Canciello

(Reendrezau dende Canzillo)
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

Un canciello[1][2] u cancillo[3][4] (d'o latín <CANCELLU,[5] «lo que zarra») ye como se diz en o vocabulario d'a huerta a cada un d'os caballons an se planta as plantas en un huerto, paralelos si fa u no fa, y deseparaus entre els con os vallos por an se fa pasar l'augua de regar.

Canciellos de trunfas. Cada ringlera de plantas ye plantada sobre un canciello.

Os canciellos, a diferencia d'os caballons (termino prou más chenerico), son os que se fa en os huertos y se'n puede fer y desfer a voluntat. L'acción de meniar a tierra pa fer un canciello, u pa reconstruir-lo si s'ha estorrocau y s'ha tapau o vallo, se diz «acancillar». Os vallos entre canciellos se pueden cegar con glebas de tierra pa reconducir l'augua.

Se veiga tamén editar

Referencias editar

  1. LOZANO SIERRA, Chabier, Aspectos Lingüísticos de Tella. Aragonés de Sobrarbe (Huesca); Institución «Fernando el Católico» + Prensas Universitarias de Zaragoza + Gara d'Edizions. Zaragoza, 2010. ISBN 978-84-8094-062-7
  2. BALLARÍN CORNEL, Ángel, Vocabulario de Benasque; Institución «Fernando el Católico», 1971.
  3. BLAS GABARDA, Fernando y ROMANOS HERNANDO, Fernando, Diccionario Aragonés: Chistabín-Castellano; Institución «Fernando el Católico» + Gara d'Edizions. Zaragoza, 2008. ISBN 978-84-8094-061-0
  4. ROMANOS, Fernando y SÁNCHEZ, Fernando. L'Aragonés de A Fueba. Bocabulario y notas gramaticals. Publicazions d'o Consello d'a Fabla Aragonesa, 1999. ISBN 36-86036-68-2.
  5. MOTT, Brian L.. Diccionario etimológico chistabino-castellano castellano-chistabino. Institución «Fernando el Católico». Zaragoza, 2000. ISBN 84-7820-553-5