Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Articlo d'os 1000

Un anglo ye, en cheometría, a rechión d'o plan situata entre dos semirectas d'orichen común (o vertice de l'anglo).[1] A magnitut de l'anglo ye a «cantidat de rotación» que desepara as dos rectas, y puet mesurar-se considerando l'amplitut de l'arco circular formato cuan se rota una semirrecta arredol d'o vertice dica que coincide con l'atra semirrecta. Cuan no bi ha posibilidat de confusión, o termin "anglo" se fa servir indistintament tanto ta a confeguración cheometrica como ta a suya magnitut angular, que ye simplament una cantidat numerica.

Un anglo φ

A parola anglo proviene d'o latín angulus, que significa "rincón"; angulus ye un diminutivo cual forma primitiva, angus, no proviene d'o latín, sino d'o griego antigo ἀγκύλος (ankylοs), que significa "encorbato" que, a la vegata, ye relacionato con a radiz protoindoeuropea *ank-, que significa "doblegar" u "arqueyar".[2]

Euclides definió l'anglo plan como a inclinació en un plan de dos linias que se tallan y que no son parelelas. Seguntes Proclo, un anglo ha d'estar u bien una cualidat u cantidat, u bien una relación. O primer concepto fue emplegato por Eudemo de Rodas, que explicava l'anglo como una desviación d'a recta; o segundo, por Carpo d'Antioquía, que o veyeba como un intervalo u espacio entre linias secants; y en zaguera, o tercero fue emplegato por Euclides, encara que as suyas definicions d'anglo obtuso, recto y agudo son ciertament cuantitativas.[3]

Referencias editar

  1. L.A. Sidorov, Angle. 2001. ID A/a012500
  2. (en) Preliminary Indo-European lexicon — Pokorny PIE data, Jonathan Slocum, 2007. University of Texas research department: linguistics research center
  3. Chisholm, 1911; Heiberg, 1908. p.177-178