Diferencia entre revisiones de «Charles de Gaulle»

Contenido eliminado Contenido añadido
adibioron --> adhibioron
Sin resumen de edición
Linia 109:
{{Articlo principal|Crida d'o 18 de chunio de 1940}}
[[Imachen:De Gaulle - à tous les Français.jpg|right|200px|thumb|Cartel que se pegó en as paretz de Londres, que gosa confundir-se con o texto d'a Crida d'o 18 de chunio.]]
En veyer a situación, Charles de Gaulle marchó en uno d'os zaguers tresportes que albandonaban Francia enta lo [[Reino Unito]], chunto a d'atros franceses a qui no lis cuacaba guaire ni mica a petición de signaturasinyatura d'un [[armisticio]] con os alemans, que estió a primera mesura de gubierno de [[Philippe Pétain]], encara que iste armisticio no se signósinyó dica o día [[22 de chunio]] (ye o dito [[armisticio d'o 22 de chunio de 1940]]). En plegar a las [[islas britanicas]], de Gaulle dició que preteneba dirichir-se por radio a la población francesa, ta fer una crida a la resistencia contra os alemans y a continar a luita.
 
O Gubierno britanico heba propuesto de fer una crida a la resistencia a [[Georges Mandel]], qui yera menistro de l'Interior de Francia, pero estió de Gaulle qui marchó enta Londres y no Mandel. De Gaulle fació una propuesta de discurso que discutioron os miembros d'o Gabinet britanico, estando [[Edward Frederick Lindley Wood]] (''Lord Halifax''), uno d'os prencipals representants d'a politica de contemporización con o [[Tercer Reich]] anterior a la guerra, o prencipal representant d'a oposición a l'emisión d'o discurso por Charles de Gaulle, decindo que calía asperar ta veyer si Pétain signabasinyaba l'armisticio con os alemans. Estió [[Winston Churchill]] (qui ya s'heba oposato a la contemporización con a politica expansionista alemana antis d'a guerra) qui ufrió a suya aduya y en zaguerías, o [[18 de chunio]] de Gaulle se dirichió a los franceses por meyo d'a emisora ''[[Radio Londres]]'', d'a [[BBC]], en a dita ''[[Crida d'o 18 de chunio de 1940]]'', uno d'os suyos mas conoixitos discursos. A suya alocución s'ascuitó en territorio francés a las 19 h, y hue no se conserva garra rechistro sonoro d'ixa emisión (sí se conserva o suyo discurso radiato d'o 22 de chunio, un discurso diferent encara que a sobén se confunde).
 
=== A Francia Libre ===
Linia 125:
En o frent politico, o [[24 de setiembre]] de [[1941]] de Gaulle establió o [[Comité Nacional Francés]], y en [[1941]]-[[1942]] se bi adhibioron a mayor parte d'as organizacions d'a [[Resistencia francesa]] por os contactos feitos por o coronel Passy, [[Pierre Brossolette]] y [[Jean Moulin]]. Asinas, y como conseqüencia, o [[13 de chulio]] de [[1942]] o Comité Nacional Francés fació a proposa de cambeyar oficialment o nombre de ''Francia Libre'' enta ''Francia Combatient'', ta dar asinas cabida a las organizacions d'a Resistencia. Cal parar uenta, sindembargo, que quantas organizacions d'a Resistencia con ideyolochía de cuchas no se bi adhibioron, a lo menos alazetalment, en considerar que ideyolochicament o cheneral Charles de Gaulle yera prou amanato a l'''[[Action Française]]'', ni tampoco bellos grupos de resistents d'ideyolochía de dreita, que u bien continaban pensando que o mariscal [[Philippe Pétain]] podeba liderar una renovación en Francia y que no yera colaboracionista, u bien que desconfiaban de de Gaulle y prefereban tener os suyos contactos dreitament con os servicios secretos britanicos.
 
En ixe inte, de Gaulle tentaba de lograr a continidat de Francia, estando un alazet l'alcuerdo signatosinyato con o Gubierno britanico o [[7 d'agosto]] de 1940, seguntes o qualo o [[Reino Unito]] aceptaba mantener a integridat de totz os territorios franceses y asegurar a "restauración integral d'a independencia y d'a grandaria (''grandeur'') de Francia" en rematar a guerra. O Gubierno britanico financiaba tamién as actividatz d'a Francia Libre, encara que de Gaulle fació que ixo no estase un gasto, sino un abance financiero a tornar en o futuro, ta no comprometer a independencia d'a Francia Libre. Tamién apareixioron momentos de tensión con os britanicos y dimpués con os estatounitenses quan en aviento de [[1941]] os [[Estatos Unitos]] dentroron en a guerra, tensions que recordaban l'[[anglofobia]] manifestata por de Gaulle mientres os [[anyos 1920]] y d'os [[anyos 1930]]. Ixas tensions, que existioron con [[Winston Churchill]], o primer menistro britanico, fuoron d'una gravedat mes gran con [[Franklin Delano Roosevelt]], o president estatounitense. Roosevelt, encara que yera [[Francofilia|francofilo]], teneba muita decepción en haber-se esboldregato Francia en chunio de 1940 mientres a [[batalla de Francia]], y tamién por os alcuerdos de colaboración d'a [[Francia de Vichy]] con o [[Tercer Reich]]. Antiparte, en os Estatos Unitos bi heba un important nuclio de franceses que no yeran partidarios de de Gaulle y que describiron a suya presonalidat a Roosevelt como a presonalidat d'un chicot aprendiz de dictador. Si amás paramos cuenta de l'actitud d'o cheneral de Gaulle d'esfensa intensiva d'os intreses de Francia, y d'os informes de l'ambachador estatounitense en a Francia de Vichy, con simpatías por Pétain, se puet veyer que l'imachen de de Gaulle no yera muit buena en os ambients politicos estatounitenses amanatos a la Presidencia. Tamién l'actitud d'os estatounitenses yera desfavorable a la continidat d'o sistema colonial, y de Gaulle yera un firme esfensor de l'Imperio colonial francés.
 
En ixas condicions, o Gubierno estatounitenses yera partidario de fer esdevenir a Francia una nación más feble y o suyo plan alazetal ta dixar o territorio francés reconquiesto en mans d'un ''[[Allied Military Government of Occupied Territories]]'' (AMGOT) quan s reconquiriese en [[1944]], en ye una conseqüencia.