconoixeba bellas concesions a lo pontificato, pero establiba que os papas no podesen estar consagratos sin churar enantes fidelidat a lo emperador.
En relación con o Imperio Carolinchio o Sacro Imperio Romano-Chermanico no incluiba o territorio d'a dita [[Francia Occidental]] y yera constituito por os ducatos chermanicos de [[Ducato de Saxonia|Saxonia]], [[Ducato de Franconia|Franconia]], [[
L'apocheu d'o imperio estió con [[Henrique III d'o Sacro Imperio Román Chermanico|Henrique III]]. Baixo este periodo l'autoridat d'o emperador prevaleixió sobre l'autoridat d'os papas y suya elección, tamién procuroron dirichir a las autoridatz relichiosas de Chermania d'alcuerdo con lurs conveniencias. Esta situación esdevinió conflictiba quan a reforma [[Orden de Clunyego|clunyacense]] y l'aparición de dos papas con muita personalidat: [[Nicolau II]] y [[Gregorio VII]]. Por un decreto pontificio de [[1059]] os papas encomenzoron a ser esleitos por o [[conclau]] u colechio de
A luita por o ''dominium mundi'' continó baixo os [[Hohenstaufen]], sobretot dende [[Frederico I Barbarroya]] y se sumó a ixa luita o elemento comunal, con a participación d'a [[Liga de Lombardía]], que quereba aproveitar pa os suyos fins esta luita. [[Frederico II d'o Sacro Imperio Román Chermanico|Frederico II]] consiguió o trono de [[Reino de Secilia|Secilia]] y prebó de fer més fuerte o imperio baixando-ie o suyo centro politico, pero topetó de nuevo con l'aristocracia pontificia.
Linia 70:
A fins d'o sieglo XIII as comunidatz ciudadanas yeran prou prosperas como pa autogobernar-sen y mirar-sen primero por lurs intreses que por os d'o Imperio, d'esta traza fue desapareixendo a ideya teocratica d'a cristiandat gobernata por o Papa y lo Emperador. O imperio yera cada vegata més restrinchito a lo norte chermanico y s'enfebliba por a luita. En 1356 [[Carlos IV de Luxemburgo]] proclamaba a [[bula d'Oro]] y depositaba a elección d'o emperador en mans de siet prencipes: o duque palacín d'o Rhin, o rei de [[Reino de Bohemia|Bohemia]], o duque de [[Ducato de Saxonia|Saxonia]] y o marqués de [[Brandemburgo]] chunto con os arcebispes de [[Maganza]], [[Colonia (Alemanya)|Colonia]] y [[Tréveris]]. Dende [[1438]] con [[Alberto d'Habsburgo]] a elección se limitó a los miembros d'esta familia.
O imperio s'iba fraccionando y se creyaban feudos independients, obligando a la formación de dietas, imposar tributos cheneralizatos y formar un redueito exercito, pero estas mesuras no impidioron que o [[scisma]] protestant rematase por fragmentar pa cutio o Imperio en tiempos de [[Carlos V d'Alemanya|Carlos V]]. A la suya muerte o títol imperial perdió valideza. [[Ferrando III]] querió reviscolar-lo y nombró un nuevo elector, o duque de [[Ducato de Bavera|Bavera]] en [[1648]], pero a [[paz de Westfalia]] en ixe mesmo anyo feba terminar a [[guerra d'as trenta anyatas]] y redució o imperio a una ficción politica. [[Leopoldo I]] conchuró o periglo [[Imperio Otomán|turco]] en Europa Central y estió o verdadero iniciador d'o [[Imperio Austriaco]]
{{Destacato|ru}}
|